موجودیت‌ شهرها عموماً با سرویس‌دهی‌ و ارائه‌ خدمات‌ به‌ ساکنان‌ در محدوده‌ قانونی‌ و حریم‌شهرها آمیخته‌ است‌ و ایستگاه‌های‌ آتشنشانی‌ به‌ عنوان‌ مکان‌هایی‌ برای‌ استقرار و انتظار خودروهای‌آتشنشانی‌ و نجات‌، از جمله‌ مراکز مهم‌ و حیاتی‌ خدمات‌رسانی‌ در شهرها هستند که،‌ انتخاب بهترین مکان با دیدگاه فضایی برای ایجاد این مراکز ضروری می‌باشد. هدف از این پژوهش تحلیل فضایی ایستگاه‌های موجود در شهر اصفهان و مکان‌گزینی بهینه مراکز آتش نشانی در کلانشهر اصفهان می‌باشد. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی – تحلیلی است. در گام نخست مجموعه عوامل موثر بر مکان گزینی ایستگاه های آتش‌ نشانی با استفاده از آیین کار ضوابط مکان یابی ایستگاه‌های آتش‌نشانی شهری مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران و سایر تحقیقات معتبر شناسایی و تدوین شده است. در این پژوهش از روش تحلیل شبکه فازی برای تعیین وزن هریک از معیارها و زیر معیارها استفاده شده است و هم‌پوشانی نهایی نقشه‌ها بصورت وزنی می‌باشد. از نظر کارشناسان بیشترین وزن به معیار فاصله از شریان‌های اصلی و فاصله از گره‌های ترافیکی تعلق دارد. نتایج نهایی این پژوهش نشان می‌دهد که، از بیست و چهار ایستگاه آتش‌نشانی شهر اصفهان، دوازده ایستگاه شهر اصفهان در پهنه‌های مناسب احداث شده است ، ده ایستگاه آتشنشانی شهر اصفهان در مکان‌های نامناسب احداث شده است و ایستگاه‌های شماره 23 و 24 در مناسب‌ترین مکان ایجاد شده است. با توجه به تراکم مناطق و درصد حوادث آتش‌سوزی در مناطق شهر اصفهان، نقاط انتخاب شده الویت‌بندی شده است نتایج نهایی الویت‌بندی نشان می‌دهد که، در مناطق هشت و ده شهر اصفهان نیاز به ایجاد ایستگاه‌های اتشنشانی بیش از سایر مناطق می‌باشد. پرونده مقاله

مفهوم مشارکت شهروندی جدید نیست، اما امروزه تمایل بیشتری برای استفاده از فناوری‌های نوین مشارکتی با استراتژی‌های مبتنی بر جمعیت یا جامعه محور مانند، نرم‌افزارهای مشارکتی جمع‌سپاری داوطلبانه مکان محور ( VGIS) در هوشمندسازی شهرها ایجاد شده است، این پژوهش از این جهت دارای نوآوری است. هدف از این پژوهش شناخت عوامل موثر در هوشمندسازی با استفاده از فناوری جمع‌ سپاری، داوطلبانه، مکان محور ( VGIS) از دیدگاه متخصصان و پژوهشگران فعال جهانی در زمینه ( VGIS) است. جامعه آماری این پژوهش متخصصین و پژوهشگران دارای سوابق پژوهشی در موضع فناوری‌های جمع‌ سپاری، سیستم اطلاعات جغرافیایی داوطلبانه و شهر هوشمند شهروند محور است. با استفاده از نمونه‌گیری به شکل غیراحتمالی و هدفمند 40 متخصص بین المللی اعضای پانل دلفی پژوهش را تشکیل دادند. تحقیق حاضر، بر اساس هدف در شمار پژوهش‌های کاربردی بوده و روش انجام آن، با توجه به موضوع تحقیق و ماهیت آن توصیفی-تحلیلی است. رویکرد پژوهش‌ ترکیبی انتخاب شده ‌است و از میان انواع طرح-های پژوهش ترکیبی ، طرح تبیینی و طرح اکتشافی که با این مطالعات تناسب بیشتری دارد انتخاب شده است و از مدل‌ تحلیل عاملی اکتشافی در تحلیل نتایج استفاده شده است. نتایج پژوهش در شناخت چهارچوب الگوی اولیه در استفاده از فناوری جمع-سپاری، داوطلبانه، مکان محور ( VGIS) به پژوهشگران و مسئولان اجرایی هوشمندسازی کمک خواهد کرد. الگوی اکتشافی این پژوهش شامل 6 عامل اصلی شهروندان، طراحی، شرایط محیطی و زمینه‌ایی، هزینه،کیفیت ذاتی و بیرونی داده‌ها و عوامل فنی و زیرساختی است که در طراحی و استفاده از فناوری( VGIS) باید در نظر گرفته شود. پرونده مقاله

پژوهش حاضر بر آن است تا مکان‌‌های بهینه اسکان موقت آسیب دیدگان از زلزله‌ای احتمالی را در شهر اصفهان، که در آن پتانسیل و قابلیت اسکان سریع افراد آسیب دیده از بحران زلزله وجود داشته باشد مورد پیش بینی قرار داده و با برنامه-ریزی صحیح و علمی، مدیریت بحران زلزله را با ایجاد تسهیلات لازم جهت شناخت مکان‌های مناسب اسکان موقت یاری نماید. نوع پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی است و روش مطالعه پژوهش با توجه به ماهیت و موضوع تحقیق توصیفی – تحلیلی می‌باشد. در این مطالعه با استفاده از معیارهای اساسی مانند کاربری‌های ناسازگار و سازگار، دسترسی و تراکم جمعیتی و ترا فیکی با استفاده از روش تحلیل گسترش یافته چانگ (AHP) و بهره‌گیری از منطق فازی معیارهای تعیین شده توسط کارشناسان و متخصصین وزن دهی شد و در نهایت توسط تحلیل‌های فازی در سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) بصورت وزنی همپوشانی شدند. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد مناطق حاشیه زایندرود که دارای فضاهای باز کافی و در عین حال سازگار با کاربری های اطراف می باشند، دارای پتانسیل نسبتاً بهتری برای استقرار آسیب دیدگان هستند، در مقابل مناطقی مانند بخش‌های شمالی شهر به جهت عدم وجود کاربری‌های امدادی و بیمارستانی و عدم فضای کافی و دارای ارزش برنامه‌ریزی، دارای کم‌‌ترین قابلیت ممکن برای برنامه‌ریزی اسکان موقت زلزله زدگان می باشند. پرونده مقاله

ورزش‌هایی که به منابع و جاذبه‌های جغرافیایی وابسته‌اند، مهمترین بخش قابل توجه در گردشگری ورزشی به شمار میروند یکی از بخش‌های گردشگری طبیعی، اسکی است که علاقه‌مندان آن طیف وسیعی از مردم می‌باشند و‌از نظر اقتصادی نیز بخش پر درآمدی از صنعت گردشگری محسوب می‌شود ارتفاعات استان اصفهان با وجود شرایط متفاوت اقلیمی و طبیعی و همچنین وجود شهرهای بزرگ و جاذبه های اطراف آن، از مناطق مستعداحداث پیست اسکی در کشور میباشد بنابراین مکان یابی بهنیه احداث پیست به ویژه در جهت جذب گردشگر در این منطقه ضروری میباشد. در این پژوهش به مکان یابی سایت‌های تفریحی - ورزشی اسکی در استان اصفهان پرداخته شده است . ابتدا با استفاده از منطق بولین به بررسی زیر معیارهای اقلیمی و زمین شناختی پرداخته شده و جهت بررسی ارتباطات متقابل معیارهای اصلی(زمین شناختی،اقلیمی و دسترسی) بااسفاده از مدل دیمتل میزان تاثیرگذاری معیارها بررسی شده است. نتایج حاصل از هم‌پوشانی وزنی نهایی معیارهای اصلی نشان می‌دهد که ‌بیشترین مساحت و تراکم پهنه‌های مناسب در نیمه غربی استان می‌باشد. در این پهنه‌ها بویژه در شهرهای فریدن و فریدونشهر و مناطقی‌از شهرستان سمیرم شکل زمین مناسب و مطلوب می‌باشد و امکان بارش و ماندگاری برف بیش از مناطق دیگراستان‌است. پرونده مقاله

اگرچه جمع سپاری به عنوان یک اصل تجاری جدید در بسیاری از برنامه های گردشگری در جهان مدرن ظاهر شده است، اما مکانیسم اساسی آن در صنعت گردشگری بویژه در کشور ایران ناشناخته باقی مانده است. هدف اصلی از این پژوهش، شناخت جامع از یک برنامه جمع سپاری در صنعت گردشگری در دو سطح فنی و مفهومی (هستی شناختی، چرایی، چالش ها و راهبردها) است. تجزیه و تحلیل خوشه‌ای در جهت شناخت چارچوب مفهومی چالش هایی که در زمینه جمع سپاری در صنعت گردشگری وجود دارد و در نهایت شناخت راهبردهای معرفی شده در زمینه جمع سپاری در صنعت گردشگری به محققان کمک می‌کند تا به یک چارچوب شناختی عمیق در زمینه جمع سپاری در صنعت گردشگری دست یابند. روش پژوهش،کیفی و نوعی از متامطالعه به نام فراترکیب است. برای گـردآوری دادهـا از روش کتابخانـه ای استفاده شده است. در راستای انجام پـژوهش پس از طراحی سؤالات پژوهش، جستجویی نظاممند بر اساس کلیدواژه های مرتبط، از پایگـاه هـای داده هدف شاملEBSCO Business Source Complete وWeb of Science صورت گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که الگوی تحقیقات در زمینه چالش های جمع سپاری در صنعت گردشگری در چهار خوشه فناوری، انسانی، استراتژیک و مطالعات نسل سوم قابل تعریف است و راهبردهای ارائه شده توسط محققین در اجرای موفق یک پروژه جمع سپاری در صنعت گردشگری نیز، در چهار دسته راهبردهای مرتبط با چشم انداز و استراتژی، سرمایه انسانی، زیرساخت و محیط خارجی قابل اجرا است. نتایج این پژوهش به عنوان یک نقشه راه برای تحقیقات آینده پزوهشگران قابل استفاده است و درک کامل تری از چگونگی پلتفرم های جمع سپاری ایجاد شده در صنعت گردشگری ایجاد می کند. پرونده مقاله