Drought stress is one of the most prevalent problems that limit the growth and lifespan of plants. Knowing the specifics of plant response to drought stress can be useful in the management and development of plant cultivation. The feverfew plant (Tanacetum parthenium L.) is ornamental and medicinal plant native to Iran and its cultivation in the landscape seems valuable as a wildflower due to its beauty. The factorial experiment was conducted to investigate the effect of biochar and vermicompost on feverfew (Tanacetum parthenium L.) in loamy soils under drought stress conditions based on a completely randomized design (CRD) in three replicates. The results showed that drought stress caused a decrease in shoot fresh weight, shoot dry weight, root fresh weight, root dry weight, and leaf relative water content (RWC), compared to the control treatment. On the other hand, there was an increase in catalase enzyme because of the drought stress. By improving the soil condition, vermicompost and biochar caused an increase in fresh and dry weight of shoots and roots, chlorophyll content, and leaf RWC. However, it decreased the activity of catalase and superoxide dismutase enzyames. In general, the combination of vermicompost and biochar was the best treatment for enhancing the soil condition and increasing the growth characteristics of feverfew plants under drought stress. پرونده مقاله

این مطالعه به طور سیستماتیک پاسخ های فیزیولوژیکی Physalis alkekengi را به شرایط مختلف تنش شوری (0، 50، 100 و 200 میلی مولار NaCl)، همراه با کاربرد نانوذرات سلنیوم (Se) در غلظت های 25 و 50 میلی گرم در لیتر و همچنین نانوذرات سیلیکون (Si) در غلظت های 100 و 200 میلی گرم در لیتر بررسی می‌کند. این آزمایش شامل بررسی کامل بسیاری از ویژگی های مرتبط با زیست توده، فعالیت آنزیم آنتی اکسیدانی، ترکیب اسیدهای چرب و محتوای عنصر بود. نتایج نشان داد که قرار گرفتن در معرض تنش شوری اثر مضری بر رشد گیاه و تولید میوه دارد که منجر به تغییرات معنی‌داری در ویژگی‌های رویشی و مورفولوژیکی می‌شود. استفاده از نانوذرات سلنیوم و سیلیکون تأثیر قابل توجهی بر کاهش تنش ناشی از شوری داشت. تجزیه و تحلیل ماتریس همبستگی، همبستگی‌های پیچیده ای را در بین پارامترهای مورد بررسی نشان داد، که بر پاسخ های گیاه P. alkekengi به عوامل تنش زای محیطی و مداخلات نانوذره تاکید کرد. تجزیه و تحلیل مؤلفه اصلی (PCA) الگوهای پنهان و ارتباطات بین متغیرها را نشان داد، که تأثیر قابل توجه بر ویژگی‌های مرتبط با زیست توده، آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی و محتوای اسیدهای چرب را بر تغییرپذیری مشاهده‌شده برجسته کرد. نتایج این تحقیق دانش ما را در مورد فرآیندهای فیزیولوژیکی که واکنش گیاه P. alkekengi به سطوح بالای نمک را تنظیم می‌کنند، افزایش می‌دهد. علاوه بر این، اطلاعات ارزشمندی در مورد اثرات مفید احتمالی نانوذرات سلنیوم و سیلیکون در کاهش پیامدهای منفی تنش شوری ارائه می‌دهد. نتایج جامع این مطالعه به تحقیقات آینده مرتبط با بهینه‌سازی شرایط رشد و تقویت مقاومت P. alkekengi در در شرایط تنش‌های محیطی افزایش می‌دهد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر تنش خشکی بر رشد و ویژگی‏های بیوشیمیایی سرخدار تحقیقی در محیط گلخانه با 4 سطح تنش خشکی (100، 75، 50 و 25 درصد ظرفیت زراعی) در سه تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. در این تحقیق که از نهال 3 ساله استفاده گردید نسبت وزن تر به خشک اندام هوایی و ریشه، کلروفیل a و b و نسبت این دو، محتوای نسبی آب برگ، فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز و درصد و عملکرد اسانس ارزیابی شد. نتایج نشان داد صفات رشدی و رنگیزه‏ های فتوسنتزی و محتوای نسبی آب برگ با افزایش شدت تنش خشکی، کاهش پیدا کردند. البته فعالیت آنزیم‏ های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز با شدت تنش خشکی افزایش یافتند. بیشترین درصد اسانس در شرایط تنش خشکی نیمه شدید (50 درصد ظرفیت زراعی) حاصل شد. با افزایش میزان تنش خشکی تا 25 درصد ظرفیت زراعی درصد اسانس کاهش یافت. بیشتر شاخص‌های رشد و فیزیولوژی گیاه سرخدار در سطح 75 درصد ظرفیت زراعی در مقایسه با 100 درصد ظرفیت زراعی تفاوت معنی‌دار نداشت بنابراین به نظر می‌رسد این گیاه در شرایط 75 درصد زراعی تحمل خوبی نشان دارد و از عملکرد قابل قبولی برخوردار است. از این رو توصیه می ‏شود کشت و پرورش این گیاه ارزشمند در شرایط مساعد محیطی و آب کافی و نهایتا در شرایط تنش ملایم صورت گیرد.

پرونده مقاله