اگرچه امروزه مساله ی کمبود آب مانع از افزایش سطح زیر کشت شده است اما رشد جمعیت افزایش تقاضای تولید را در پی داشته است. از سوی دیگر، پدیده‌ای به نام "علف های هرز مقاوم" موجب نگرانی از کم‌رنگ شدن کنترل شیمیایی و در نتیجه کاهش تولید شده است. این موضوع لزوم هرچه بیشتر توجه به معضل مقاومت را دوچندان می‌نماید. در سال 2011، 372 گونه‌ی بیوتیپ مقاوم به علف‌کش‌ها در سراسر جهان تأیید شد که این آمار در سال 2017 به 479 گونه رسید. ایران با داشتن 7 و 5 بیوتیپ مقاوم نسبت به گروهای ACCase و ALS به ترتیب در رده‌های چهارم و دهم جهان قرار می‌گیرد. امروزه می توان مهم‌ترین علل افزایش بیوتیپ‌های مقاوم در ایران را توجه خاص به علف‌کش‌های خانواده سولفونیل اوره (ALS)، نبود آموزش های صحیح به منظور آگاه‌سازی کشاورزان از عواقب گسترش گیاهان مقاوم به علف کش ها و نحوه ی مدیریت کاربردی آنها دانست. در همین راستا اولین و مهمترین اقدام در جهت مدیریت گیاهان مقاوم به علف کش، شناسایی و تأیید گونه مقاوم است. از مهمترین جنبه های مثبت این اقدام می توان به عدم تحمیل هزینه‌ های مازاد بر کشاورزان، ارائه راهکارهای مدیریتی مناسب به منظور جلوگیری از تولید و انتشار علف‌های هرز مقاوم و همچنین بهره‌مندی از این استراتژی طبیعی برای تولید گیاهان مقاوم به علف‌کش در آینده اشاره نمود. پرونده مقاله