بی‌تردید عدالت و رضایت کاری، از ارکان عمده حقوق کار در هر جامعه به شمار می‌آید. حق بر آزادی کار ازجمله آزادی‌های بنیادی و اساسی هر عضو جامعه انسانی محسوب می‌شود. عدالت اقتصادی ایجاب می‌نماید تا محرومیت برخی، به نفع کامل برخی دیگر نیانجامد. ازآنجایی‌که آزادی کار و ممنوعیت بیگاری، در کنار ابعاد دینی و انسانی، ضمانت اجرای حقوقی هم دارد. لذا این مقاله باهدف تبیین جایگاه آزادی کار و منع بیگاری در نظام بین‌المللی کار و موازین اسلامی، می‌کوشد تا ضمن اشاره به ضمانت اجراهای تضمین این حق، استثناها و محدودیت‌های آن را در رویکرد حقوق کار این دو نظام حقوقی مورد ارزیابی قرار دهد. تحقیق حاضر به روش توصیفی و تحلیلی و بر پایه اسناد و منابع کتابخانه‌ای نگاشته شده است. بر اساس نتایج و یافته‌های آن، حق بر آزادی کار و منع بیگاری به‌موجب مقاوله نامه‌های سازمان بین‌المللی کار و اسناد حقوق بشری به‌مثابه حق بنیادین بشری، شناسایی و به شرایط و محدودیت‌های آن پرداخته‌شده است. در نظام حقوقی اسلام نیز یکی از شرایط صحت و مشروعیت اجاره و کار گرفتن، میل و اختیار بوده و به بهانه اشتغال، نمی‌توان آزادی دیگری را به خطر انداخت. پرونده مقاله