ابراهیم حسن بیگی از نویسندگان توانمند معاصر است که تاکنون آثار داستانی متعددی را در حوزۀ ادبیّات پایداری تألیف کرده است. در این پژوهش سعی شده، تحلیلی سبک‌شناختی از رمان ریشه در اعماق وی که جزو آثار برتر ادبیات پایداری است، ارائه شود. این مقاله، با بهره گیری از شیوهً توصیفی-تحلیلی، به بررسی سبکی رمان مذکور در چهار لایۀ واژگانی، نحوی، بلاغی و ایدئولوژیک پرداخته و درصدد پاسخگویی به این پرسش است که بارزترین ویژگی های سبکی نویسنده در این رمان کدام است؟ براساس یافته های پژوهش، این رمان در لایۀ واژگانی بیشتر از واژه های حسی و نشان دار استفاده کرده است و دارای نحوی گسسته، با صدای دستوری فعال و ایستاست. تمهیدات سبکی به‌کاررفته در این اثر نیز شامل تشبیهات حسی، کنایات، استعاره، حسامیری و ضرب المثل است. ازلحاظ فکری نیز در این اثر مسائلی چون دین باوری و خداباوری، میل به شهادت و... نمود بارزی دارد. پرونده مقاله