پرونده مقاله

هیدروکربن‌های نفتی از آلوده کننده‌های معمول در مناطق صنعتی هستند. این تحقیق با هدف بررسی میزان تجمع هیدروکربن‌های نفتی فلورن، فناترن و آنتراسن در بافت ماهی‌های کپور معمولی، اردک ماهی، کاراس، سفید، لای ماهی و اسبله ایستگاه‌های تالاب انزلی انجام شد. اندازه‌گیری هیدروکربن‌ها بوسیله دستگاه کروماتوگراف گازی با شناساگر (GC-FID) انجام شد. تعداد 10 نمونه از هر ماهی اسبله، کاراس و اردک در ایستگاه‌های مرکزی و شرق، ماهی کپور ایستگاه‌های غرب و مرکزی و ماهی سفید ایستگاه مرکزی تالاب فاقد آلودگی با هیدروکربن فلورن بررسی شدند. هیدروکربن‌های فناترن و فلورن در ایستگاه های غرب، شرق و مرکزی تفاوت معنی‌دار داشتند (05/0p<). هیدروکربن آنتراسن در اردک ماهی، لای ماهی و ماهی اسبله ایستگاه‌های مرکزی و شرق، ماهی کپور ایستگاه مرکزی، ماهی سفید ایستگاه‌های غرب و شرق و ماهی کاراس ایستگاه‌های غرب و مرکزی تالاب مشاهده نشد. طبق نتایج، ماهی کپور تالاب شرق و اردک ماهی تالاب غرب از حیث آلودگی به هیدروکربن فلورن و ماهی کپور ایستگاه‌های غرب و شرق و اردک ماهی و لای ماهی ایستگاه غرب تالاب از حیث آلودگی به هیدروکربن آنتراسن در مقایسه با سازمان بهداشت جهانی جهت مصارف انسانی مناسب نبودند. هم‌چنین لای ماهی ایستگاه‌های غرب و مرکزی، ماهی کاراس ایستگاه‌های غرب و شرق، ماهی اسبله ایستگاه‌های غرب، مرکزی و شرق، ماهی سفید ایستگاه مرکزی و ماهی کپور ایستگاه‌های مرکزی و شرق تالاب نیز از حیث آلودگی به فناترن در مقایسه با سازمان بهداشت جهانی (استانداردهای شماره 48568، 73338 و 31581) از حیث بهداشت مواد غذایی جهت مصارف انسانی مناسب نیستند. پرونده مقاله

میگو محصول بسیار فاسدشدنی با ماندگاری محدود به دلیل ملانوزیس و ترکیب بیولوژیکی است. کنترل اثرات مخرب ملانوزیس از چالش های حائز اهمیت برای صنعت است. ملانوزیس در سخت‌پوستان معمولاً با استفاده از مهارکننده هایی مانند متا بی سولفیت سدیم کنترل می شود. بااین‌حال استفاده از مهارکننده‌های مصنوعی برای ملانوزیس و آنتی‌اکسیدان‌ها در فرآوری مواد غذایی معمولاً با ملاحظات مربوط به ایمنی و تأثیر بر کیفیت غذا محدود می‌شود. ازاین‌رو طی دهه اخیر گرایش به سمت مطالعاتی برای کاربرد عصاره های طبیعی برای کنترل ملانوزیس میگو افزایش یافت. از داده های برخی مقالات منتشرشده از پایگاه های Science Direct، Pub Med، SpringerLink و Scopus در مورد بروز رنگ‌دانه سیاه ملانین در پوست میگو استفاده شد. میگوها به روش غوطه وری پوشش شده و در یخ یا یخچال نگهداری شدند. در ایران صرفاً اثرات عصاره دانه انگور برای جلوگیری از ملانوزیس مطالعه شده است. بعضی از مطالعات تأثیر عصاره های گیاهی ازجمله گشنیز ویتنامی، برگ میوه کاوا، رز ماری، چای سبز، آوکادو، رسوب قهوه عربی و چاموانگ را در مقایسه با متا بی سولفیت سدیم بیشتر گزارش کردند. برخی از پژوهشگران اثرات عصاره هایی ازجمله زیتون، رزماری، آویشن را به همراه متا بی سولفیت سدیم در جلوگیری از ملانوزیس در مقایسه با متا بی سولفیت سدیم به‌تنهایی بیشتر بیان کردند. عصاره های گیاهی طی زمان ۲۸-۲ روز برای کاهش بروز لکه سیاه در میگو مؤثر بودند. مطالعات نشان دادند که عصاره های گیاهی می توانند به‌منزله آنتی اکسیدان عمل کرده و جایگزین طبیعی مؤثر برای مهار ملانوزیس بعد از مرگ میگو باشند. پرونده مقاله

این تحقیق با هدف بررسی مقدار تجمع فلزات سنگین کبالت و نیکل در بافت خوراکی ماهی سفید تالاب انزلی و مقایسه آن با استانداردهای جهانی سازمان خوار و بار جهانی و سازمان غذا و دارو انجام شد. برای اجرای این تحقیق نمونه‌های ماهی سفید از مناطق غرب، مرکزی و شرق تالاب انزلی صید شدند. میزان عناصر سنگین با استفاده از روش اسپکتوفتومتری جذب اتمی مجهز به شعله اندازه‌گیری گردید. طبق یافته‌های مطالعه، مقدار میانگین نیکل در تالاب‌های غرب و شرق به‌ترتیب 93/0 و 80/0 میکروگرم در گرم بود که از نظر آماری تفاوت معنی‌داری نداشتند. هم‌چنین غلظت نیکل در تالاب مرکزی 13/1 میکروگرم در گرم برآورد گردید که در مقایسه با استاندارد FDA تفاوت معنی‌دار نداشت. میزان کبالت در تالاب غرب کمتر از حد قابل ردیابی بود و این مقدار در تالاب‌های شرق و مرکزی به‌ترتیب 13/0 و 07/0 میکروگرم در گرم بود که در مقایسه با استانداردهای FAO و FDA افزایش معنی‌داری (05/0 <p) نداشت. کبالت در ماهی سفید ایستگاه‌های غربی، شرقی و مرکزی در مقایسه با هم تفاوت معنی‌دار (05/0 <p) نداشتند. با توجه به نتایج به‌دست آمده ماهی سفید صید شده از تالاب انزلی در نواحی شرقی، مرکزی و غربی از نظر مقدار کبالت و نیکل برای مصارف انسانی مناسب بوده و مصرف آن فاقد عوارض جانبی برای انسان است. پرونده مقاله

این پروژه با هدف مطالعه تأثیر متابی‌سولفیت سدیم بر کیفیت میکروبی فرآورده، مدت زمان ماندگاری و باقیمانده این ترکیب در بافت خوراکی میگوی پرورشی در سردخانه انجام شد. برای اجرای این تحقیق یک تیمار و یک شاهد در نظر گرفته شد. نمونه‌ها با متابی‌سولفیت سدیم 3 درصد به‌مدت 10 دقیقه تیمار و طی 6 ماه در سردخانه 18- درجه سلسیوس نگهداری شدند. کیفیت نمونه‌ها با استفاده از آزمون‌های باکتریایی مورد ارزیابی قرار گرفت. طبق نتایج مطالعه، شمارش کلی باکتری‌ها، جمعیت استافیلوکوکوس و کلی‌فرم‌ها در نمونه‌های تیمار و شاهد کاهش معنی‌دار نشان دادند (05/0(P<. هم‌چنین آلودگی به سودوموناس آئروجینوزا، ویبریو پاراهمولیتیکوکوس و اشریشیا کولای در نمونه‌های تیمار و شاهد کمتر از CFU/g 10 بود. ارزیابی غلظت متابی‌سولفیت سدیم نشان داد مقدار باقی‌مانده آن در نمونه‌های تیمار در حد مجاز بود (mg/kg 100). آزمایشات باکتریایی، وجود تفاوت معنی‌دار بین نمونه‌های تیمار و شاهد طی مدت زمان ماندگاری در سردخانه را نشان داد. با توجه به عدم حضور باکتری‌های بیماری‌زا در نمونه‌های تیمار شده و میزان مجاز باقی‌مانده متابی‌سولفیت سدیم در محصول نهایی، می‌توان به این نتیجه رسید که تیمار متابی‌سولفیت سدیم روش مناسبی برای حفظ کیفیت میکروبی میگوی وانامی است. پرونده مقاله

این تحقیق با هدف بررسی کیفیت و مدت زمان ماندگاری کیلکای روکش شده سرخ شده با لعاب تمپورا در مقایسه با کیلکای روکش شده خام با لعاب تمپورا طی نگهداری در دمایoc 18- انجام شده است. در این پژوهش دو تیمار کیلکای روکش شده بصورت خام و پخته در نظر گرفته شد. تیمارها در سردخانه oc 18- به مدت چهار ماه نگهداری شدند. در زمان تولید میزان رطوبت در کیلکاهای روکش شده پخته (٪65/48) نسبت به کیلکای روکش شده خام (٪02/62) و ماهی تازه (٪5/75) به طور معنی داری کاهش و محتوای چربی در کیلکای روکش شده پخته(٪9/21) نسبت به کیلکای روکش شده خام (٪65/5) و ماهی تازه (٪5/5) به معنی‌داری افزایش یافت (05/0≥P). طی دوره نگهداری در فاکتورهای پراکسید، تیوباربیتوریک اسید، اسیدهای چرب آزاد و TVB-N نمونه‌های پخته شده (meq/kgoil 47/1، mg/kgoil 25/1، g/10059/0، mg/100gmeat 69/15) در مقایسه با تیمار خام (meq/kgoil 1، mg/kgoil 18/1، g/100 53/0، ،mg/100gmeat32/15) افزایش معنی‌داری مشاهده شد (05/0≥P). شمارش کلی باکتری‌ها در تیمار پخته logCFU/g42/2 بود. باکتری‌های استافیلوکوک و کلیفرم در این تیمار مشاهده نشدند. شمارش کلی باکتری‌ها، استافیلوکوک و کلی فرم در تیمار پخته در مقایسه با تیمار خام (به ترتیب logCFU/g 40/4 ، 38/2 ، 80/0) کاهش معنی دار نشان دادند (05/0≥P). فاکتورهای حسی در تیمار پخته در مقایسه با تیمار خام از کیفیت بهتری برخوردار بودند. عمر ماندگاری هر دو تیمار براساس شاخص‌های شیمیایی، میکروبی و حسی به مدت سه ماه ارزیابی گردید. پرونده مقاله

این تحقیق با هدف بررسی مقدار تجمع فلزات سنگین سرب و کادمیوم در بافت خوراکی ماهی سفید تالاب انزلی و مقایسه آن با استانداردهای جهانی FAO وFDA انجام شده است. ماهی سفید از مناطق غرب، مرکزی و شرق تالاب انزلی توسط صیادان محلی صید شدند. پس از هضم، میزان تجمع عناصر سنگین با استفاده از روشجذب اتمی شعله ای اندازه گیری شد. میانگین غلظت فلز کادمیوم در ماهی سفید تالاب مرکزی 05/0، در تالاب غرب 03/0 و در تالاب شرق 03/0وزن خشک بود. مقدار این فلز در نواحی مختلف تالاب با هم تفاوت معنی داری نداشت(05/0 P≥).میانگین غلظت فلز سرب در ماهی سفید تالاب غرب 33/0، مرکزی3 5/0 و شرق 41/0 وزن خشک بود. فلز سرب در نواحی مختلف تالاب در مقایسه با هم تفاوت معنی داری نداشت(05/0 P≥).. سرب در ماهی سفید تالاب مرکزی افزایش معنی دار در مقایسه با استاندارد خوارو بار جهانی نشان نداد (05/0 P≥).همینطور کادمیوم در ماهی سفید این ناحیه از تالاب در محدوده مجاز استانداردهای جهانی بود. پرونده مقاله