فوتبال ساحلی از جمله رشته های ورزشی نو ظهور است که مورد توجه اکثر کشورهای دنیا قرار گرفته است. از این رو ضروریست که توسعه فوتبال ساحلی در ایران نیز مورد توجه قرار گیرد. بنابراین هدف این تحقیق، طراحی مدل ساختاری تفسیری موانع توسعه فوتبال ساحلی ایران بود. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی است و گردآوری اطلاعات به صورت میدانی و به شیوه آمیخته کیفی و کمی انجام شد. جامعه آماری در بخش کمی، شامل مسئولان کمیته فوتبال ساحلی فدراسیون و هیات های فوتبال، مدیران باشگاه ها و مربیان تیم های ملی فوتبال ساحلی در مجموع برابر با 50 نفر و در بخش کیفی، 18 نفر از خبرگان بودند. به دلیل محدودیت اعضا، نمونه آماری با جامعه برابر شد. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته، حاوی 16 گویه بود که براساس مطالعه جامع منابع و نظرات نمونه کیفی تحقیق و با استفاده از روش دلفی طراحی گردید. روایی پرسشنامه، توسط 10 نفر از اساتید دانشگاه و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ تایید شد (88/0=α). موانع در فرم خودتعاملی ساختاری درج گردید و به صورت پرسشنامه در اختیار نمونه کیفی قرار گرفت. جهت سطح بندی موانع و تعیین اولویت اقدام از تکنیک ISM استفاده شد. براساس یافته ها، موانع در هفت سطح قرار گرفتند. موانع عدم وجود برنامه توسعه ای و کم توجهی مسئولین فدراسیون و هیات های فوتبال به توسعه فوتبال ساحلی در سطح زیربنایی مدل قرار گرفتند. در مجموع می توان گفت توجه بیشتر مسئولین فدراسیون فوتبال و هیأت ها بر طراحی و اجرای برنامه راهبردی، رفع بسیاری از موانع میانی و راس مدل را تسهیل خواهد کرد. پرونده مقاله