کدورت لنز ممکن است به دلایل متفاوت، در اندازه ها، اشکال و محل های مختلفی از لنز ایجاد شود .ازآن جایی که تاکنون درمان دارویی موثری برای عارضه تأیید نشده است، از دیرباز جراحی با روش‌های گوناگون از جمله فیکوامولسیفیکیشن تنها راه درمان محسوب می‌گردد. این مطالعه گزارشی از درمان جراحی کاتاراکت با به کارگیری روش فیکوامولسیفیکیشن در سگ و گربه را در ایران ارائه می کند.پس از تشخیص کاتاراکت و مشخص کردن بیماران مناسب برای جراحی، برداشت لنز با روش فیکوامولسیفیکیشن در 13 سگ و 4 گربه (19 چشم) انجام شد و عوارض پس از جراحی بررسی گردید. بینایی با مشاهده الگوی راه رفتن سنجیده شد ولی معیار اصلی بینایی و افزایش احتمالی کیفیت زندگی بر اساس پرسش از صاحبان بیماران بود. شایع ترین عوارض پس از جراحی التهاب لایه عروقی چشم (uveitis) و حضور رشته های فیبرینی ناشی از ترومای حین جراحی در کپسول خلفی لنز بود. در سه سگ التهاب قرنیه، در یک سگ گلوکوم و در یک سگ ادم قرنیه از عوارض دیگر پس از جراحی بود. رفلکس مردمک به نور تنها در 3 سگ و یک گربه پس از جراحی منفی بوده و به گفته صاحب بیمار وضعیت بینایی بهبود نیافته بود. به طورکلی هرچه بیمار در سن پائین و با درجه خفیف تری از روند بیماری کاتاراکت مراجعه کرده بود، پیش‌آگهی جراحی فیکوامولسیفیکیشن بهتر بود و موجب افزایش کیفیت زندگی گردید، چراکه به تعویق انداختن عمل جراحی تا زمان رسیدن کاتاراکت به مراحل پیشرفته و ایجاد التهاب لایه عروقی چشم ناشی از متلاشی شدن عدسی مبتلا به کاتاراکت بر پیش‌آگهی جراحی تاثیرگذار است. پرونده مقاله

یک قلاده گربه چهارماهه، نژاد مو کوتاه اهلی با علایم بدشکلی در اندام خلفی چپ، عدم وزن گیری، درد در انتهای اندام خلفی چپ، بدون سابقه تصادف به بیمارستان حیوانات خانگی ارجاع داده شد. عدم تشکیل کامل استخوان های بلند (همی ملیا) و یا هیپوپلازی آن ها، عارضه ای مادرزادی است که در استخوان های زند زبرین، زند زیرین و درشت نی بیشترین میزان رخداد را نشان می دهد. در بیمار حاضر همی ملیا از نوع انتهایی بوده و در اندام خلفی چپ آن عدم تشکیل کامل استخوان های درشت نی، قلم‌ها و بند های انگشتان (آژنزیس انگشتان) و در اندام خلفی مقابل، تنها در ناحیه استخوان های قلم و بندهای انگشت مشاهده ‌شد. در درمان همی ملیای استخوان زند زبرین ممکن است بتوان از انقباض دائمی عضلات، بدشکلی های استخوان و انحراف به داخل اندام جلوگیری کرد، اما در مورد بیمار مذکور به دلیل بد شکلی استخوان، چرخش اندام و عدم امکان تثبیت مفصل، قطع عضو توصیه گردید. جراحی عقیم سازی جهت جلوگیری از انتقال عارضه به نسل بعدی و همچنین رادیوگرافی از نواحی دیگر بدن به دلیل امکان وقوع همزمان سایر ناهنجاری های مادرزادی در این بیماران توصیه می شود. پرونده مقاله

یک قلاده میمون هفت ماهه از نژاد رزوس، به وزن 800/1 کیلوگرم با علایم درد در ناحیه ران پای راست، عدم توانایی حرکت و لنگش به کلینیک خصوصی حیوانات کوچک ارجاع داده شد. پس از اخذ تاریخچه، در معاینات بالینی وجود ضربه و تروما در ناحیه ران پای راست مشخص گردید. بررسی تصویربرداری در دو نمای جانبی و قدامی-خلفی، شکستگی مورب بلند بدنه استخوان ران سمت راست تشخیص داده شد. درمان جراحی به روش استفاده از پین داخل مدولاری به‌همراه سیم ارتوپدی بر اساس تصویربرداری تشخیصی و یافته های بالینی انجام گردید. شکستگی بدنه استخوان ران از معمول ترین شکستگی های استخوانی بوده و درمان جراحی به روش استفاده از پین های داخل مدولاری به همراه سیم های ارتوپدی از روش های درمانی در این نوع شکستگی ها می باشد. پرونده مقاله

اختلافات نه چندان اندک ما بین آنچه در متون رفرانس و منابع وجود دارد و در بسیاری از مراکز درمانی صورت می گیرد، وجود دارد. این اختلافات گاهی سر منشا بسیاری از چالش ها مابین صاحبان بیماران ارجاعی و کلینیسین ها در مراکز درمانی دولتی و خصوصی فراهم می سازد که باعث اختلاف نظر می گردد و صاحبان و بیماران را آسیب پذیر می سازد. برای روشن شدن این مسئله راه سخت و پیچیده نیست، گاهی با رجوع به منابع حقایق و مطالب عنوان شده در آن متون راهگشای این دسته از چالش ها و مسائل می شود. کلینیسین ها گاهی بر اساس تجربیات خویش -گاهی نیز ارزنده می باشد در صورتی که موضوعیت ارجاع داشته باشد- تصمیم به تشخیص و درمان اتخاذ می نمایند که متاسفانه بخشی از آن منطبق بر حقایق موجود در منابع و کتب نمی باشد. در واقع آنچه در مواردی در مراکز درمانی به عنوان تشخیص و در نهایت درمان انجام می شود واقعیتی انکار ناپذیر از وضع کنونی دامپزشکی در حیطه دام های کوچک و به خصوص در امر جراحی و روش های درمانی مرتبط با آن و حتی در مواردی در خصوص تشخیص آنهاست. از این رو بی جهت نمی باشد که در خصوص برخی از این چالش ها – به عبارتی تناقضات – در چارچوب ارجاعات مراکز درمانی پرداخته شود که می توان از واقعیت تا حقیقت تشخیص و درمان در اختلالات اندام های حرکتی، ستون مهره ها، جراحی های بافت نرم، چشم و .... پرداخته شود تا از تناقض تا حد امکان پرهیز گردد. نباید از ذهن دور داشت که واقعیت تا حقیقت در بسیاری از موارد فاصله بین آنچه که در مواردی در مراکز درمانی به واقع اتفاق می افتد و آنچه که باید در تشخیص، توصیه و در مان حقیقت رخ دهد. پرونده مقاله

توصیف بیمار: یک قلاده گربه چهارماهه، نژاد مو کوتاه اهلی با علایم بدشکلی اندام خلفی چپ، عدم وزن گیری ودرد در انتهای اندام بدون سابقه تصادف یافته های بالینی: نشانه های رادیوگرافیک شامل، نقص در تشکیل استخوان درشت نی واجد اپی فیز بالایی (درشت نی هیپوپلاستیک)، ضخیم شدن استخوان نازک نی و انحراف به داخل ،بلند تر بودن استخوان پاشنه، غیر طبیعی بودن مفاصل ، بین مچی و مچ پایی- قلم پایی، عدم تشکیل قلم و بند اول و دوم انگشت چهارم ، بد شکل شدن مفصل زانو و در حالت گماری جانبی علاوه بر نشانه های مذکور تنها باقی ماندن اپی فیز بالایی درشت نی مشاهده می شود. کاربرد بالینی: عدم تشکیل کامل یا ناقص استخوان های بلند (همی میلیا) و یا هیپوپلازی آنها، عارضه ای مادرزادی است و استخوان های زند زبرین، درشت نی و زند زیرین بیشترین میزان رخداد این عارضه را دارا می باشند. در بیمار حاضر شکل همی میلیا از نوع ترمینال می باشد و عدم تشکیل کامل استخوان درشت نی به همراه قلم ها و بند های انگشتان و در اندام خلفی مقابل هم تنها درناحیه قلم و بندهای انگشت مشاهده می شود. در درمان همی میلیا استخوان زند بالایی، چون امکان تشخیص زود هنگام وجود دارد، ممکن است بتوان ازانقباض دائمی عضلات، بدشکلی های استخوان و انحراف به داخل اندام جلو گیری کرد اما در مورد بیمار ذکر شده به دلیل بد شکلی استخوان، چرخش اندام و عدم امکان تثبیت مفصل عمل قطع عضو انتخاب گردید. برای این حیوانات جراحی های عقیم سازی برای جلوگیری از انتقال به نسل بعدی همچنین، رادیوگرافی از نواحی دیگر بدن هم به دلیل امکان همزمانی وقوع عوارض مادرزادی توصیه می شود . پرونده مقاله

یک قلاده سگ از نژاد باکسر هفت ماهه به وزن پانزده کیلوگرم با سابقه راه رفتن روی کف دست در اندام حرکتی قدامی چپ، به کلینیک خصوصی حیواناتکوچک ارجاع گردید. در اخذ تاریخچه سابقه آسیب و ضربه دیده نشد و علایمی دال بر بیماری عمومی گزارش نگردید. در معاینه بالینی، لنگش و وضعیت راهرفتن ناحیه متاکارپ مشاهده شد. در مطالعه رادیوگرافی جانبی اندام حرکتی قدامی چپ هایپراکستنشن مفصل ساعد و مچ تایید شد. بر اساس شواهد بالینی وتصویر برداری درمان جراحی پن آرترودزیس (بستن کامل مفصل) در مفصل مچ انجام پذیرفت. آنتی بیوتیک به مدت سه روز تجویز گردید و تثبیت خارجی،با گچ به مدت هشت هفته بکار گرفته شد. هایپراکستنشن مچ از جمله آسیبهای جدی در گوشتخوران میباشد و پن آرترودزیس در مفصل مچ کاربرد دارد.این روش در مقایسه با قطع عضو و حفظ آن و از نظر زیبایی و عملکرد اندام در تحمل وزن بسیار مناسب بنظر میآید. پرونده مقاله

تاندون آشیل قوی ترین ساختار تاندونی در دستگاه اسکلتی_ماهیچهای در سگ میباشد. پارگیهای شدید تاندونی به روشهای جراحی اصلاح میگردد. یکقلاده سگ 24ماهه از نژاد مخلوط با وزن 36کیلوگرم بدون داشتن تاریخچه به کلینیک خصوصی حیوانات خانگی ارجاع گردید. در معاینه بالینی ایستادنبروی پاشنه در اندام حرکتی خلفی چپ دیده شد که پس از مشاهده زخم ترمیم یافته در پشت اندام، پارگی ضربهای درجه یک تاندون آشیل پس از ملامسهمشخص شد. بر اساس معاینه بالینی، تصمیم به درمان جراحی گرفته شد و جراحی با بخیه 3حلقهای تاندون انجام پذیرفت. آنتی بیوتیک به مدت سه روزتجویز گردید و تثبیت خارجی، با گچ به مدت 6هفته بکار گرفته شد. درمان جراحی به روش بخیه 3حلقهای در تاندون از روشهای درمانی در پارگیهایکامل تاندون بدون از دست رفتن نقیصه تاندونی میباشد.. پرونده مقاله