مقدمه و هدف: امروزه، فرسودگی شغلی به یک معضل شایع سازمانی تبدیل شده که تمام شئون زندگی مردم را در برگرفته و موجبات کاهش نیروی کار و ضربه به اقتصاد و تولید کشور را فراهم آورده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه علّی تصمیمگیری متمرکز و اوباشگری در محیط کار با فرسودگی شغلی با نقش واسطهای سکوت سازمانی انجام گرفت.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع پژوهشهای همبستگی مبتنی بر الگویابی معادلات ساختاری بود.جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کارکنان مدیریت تعمیر، تکمیل و خدمات فنی چاههای نفت شرکت ملی مناطق نفتخیزجنوب در سال 1398 بود. کل این جامعه آماری به عنوان نمونه پژوهش به کار گرفته شد(376نفر). شرکتکنندگان در پژوهش به پرسشنامه تمرکزگرایی در تصمیمگیری (46) سکوت سازمانی (39)، اوباشگری در محیط کار (48) و فرسودگی شغلی (6) پاسخ دادند. تحلیل دادهها با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری (SEM) انجام گرفت، جهت بررسی معنیداری اثرات غیرمستقیم، روش بوتاستراپ به کار گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که الگوی پیشنهادی پژوهش از برازش خوبی با دادهها برخوردار است. یافتهها همچنین حاکی از آن بود که تصمیمگیری متمرکز و اوباشگری در محیط کار روابط معنیداری با فرسودگی شغلی و سکوت سازمانی داشتند. همچنین، روابط غیرمستقیم تصمیمگیری متمرکز و اوباشگری در محیط کار با فرسودگی شغلی از طریق سکوت سازمانی معنیدار بود.
بحث و نتیجهگیری: براساس یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که جهت کاهش فرسودگی شغلی، توجه به نقش تصمیم گیری متمرکز، اوباشگری در محیط کار و سکوت سازمانی ضروری است.
پرونده مقاله