شناسایی ترکیب های ضد میکروبی جدید، راهی برای مقابله با گسترش روز افزون مقاومت باکتری ها است که رنگدانه های باکتریایی، یکی از ترکیب های ضد میکروبی می باشند. بیشترین عامل ایجاد عفونتهای مقاوم به درمان در انسان و حیوان، باکتریهایی مثل سودوموناس آئروژینوزا و آسینتوباکتر می باشد. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه خاصیت آنتی باکتریایی پیگمان پرودیجیوزین از باکتری سراشیا مارسسنس و پیگمان کاروتنوئیدی رودوترولا گلوتینیس، بر روی سودوموناس آئروژینوزا و آسنیتوباکتر، می باشد. بعد از جداسازی باکتریها و شناسایی با استفاده از تستهای افتراقی، استخراج پیگمان سراشیا مارسسنس(PTCC:1111 ) و رودوترولا (5256PTCC:)، از طریق کروماتوگرافی صورت گرفت. جهت ارزیابی اثر رقت های مختلف پیگمان ها بر روی باکتری ها از میکروپلیت های ۹۶ خانه ای استریل استفاده شد و حداقل غلظت ممانعت کنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی(MBC) به روش میکرو دایلوشن براث تعیین شد. چاهک گذاری با حجم های مختلف از رنگدانه ها صورت گرفت. از 50 نمونه گرفته شده، 26 نمونه لحاظ وجود دوباکتری مثبت شدند که همگی آنها نسبت به آنتی بیوتیک کولیستین حساس و نسبت به آنتی بیوتیک های جنتامایسین، ایمی پنم، سفتازیدیم، آمیکاسین و سیپروفلوکساسین مقاوم بودند. پس از تاثیر هر دو رنگدانه برروی سودوموناس آئروژینوزا بیشترین MBC مشاهده شده 25 میکرولیتر ، و پس از تاثیر رنگدانه پرودیجیوزین بر روی باکتری آسنیتوباکتر ، بیشترین MBC، 25/6 میکرولیتر و این مقدار برای رنگدانه کاروتنوئیدی 25 میکرولیتر بوده است. در چاهک گذاری نیز بیشترین میانگین قطر هاله عدم رشد مربوط به دو رنگدانه بر علیه این دو باکتری، در حجم 200 میکرولیتر مشاهده شد. پرونده مقاله

سابقه و هدف: بروسلوز، همواره به عنوان تهدیدی بر سلامت و اقتصاد جامعه مطرح بوده است. وجود محدودیت در روش های تشخیص بیماری در انسان و حیوان لزوم استفاده از روش های نوین شناسایی را توجیه می کند. این مطالعه با هدف مقایسه بین میزان حساسیت روش کشت و PCR با ایمونوسنسور با استفاده از راهبرد رنگ سنجی به منظور تشخیص بروسلا آبورتوس انجام شد.مواد و روش‌ها: نانوذرات سیلیکای رنگی و نانوذرات پارامغناطیس پس از سنتز، با آنتی بادی پلی کلونال ضد بروسلا آبورتوس فعال شده با کمپلکس EDC/NHS کونژوگه گردیدند تا به ترتیب پروب های شناساگر و تسخیری تشکیل گردند. این پروب ها پس از اضافه شدن به رقت های سریالی از بروسلا آبورتوس و تکمیل واکنش، جمع آوری شده و در ادامه، با رها سازی رنگ آلی از ساختار سیلیکا شدت جذب در670 نانومتر قرائت گردید. از سوی دیگر، هم زمان با کشت هر رقت، DNA کروموزومی مربوط به آن توسط کیت استخراج و آزمون PCR انجام گرفت. نتایج هرسه آزمون در نهایت با یکدیگر مقایسه شد.یافته‌ها: بر اساس مشاهدات، دامنه تشخیص در ایمونوسنسور و کشت یکسان و برابر CFU.ml-1 108×1.5 - 103×1.5 گزارش گردید. حداقل میزان تشخیص در ایمونوسنسور CFU.ml-1450 و در کشت CFU.ml-1400 تعیین شد. دامنه تشخیص PCR نیز CFU.ml-1 108×1.5 - 104×1.5 با حداقل میزان تشخیص CFU.mL-1 5000 به دست آمد.نتیجه گیری: مقایسه نتایج این تحقیق نشان داد که ایمونوسنسور پیشنهادی قابلیت جایگزینی روش های مرسوم شناسایی بروسلا آبورتوس را دارد و می تواند به عنوان یک ابزار تشخیص در محل با داشتن حساسیت بالا مطرح گردد. پرونده مقاله