ساختار جمعیتی در ایران همچون سایر مناطق دنیا، در حال تغییر است. این تغییرات با کاهش سهم کودکان و افزایش سهم افراد مسن از جمعیت کل همراه است به گونه‌ای که بر اساس پیش‌بینی‌های سازمان ملل از سال 2015 تا 2030 جمعیت افراد مسن در ایران دو برابر خواهد شد. از این رو هدف اصلی این مطالعه بررسی اثر ساختار جمعیتی بر انتشار آلودگی ناشی از گاز دی اکسید کربن در ایران در طی دوره 1350 الی 1394 می‌باشد. در این پژوهش با توجه به نتایج ایستایی متغیرها از روش هم‌جمعی در قالب رهیافت خود رگرسیونی با وقفه‌های گسترده (ARDL) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که به ترتیب دو بازه جمعیتی (64-15) و (14-0) سال تاثیر بالایی بر سرانه انتشار گاز CO2 دارند، درحالی که جمعیت سالخوردگی (65 سال به بالا) اثرگذاری کمتری در انتشار گاز CO2 دارد. پرونده مقاله

ذرت به عنوان یکی از اساسی‌ترین فرآورده‌های زراعی، جایگاه و نقش استراتژیک مهمی در ایران دارد؛ به طوری که به عنوان یک محصول مهم در همه استان‌های ایران کشت می‌شود و کشاورزان از کشت آن کسب درآمد می‌کنند. اما این محصول نیاز به مصرف آب و کود بالایی دارد و همین امر منجر به آلودگی شدید آب‌های زیرزمینی می‌گردد و هزینه‌های گزافی را به محیط‌زیست وارد می‌نماید و کشت پایدار آن را به خطر می اندازد. بنابراین لازم است جایگاه هر استان با توجه به منافع اجتماعی حاصل از کشت ذرت مشخص گردد. از این‌رو، در این مطالعه ارزش کنونی منافع اقتصادی، هزینه‌های زیست‌محیطی و در نهایت منافع اجتماعی کشت ذرت‌دانه‌ای در استان‌های مختلف ایران طی دوره زمانی 1392-1379 محاسبه شد. به منظور محاسبه هزینه‌های زیست‌محیطی، آب خاکستری حاصل از کشت این محصول محاسبه شد. در نهایت منافع اجتماعی در استان‌های مختلف محاسبه و رتبه هر استان تعیین گردید. نتایج نشان داد که همه اس پرونده مقاله

مقدمه و هدف: رشد اقتصادی هر کشور ممکن است تحت تأثیر شوک هایی بیرونی دچار تغییر شود. اختلال در اقتصاد ناشی از وقایع می­تواند مقدار رشد و تولید ناخالص ملی کشورها را دست خوش تغییر قرار دهد. در دهه اخیر در میان شوک های موجود، می‌توان به شوک ناشی از بیماری های واگیر از جمله بیماری فراگیر کوید ۱۹ در سراسر جهان اشاره کرد که بر اقتصاد کل دنیا تاثیر گذاشته است. 
مواد و روش­ها: در این مطالعه اثر بیماری های واگیردار بر انتشار گازهای گلخانه ای بر کشورهای با درآمد متوسط و پایین در دوره زمانی۲۰۱۹ - ۲۰۰۰ بررسی و برای این منظور رابطه رشد اقتصادی و مدل زیست محیطی کوزنتس برای این گروه کشورها در نظر گرفته شد. ضمن بررسی فرضیه زیست محیطی کوزنتس با استفاده از کشش های مستقیم و غیر مستقیم، اثر بیماری واگیردار بر رشد اقتصادی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای محاسبه شد. 
یافته­ها: نتایج نشان داد که که در کشورهای واقع شده در قاره های آسیا، آفریقا و هم‌چنین، شمال قاره آمریکای جنوبی که غالبا با درامد ملی کم‌تر داری جمعیت بیش‌تری بوده و از لحاظ توسعه یافتگی در درجه پایین‌تر قرار دارند، شیوع بیماری‌های واگیر تاثیر کم‌تری بر مقدار انتشار گاز CO2 داشته است. بیش‌ترین اثر بیماری برکاهش انتشار گازهای گلخانه ای با کشش ۰۴۴/۰ و ۰۳۳/۰ به ترتیب مربوط به اکراین و بوتسوانا می باشد.
بحث و نتیجه­گیری: در هر دوره شیوع بیماری های واگیر در جهان، محیط زیست بهبود یافته است و انتظار می‌رود که تا زمانی که درمانی برای ویروس جدید کرونا پیدا نشده است، انتشار CO₂ در سطح جهان بخصوص در کشورهایی که به نسبت سایر کشورهای دسته‌ی درآمد متوسط و پایین، از درآمد بیش‌تری را در سال ۲۰۲۰ برخوردارند، کاهش یابد. پرونده مقاله