تاب آوری سازمان بعنوان نوعی رفتار سازمانی موجب تغییر مسیر سازمان به سوی استفاده از فرصت ها و اقدامات نوآور به منظور پاسخ به بحران ها و چالش های محیطی با نتیجه بهبود و انسجام عملکرد است. از آنجاکه تاب آوری چارچوبی ایجاد می نماید که موجب نوآوری مدل کسب و کار سازمان خواهد شد، در این مطالعه تلاش شد به این سوال پاسخ داده شود که چگونه می توان با افزایش سطح کلی قابلیت تاب آوری موجب تحقق نوآوری مدل کسب و کار شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی است که با روش کیفی نظریه برخاسته از داده ها (رویکرد گلیزری) و تکنیک مصاحبه عمیق هدفمند انجام شده است. یافته های حاصل از تحلیل 12 مصاحبه (10 کارآفرین تثبیت شده با تجربه ی تاب آوری و 2 پژوهشگر کارآفرینی با تجربه ی مرشدی کسب و کار) نشان داد در محیط کسب و کار ایران برهم کنش سه جریان تاب آوری: شناختی، عاطفی-ارزشی و رفتاری موجب انتخاب الگوی پیشگامی می گردد که در آن رویکرد دسترسی به موفقیت نوآوری و تغییر شکل سازمانی در قالب نوآوری مدل کسب و کار است. براین اساس به سیاست گذاران توصیه می شود بازسازی و بازآفرینی مدل های کسب و کار را با تحلیل و انتخاب الگوی مناسب تاب آوری سازمان متحول نمایند. پرونده مقاله