در سال 1386 تلفات زیادی در میگوهای جوان گونه پاسفید در بسیاری از مزارع پرورش میگوی سایت دلوار در استان بوشهر واقع در جنوب ایران اتفاق افتاد. نشانه ظاهری میگوهای بیمار و در حال مرگ قرمزی سطح بدن، دم و زواید حرکتی بود. روده میگوها خالی و نواحی نکروزه در دم و زواید حرکتی مشاهده گردید. تعداد 200 نمونه از میگوهای بیمار جمع‌آوری و در فیکساتور دیویدسون جهت بررسی آسیب شناسی قرار داده شد. همچنین بخشی از اندام حرکتی میگوها در الکل 95% برای مطالعات مولکولی نگهداری گردید. نتایج حاصل از مطالعات آسیب شناسی شامل نکروز چند کانونی در اپیتلیوم کوتیکول و اکثر بافتهای پیوندی زیر کوتیکول و گاهی ماهیچه های مخطط اصلی بوده و گنجیدگی‌های کروی و متعدد در نواحی تحت تاثیر قرار گرفته بافت کوتیکول پراکنده شده بودند. این اجسام گنجیدگی کروی در رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین/فلوکسین (H&E/Ph) رنگ ائوزینوفیلی تا بازوفیلی نشان دادند. این گنجیدگی‌ها در روده انتهایی و معده نیز مشاهده گردید. این علائم نشان دهنده فرم حاد سندرم تورا در نمونه ها بود. همچنین نمونه ها با کیت IQ2000Ô WIT Multivir System for TSV,IHHNV and WSSV و کیت IQ2000Ô Detection and Prevention for TSV با استخراج RNA مربوطه جهت ردیابی سندرم تورا بررسی شدند. نتایج PCR مثبت بودن ویروس سندرم تورا را در نمونه ها نشان داد. بر اساس نتایج بدست آمده وجود سندرم تورا در نمونه‌ها اثبات گردید پرونده مقاله