To investigate the effect of total petroleum hydrocarbons (TPHs) contamination levels, organic fertilizers (poultry manure (PM) and poultry manure derived biochar (PMB)) and time of cultivation on growth characteristics of Oat (Avena sativa)and barley (Hordeum vulgare) in TPHs-contaminated soil, a pot experiment was conducted. The two studied plants had the potential for soil phytoremediation in highly TPHs contaminated soil; however, the plant growth decreased significantly with increasing the TPHs contamination. A high TPHs content had a toxicity effect on plant growth and degradation of TPHs. The results showed that the best degradation was achieved in the lowest TPHs level for soil cultivated with barleyplant and the degradation of TPHs increased by adding fertilizer. According to the results in TPHs contaminated soil samples, the highest average of relative growth rate (RGR) of roots observed in barley plants as compared to the oat plants. Also, at each period of growth, barley plants showed an increased root/shoot ratio in TPHs contaminated soil compared to the oat plants (27.6% after 10 weeks and 64.17% after 20 weeks). Application of PMB improved mean shoot height, mean root, and shoot weight by about 17.25, 52.7, and 33.88% for oat plants, and 4, 10.23, and 46.28% for barely plants compared to the un-amended treatments, respectively. The most degradation was achieved after 20 weeks for PMB treatment with barley plant at the lowest TPHs level (53.41%) in which oat degraded more than 45% of TPHs from the soil. Generally, the results showed that phytoremediation of TPHs can be affected by different factors such as type of plant, type of fertilizer application, and period of remediation. پرونده مقاله

The effect of total petroleum hydrocarbons (TPH) levels (4, 6, and 8%), poultry manure (PM), and poultry manure biochar (PMB) on yield, and Cu, Zn, Fe, and Mn uptake in oat plant (Avena sativa) was determined. The results showed that application of 6 and 8% TPHs levels decreased root and shoot dry weight as compared with 4% TPHs level but PM and PMB increased that of parameters. On average, shoot Cu, Zn, Fe, and Mn uptake decreased in oat plants following the application of 6 and 8% TPHs levels as compared with 4% TPH levels. In 8% TPH levels, nutrient uptake significantly reduced by 59.88% for Cu, 52.9% for Zn, 64.61% for Fe, and 62.72% for Mn as compared to 4% TPH levels. However, PMB treatments concluded in an increase in Cu, Zn, Fe and Mn uptake by about 95.5, 47.2, 52.04, and 82.95% in shoot compare with PMB-unamended treatments, and application of PM increased the average of Cu, Zn, Fe, and Mn uptake in oat by 53.46, 31.96, 32.74, and 58.63 % as compared with PM-unamended treatment. It is concluded that the application of PMB and PM in TPHs contaminated soil could significantly improve TPHs dissipation, micronutrient uptake, and growth of oat plants. پرونده مقاله

چکیده مقدمه: خطوط لوله انتقال نفت و گاز دارایی هایی فیزیکی با ارزشی هستند که همواره در معرض صدمه و شکست توسط عوامل مختلفی قرار دارند. همانند تمام تجهیزات ، خطوط لوله نیز همواره تحت بازرسی، پایش، ارزیابی دوره ای قرار می گیرند. لذا یکپارچگی، ایمنی و قابلیت اطمینان آنها جهت تداوم تولید و انتقال محصولات با ارزش از مهمترین چالش‌های مدیران یک واحد صنعتی می باشد. روش­: با توجه به اهمیت ایجاد یک سیستم مدیریت یکپارچگی (Pipeline integrity management systems ) بصورت مکانیزه و هوشمند به منظور حفظ سلامتی کارکنان و عموم مردم و نیز حفظ محیط زیست، افزایش طول عمر و قابلیت اطمینان کارکرد ایمن خطوط لوله در چارچوب استانداردهای مرتبط ضروری می باشد. این مقاله به معرفی اصول ومفاهیم پیاده سازی PIMS در فرآیند مدیریت انتقال خطوط لوله گازمطابق استاندارد ASME B31.8s جهت دستیابی به مدیریت اثربخش پرداخته و به دنبال آن به بررسی واماندگی­ های خطوط لوله عملیاتی با جمع­آوری داده ها و تاریخچه عملکرد می پردازد. یافته ­ها: در این مطالعه با گردآوری مجموعه ای از فعالیت­ها تحت عنوان سیستم مدیریت یکپارچگی خطوط لوله، برای خطوط لوله مناطق زاگرس جنوبی تحت عنوان شناسنامه خطوط لوله  و تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده طی یک دوره ده ساله نشان‌ داده شد که پیاده سازی یک سیستم مدیریت یکپارچه منجر به بهبود نظارت، بهره­وری بالاتر، عمر دارایی طولانی­تر، افزایش در دسترس بودن دارایی و اطمینان از انطباق با دستورالعمل‌های نظارتی در عملکرد سیستم‌های خط لوله خواهد شد. نتیجه­ گیری: در این مطالعه با گردآوری مجموعه­ای از فعالیت­ها تحت عنوان سیستم مدیریت یکپارچگی خطوط لوله، برای خطوط لوله مناطق زاگرس جنوبی تحت عنوان شناسنامه خطوط لوله و تجزیه و تحلیل داده­ های جمع‌آوری‌شده طی یک دوره ده ساله نشان‌ داده شد که پیاده سازی یک سیستم مدیریت یکپارچه منجر به بهبود نظارت، بهره وری بالاتر، عمر دارایی طولانی­تر، افزایش در دسترس بودن دارایی و اطمینان از انطباق با دستورالعمل‌های نظارتی در عملکرد سیستم­های خط لوله خواهد شد. پرونده مقاله