این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر بهزیستی روانی (هیجانی، روانشناختی و اجتماعی) مادران دارای فرزند اوتیسم انجام شد. این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه‌های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش مادران دارای فرزند اوتیسم شهرستان گرگان در سال 1396 بودند. از میان اعضای جامعه 30 نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی با کمک قرعه‌کشی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه‌ای با روش طرحواره درمانی آموزش دید. ابزار پژوهش پرسشنامه بهزیستی روانی (کییز و ماگیار-مو، 2003) بود. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین گروه‌ها از نظر متغیرهای بهزیستی هیجانی، روانشناختی و اجتماعی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر طرحواره درمانی باعث افزایش بهزیستی هیجانی، روانشناختی و اجتماعی مادران دارای فرزند اوتیسم شد (001/0P پرونده مقاله