هدف این پژوهش بررسی نقش رضایت زناشویی مادران در پیش‌بینی خودپنداره و اضطراب دختران نوجوان آنان بود. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری آن را همۀ دانش‌آموزان دختر پایۀ سوم مدارس راهنمایی شهر تهران در سال تحصیلی 91ـ1390 تشکیل می‌دادند. به شیوۀ نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، 144 نفر از دانش‌آموز دختر منطقۀ 4 آموزش و پرورش انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ اضطراب (کتل، 1960) و پرسشنامه خودپنداره (راجرز، 1957) و پرسشنامۀ کوتاه مقیاس رضایت زناشویی انریچ (اولسون، 1989) بود. تحلیل داده‌ها با روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که رضایت زناشویی، ارتباطات، حل تعارض و تحریف آرمانی در مادران، اضطراب دختران را پیش‌بینی می‌کند (05/0>P ). همچنین، رضایت زناشویی (01/0>P )، ارتباطات (05/0>P )، حل تعارض (05/0>P ) و تحریف آرمانی (01/0>P ) در مادران، می‌توانند خودپندارۀ دختران نوجوان را پیش‌بینی کنند افزون بر این، زیرمقیاس‌های رضایت زناشویی می‌توانند 25 درصد تغییرات در اضطراب و33 درصد تغییرات در خودپندارۀ دختران نوجوان را پیش‌بینی کنند (01/0>P ). به‌طور کلی، نتایج پژوهش نشان داد که رضایت زناشویی مادران در پیش‌بینی اضطراب و خودپندارۀ دختران نوجوان نقش دارد.  پرونده مقاله