مقدمه: اثرضد میکروبی نانوذرات فلزی از جمله نانوذرات اکسید روی طی سال های اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است. اثر ضد میکروبی قابل توجه و قیمت پایین نانوذرات اکسید روی موجب شده است تا امکان بکارگیری آن ها در صنعت غذا جهت کاهش رشد باکتری های موجود در مواد غذایی وجود داشته باشد. در مطالعه حاضر تأثیر نانوذرات اکسید روی بر رشد باسیلوس سوبتیلیس و اشرشیاکلی O157:H7 که از جمله باکتری های مهم موجود در مواد غذایی هستند، بررسی شده است. مواد و روش ها: نانوذرات اکسید روی به روش نمک مذاب سنتز شدند. ویژگی های آنها به کمک پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی روبشی تعیین شد. باکتری های باسیلوس سوبتیلیس و اشرشیاکلی O157:H7 به مدت 18 ساعت در معرض محیط کشت مایع حاوی دو غلظت 2% و 4% از این نانوذرات قرار گرفتند. سپس منحنی رشد آنها رسم شد. یافته ها: هر دو غلظت 2% و 4% از نانوذرات اکسید روی به طور معنی داری سبب کاهش رشد باکتری اشرشیاکلیO157:H7 شد ( به ترتیب 0.001= p و p<0.001). با این حال در مورد باکتری باسیلوس سوبتیلیس فقط غلظت 4% نانوذرات موجب کاهش معنی دار (p<0.001) شمار باکتری شد و در غلظت 2% این نانوذرات تغییر معنی داری در تعداد باکتری باسیلوس سوبتیلیس مشاهده نشد (p<0.537). نتیجه گیری: با توجه به نتیجه مطالعه حاضر نانوذرات اکسیدروی می توانند موجب کاهش معنی داری در تعداد هر دو باکتری شوند. به نظر می رسد این نانوذرات روی باکتری های گرم منفی تأثیر بیشتری داشته باشند. پرونده مقاله

در پژوهش حاضر، به منظور بررسی اثر درصدهای وزنی مختلف اکسید گرافن بر روی مقاومت به خوردگی پوشش‌های نانوکامپوزیتی اپوکسی-اکسید گرافن، اکسید گرافن در مقادیر 1/0، 2/0 و 3/0 درصد وزنی به رزین اپوکسی اضافه و پوشش‌های نانوکامپوزیتی بر روی زیرلایه فولادی ST-12 به روش افشاندن ایجاد شد. از رزین اپوکسی Epiran 01-x75 و سخت‌کننده آمیدی Crayamid115 با نسبت وزنی 3/1 به 1 استفاده شد. به منظور ارزیابی خواص نانوذرات اکسید گرافن و پوشش‌های کامپوزیتی از FT-IR و طیف‌سنجی رامان استفاده شد. به منظور بررسی ساختار و مورفولوژی نانوذرات اکسید گرافن و پوشش‌های نانوکامپوزیتی اپوکسی-اکسید گرافن از FE-SEM و به منظور بررسی مقاومت به خوردگی سامانه پوشش از طیف‌نگاری امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) کمک گرفته شد. مورفولوژی سطح صفحات اکسید گرافن توده‌های بزرگ نانوصفحات اکسید گرافن با ساختار لایه‌ای و صفحه‌ای شکل را به صورت سطح صاف و یکنواخت نشان داد. نتایج منحنی‌های امپدانس نشان داد که با افزایش درصد اکسید گرافن از 1/0 به 2/0 مقاومت پوشش بهبود می‌یابد. مقاومت پوشش حاوی 1/0 درصد وزنی، Ω.cm2 109×11/3 است و 2/0 درصد وزنی، مقاومت پوشش به Ω.cm2 109×26/8 است که در حدود 65/2 برابر افزایش داشته است. اما با افزایش بیشتر درصد اکسید گرافن به 3/0 مشاهده می‌شود که مقاومت سامانه پوشش اپوکسی-اکسید گرافن (Ω.cm2 109×75/1) کاهش یافته است. بنابراین حالت بهینه اکسید گرافن در بهبود مقاومت در برابر محیط خورنده 2/0%wt می‌باشد. پرونده مقاله