ژئوگرید به عنوان مسلح‌کننده در عصر حاضر می‌تواند مشکلاتی را که احداث سازه‌های سنگین و خاکریزها روی خاک های ضعیف دارند، بدون نیاز به شمع‌کوبی و یا عملیات خاکبرداری یا خاکریز حل نماید. این عمل با قرارگیری لایه های ژئوگرید بر روی خاک سست و لابه لای آن در فواصل مناسبی که سطوح گسیختگی را قطع می‌نماید میسر می‌گردد. در این مقاله با در دست داشتن داده های ژئوتکنیکی خاک ضعیف منطقه کوی فرشته واقع در شهر تبریز از ژئوگرید نوع دو طرفه که به صورت گسترده و موازی در زیر پی در فواصل یک متر از هم دیگر و بیرون زدگی‌های صفر، یک، دو، سه و چهار متر از کناره پی استفاده گردیده است و در مدل نرم‌افزاری پلکسیس دو بعدی مورد تحلیل استاتیکی و دینامیکی قرار گرفته است و رفتار آن ها با یکدیگر مقایسه شده است. براساس نتایج حاصله احداث ژئوگرید دو لایه با بیرون‌زدگی سه متر از کناره پی در مدت زمان سی روز نشستی برابر 4.30 سانتی متر را شاهد بوده است که کم ترین میزان را در مقایسه با لایه‌بندی‌های دیگر داشته است که در این حالت می‌تواند کمک به سزایی در جلوگیری از نشست های درازمدت ایفا کند. این موضوع و نتایج زمانی کاربرد خواهد داشت که زمین از طرف سازه های مسکونی مجاور تا شعاع سه متری محدودیتی نداشته باشد. پرونده مقاله