به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف کودی بر عملکرد کمی و کیفی دانه ذرت شیرین، آزمایشی در شهرستان مرودشت در سال 1392 به‌صورت طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل منابع مختلف کودی 1) 200 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار، 2) 300 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار، 3) 8 تن کود مرغی در هکتار، 4) 24 تن کمپوست زباله شهری در هکتار، 5) 150 کیلوگرم نیتروژن خالص + 2 تن کود مرغی در هکتار، 6) 100 کیلوگرم نیتروژن خالص + 4 تن کود مرغی در هکتار، 7) 150 کیلوگرم نیتروژن خالص + 6 تن کمپوست زباله شهری در هکتار، 8) 100 کیلوگرم نیتروژن خالص + 12 تن کمپوست زباله شهری در هکتار و 9) شاهد (بدون کود) بود. نتایج نشان داد که تأثیر سیستم‌های مختلف تغذیه‌ای بر عملکرد دانه کنسروی، علوفه‌تر و عملکرد بیولوژیک و همچنین میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم دانه معنی‌دار گردید. بیشترین عملکرد دانه کنسروی (931 گرم بر مترمربع)، علوفه تر (2376 گرم بر مترمربع) و عملکرد بیولوژیک (4554 گرم بر مترمربع) از تیمار 100 کیلوگرم نیتروژن خالص + 4 تن کود مرغی در هکتار به‌‌دست آمد. همچنین بیشترین میزان نیتروژن ( 27/2 درصد) و فسفر (42/0 درصد) دانه به‌ترتیب در تیمار 300 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار و 8 تن کود مرغی در هکتار مشاهده گردید. استفاده از کودهای مرغی به ‌صورت تلفیقی با کودهای شیمیایی، می‌تواند روش مناسبی جهت کاهش مصرف کودهای شیمیایی در راستای افزایش عملکرد کمی و بهبود کیفیت ذرت شیرین باشد. پرونده مقاله