رشد صنعت امروز نیازهای ما را برآورده می‌کند و باعث بهبود توسعه اقتصادی می‌شود. با این حال، آلاینده‌‌های صنایع باعث آلودگی منابع آبی می‌شوند که خطر بزرگی برای سلامت موجودات زنده محسوب می‌شود. بنابراین محققان همواره در تلاش بوده‌اند تا روشی کارآمد و موثر تری برای حذف یون‌های سمی فلزات سنگین از منابع آبی توسعه دهند. روش جذب سطحی، نتایج امیدوار کننده‌ای را برای حذف یون‌های فلزات سنگین از خود نشان می‌دهد. به کار گیری این روش در مقیاس بزرگ نیز آسانتر است. بنابراین می‌تواند در کاربردهای عملی به کار گرفته شود. جاذب‌های متعددی توسعه و گزارش شده‌اند. اما در میان آن‌ها هیدروژل‌ها به دلیل قابلیت استفاده مجدد و سهولت تهیه و مصرف، توجهات زیادی را امروزه به خود جلب کرده است. هیدروژل‌ها شبکه‌های ماکرومولکولی هستند که در آب متورم می‌شوند ولی در آب حل نمی‌شوند. قابلیت تورم و جذب آب هیدروژل‌ها عمدتا از گروه‌های عاملی آبدوستی مانند -NH2 ، -OH ، -COOH، -CONH2 ، - CONH و -SO3H ناشی می‌شوند که به زنجیر اصلی پلیمری متصل هستند. در حالی که مقاومت آنها در برابر حل شدن ناشی از پیوندهای عرضی بین زنجیرهای شبکه ناشی می‌شود. بنابراین، در این مقاله روش‌های مختلف تهیه جاذب‌های هیدروژلی توضیح داده شده و به طور خلاصه پیشرفت‌های اخیر در استفاده از جاذب‌های هیدروژل برای حذف یون‌های فلزات سنگین آورده شده است. علاوه ‌براین، مکانیسم مربوط به حذف یون‌های فلزات سنگین نیز بررسی و جدیدترین مطالعات در مورد روش جذب سحطی برای تصفیه آب‌های آلوده به یون‌های فلزات سنگین ارائه شده است. پرونده مقاله

هیدروژل‌ها به دلیل برخورداری از خواص مطلوب زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری و غیرسمی بودن از جمله زیست مواد محبوبی هستند که می توانند در کاربردهای مختلف مهندسی و پزشکی از جمله کشاورزی، داروسازی، زیست پزشکی، صنایع آرایشی و بهداشتی مورد استفاده قرار بگیرند. هیدورژل‌ها پلیمرهای آب دوستی هستند که توانایی جذب قابل توجهی آب یا مایع بیولوژیکی دارند. هیدروژل‌ها می‌توانند از طریق اتصالات عرضی سنتز شوند. اهداف اصلی این مقاله بررسی کاربردها، روش‌های مرسوم سنتز و خصوصیات فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و موفولوژیکی هیدروژل ها با تمرکز بر هیدروژل های آکریلیک اسید و آکریل آمید و کاربرد آنها در پزشکی است. ‌‌-امروزه از هیدروژل‌ها به‌عنوان سیستم دارو رسانی در زمینه‌های مختلف پزشکی از کاردیولوژی، آنکولوژی، ایمونولوژی و ترمیم زخم تا مدیریت درد از آنها استفاده می‌شود. در این پژوهش اطلاعاتی در مورد هیدروژل هایی مانند اکریلیک اسید ، آکریل آمید و روش تهیه این هیدروژل ها با استفاده از متیلن بیس آکریل آمید به عنوان عامل شبکه‌ای کننده، سولفات آمونیوم به عنوان شروع کننده و تترا متل اتیلن دی آمین به عنوان کاتالیزور، یون Fe+3 به عنوان شبکه‌ای کننده یونی و همچنین چشم اندازی از جایگاه آینده هیدروژل‌ها در پزشکی ارائه شده است. پرونده مقاله