در این مطالعه به منظور دستیابی به داربست‌های با خواص مطلوب از نقطه نظرهای خواص مکانیکی و زیستی، با بکار گیری پلیمرهای PCL و PHBV به مهندسی بافت استخوان پرداخته شده است. برای ساخت داربست‌ها از روش الکتروریسی به صورت هسته-پوسته استفاده شده است. پلی کاپرولاکتون پلیمر هسته و PHBV پلیمر پوسته را تشکیل داده است. نتایج خواص مکانیکی نمونه‌ها نشان داد که افزودن گرافن اکسید سبب بهبود قابل توجه خواص الاستیک داربست‌ها بخصوص مدول الاستیک تا MPa 14/61 و استحکام کششی تا MPa 24/3 شده است. نتایج آزمون سمیت سلولی با روش MTT، به خوبی نشان داد که نمونه‌ها در مقایسه با نمونه کنترل برای زمان‌های 1، 3، 5 و 7 روز زنده‌مانی سلولی بهتری داشته که نشان از چسبندگی و رشد سلولی مناسب بر روی داربست‌های ساخته شده بوده است. همچنین به منظور ارزیابی توانمندی داربست‌ها در تمایز سلولی از آزمون فعالیت آلکالین فسفاتاز (ALP) استفاده شد و میزان ALP نمونه‌ها در روز 7، 14 و 21 از کشت سلولی مورد بررسی قرار گرفت که نتایج حاکی از افزایش میزان ALP تا روز 14 بخصوص برای نمونه BS3 بوده است که مویید صحت تمایز سلول‌ها بوده است. همچنین از آزمون رنگ‌آمیزی آلیزارین قرمز (ARS) برای تایید تمایز سلولی و معدنی شدن داربست‌ها استفاده شد، که این آزمون هم فرآیند معدنی شدن برای نمونه‌ها را نشان داد. پرونده مقاله