پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خود پنداره تحصیلی در رابطه آموزش ترغیبی و اشتیاق به مدرسه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی انجام گرفت. روش پژوهش همبستگی-علّی و از جمله پژوهش‌های کاربردی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان پایه‌ ششم ابتدایی مدارس شهر سقز به تعداد 2485 می‌باشند. از طریق جدول کرجسی و مورگان و با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای نمونه‌ای به تعداد 360 نفر انتخاب شد. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه آموزش ترغیبی (ITS) آموس، پورکی و توبیاس (1984)، پرسشنامه خودپنداره تحصیلی یسن چن (2004) و اشتیاق به مدرسه ونگ و همکاران (2011) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار SPSS و Amos استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین آموزش ترغیبی با خودپنداره تحصیلی، آموزش ترغیبی با اشتیاق به مدرسه، خودپنداره تحصیلی با اشتیاق به مدرسه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (05/0>P). همچنین، نتایج پژوهش نشان داد که خودپنداره تحصیلی در رابطه بین آموزش ترغیبی و اشتیاق به مدرسه نقش میانجی ایفا می‌کند. با توجه به این نتایج می‌توان گفت که توجه به آموزش ترغیبی در آموزش و پرورش می‌تواند باعث افزایش خودپنداره تحصیلی و اشتیاق به مدرسه شود. پرونده مقاله