آلودگی محیط زیست و مواجهه شغلی با فلزات سمی مانند جیوه، کادمیوم و سرب موجب ایجاد بیماری های مزمن و بدخیمبا عوارض قابل ملاحظه ای در اکثر بافت های بدن می شود. افزایش تولید رادیکال های آزاد و کاهش توان آنتی‌اکسیدانی به عنوان اصلی ترین عامل بروز ضایعات ناشی از مسمومیت با کادمیوم مطرح است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر روغن فرار میخک و ویتامین C بر بازده رشد، مورفولوژی پرزهای روده و پاسخ ایمنی به واکسن زنده نیوکاسل در بلدرچین های مواجهه داده شده با کادمیوم بود. تعداد 240 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی یک‌روزه به 8 گروه 30 قطعه‌ای با 3 تکرار 10 قطعه ای تقسیم‌بندی گردید. گروه های 1 و 8 جیره پایه، گروه های 2 و 7 جیره پایه به علاوه ppm 500 ویتامین C در جیره، گروه‌های 3 و 5 جیره پایه به علاوه 150 میلی‌گرم روغن فرار میخک به ازای هر کیلوگرم جیره، گروه های4 و 6 جیره پایه به علاوه450 میلی‌گرم روغن فرار میخک به ازای هر کیلوگرم جیره دریافت کردند. به آب آشامیدنی گروه های 1، 2، 3 و 4 در کل دوره آزمایش (35-7 روزگی) ppm 40 کلریدکادمیوم اضافه شد. در سن 21 روزگی از هر گروه، تعداد 9 نمونه خون گرفته شده و در سن 35 روزگی هم، از سه قسمت روده (دئودنوم، ژژونوم و ایلئوم) تعداد 9 قطعه جوجه از هر گروه، نمونه گیری شد. نتایج نشان داد که جوجه های گروه های 6 و 7 وزن بدنی، اندازه پرز و سطح جذب بیشتری نسبت به گروه کنترل داشتند (05/0p <). همچنین جوجه های گروه های 2، 4 و 8 نسبت به گروه 1، دارای اندازه و سطح جذب پرز بیشتری در قسمت‌های مختلف روده بودند (05/0p <). به‌طور کلی نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افزودن ویتامین C و روغن فرار میخک به جیره غذایی بلدرچین ژاپنی، بر شاخص‌های رشد و سطح جذب پرزهای روده تاثیر مثبت داشته و سبب کاهش اثرات منفی کادمیوم بر وزن بدن و سطح جذب پرزهای روده در پرندگان مذکور می شود. پرونده مقاله

بررسی میزان شیوع و بروز شپش در گله های مرغ بومی به عنوان منبع تغذیه روستاییان و مناطق کمتر توسعه یافته یکی از مهمترین دغدغه های بهداشتی برای کاهش ضریب تبدیل غذایی و بهبود راندمان تولید در این نوع پرندگان می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی میکروسکوپیک میزان شیوع و بروز گونه های مختلف شپش در پرندگان بومی شهرستان شهرکرد و مناطق حومه این شهرستان در سال 1396 تا 1397 می باشد. جمع آوری داده ها از آبان ماه 1396 تا اردیبهشت ماه 1397 از 200 پرنده بومی شهرستان شهرکرد و شهرهای حومه در استان چهار محال و بختیاری بصورت گشت در مراکز و نمونه های ارجاعی به کلینیک دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد صورت گرفت. روش شناسایی به کمک میکروسکوپ نوری و کلیدهای تشخیصی صورت گرفت. نتایج بررسی های انجام شده نشانگر آلودگی 60 درصدی (120 نمونه آلوده) به شپش و 40 درصد عدم آلودگی در بین پرندگان بومی می باشد. میزان آلودگی به هر گونه شپش بر اساس تعداد جدا شده شامل مناکانتوس استرامینوس به تعداد 42 مورد، منوپونون گالینه به تعداد 55 مورد، گونیودس دیسیمیلیس 30 مورد و مگنینیا کوبیتالس 10 مورد می باشد. پرونده مقاله