کاهش حرکات شیردان نقش مهمی در بیماری زایی برخی اختلالات شیردانی همچون نفخ شیردان ایفا می کند که درمان آن با داروهای صناعی عوارضی مانند اسهال و مقاومت آنتی بیوتیکی به همراه دارد و تجویز داروهای گیاهی راهکار مناسبی برای کاهش این عوارض جانبی است. لذا هدف این مطالعه بررسی اثر عصاره آبی میوه فلوس بر تخلیه شیردان بره های نوزاد بود. مطالعه حاضر روی 12 رأس بره ماده 5 روزه نژاد سنگسری با میانگین وزن 4 کیلوگرم انجام گرفت. بره ها به ترتیب تحت 5 نوع درمان خوراکی شامل سالین نرمال (30 میلی‌لیتر)، اریترومایسین 400 میلی گرم، فلوس 700 میلی گرم بر کیلوگرم، فلوس 750 میلی گرم بر کیلوگرم و فلوس 800 میلی گرم بر کیلوگرم قرار گرفتند. از تست جذب استامینوفن برای ارزیابی سرعت تخلیه شیردان استفاده گردید. پس از ترسیم مدل رابطه غلظت استامینوفن پلاسما با زمان به روش رگرسیون، مشخص گردید که درمان با اریترومایسین و سه دوز مختلف عصاره آبی فلوس نسبت به درمان کنترل منفی (سالین نرمال) سبب افزایش معنی دار سرعت تخلیه شیردان گردیده است (05/0>p ). هیچ گونه عارضه جانبی بالینی به‌دنبال تجویز اریترومایسین و فلوس در بره ها مشاهده نشد. این مطالعه نشان داد که عصاره آبی میوه فلوس اثر تحریکی بر تخلیه شیردان بره دارد اما به مطالعات بیشتری در زمینه اثر اجزای این گیاه بر تخلیه شیردان نیاز است. پرونده مقاله

پیکا یکی از اختلالاتی است که پتانسیل بالایی را برای القاء خسارات متعددی همچون مسمومیت، انباشتگی دستگاه گوارش، بوتولیسم، اُفت وزن گیری و غیره در مزارع پروش نشخوارکنندگان فراهم می آورد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر مکمل میکروویت و قطره خوراکی فرودراپ بر پارامترهای اولیه هموگرام و مواد معدنی سرم در بره های بیست روزه سالم و مبتلا به پیکا انجام شد. این مطالعه روی 10 رأس بره 20 روزه نژاد مخلوط غیرمبتلا و 10 رأس بره 20 روزه نژاد مخلوط مبتلا به پیکا انجام گرفت. هر دو گروه 2 نوع درمان خوراکی شامل مکمل میکروویت (7روز، دز 5/0 گرم در یک لیتر آب مصرفی) و قطره خوراکی فرودراپ (4 روز، افزودن روزانه 300 میلی گرم به شیر مصرفی) را دریافت کردند. قبل شروع درمان و پس از هر درمان از بره ها نمونه خون برای تعیین CBC (cell blood count) و عناصر معدنی سرم اخذ گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های تکراری و پس آزمون توکی در سطح اطمینان 95% مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. در مبتلایان به پیکا Hb(hemoglobin)،MCV (mean corpuscular volume) و MCHC (mean corpuscular hemoglobin concentration) خون و آهن سرم به طور معنی داری کمتر از غیرمبتلایان بود (05/0>p ). درمان با میکروویت سبب افزایش معنی دار شاخص های Hb، MCV و MCHC خون و آهن سرم نشد و پیکا در مبتلایان درمان نگردید. درمان با فرودراپ سبب افزایش معنی دار شاخص های Hb، MCV و MCHC خون و آهن سرم شد و پیکا در مبتلایان درمان گردید (05/0>p ). این مطالعه نشان داد که علت پیکا در بره های شیرخوار آنمی میکروسیتیک هیپوکرومیک ناشی از فقر آهن بود و تجویز قطره خوراکی فرودراپ با دز 300 میلی گرم به مدت 4 روز سبب درمان مبتلایان گردید. پرونده مقاله

در نوزاد نشخوارکنندگان به علت نابالغ بودن سیستم ایمنی، نسبت به عفونت ها حساسیت بالایی وجود دارد. آنتی اکسیدان ها قادر به تقویت عملکرد سلول های سیستم ایمنی می باشند و گیاه سیر(Allium sativum) هم آنتی اکسیدانی است که در مورد نوزاد نشخوارکنندگان به عنوان یک آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک مطرح شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت تعادل اکسیدانی-آنتی‌اکسیدانی پلاسما دراثر افزودن عصاره آبی پیاز گیاه سیر به شیر بزغاله های نوزاد انجام شد. این مطالعه روی 30 رأس بزغاله نوزاد نر و ماده 7 روزه نژاد مخلوط شیرخوار با میانگین وزن 3 کیلوگرم انجام گرفت. بزغاله ها به 3 گروه مساوی تقسیم شدند. هر گروه یکی از 3 درمان خوراکی شامل 30 میلی لیتر سالین (درمان کنترل منفی)، 400 واحد ویتامین E و 83 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره آبی سیر را در هر 3 وعده دریافت شیر در طول 24 ساعت، دریافت کردند. در دقیقه صفر و نیز ساعات 1، 5/2، 5، 12، 18 و 24 پس از شروع درمان، جداگانه نمونه خون از همه دام های مورد آزمایش اخذ و پس از جداسازی پلاسمای هر نمونه،میزان ظرفیت هایآنتی اکسیدانی و اکسیدانی تام پلاسما و اندیس استرس اکسیداتیو آن تعیین شد. یافته ها نشان داد که در مقایسه با درمان کنترل منفی، درمان با ویتامین E سبب سوق معنی دار تعادل اکسیدانی-آنتی اکسیدانی پلاسما به سمت آنتی اکسیدانی (05/0>p ) و درمان با سیر سبب سوق تعادل مذکور به سمت اکسیدانی (05/0> p ) گردیده و هیچ نوع عارضه جانبی بالینی هم به دنبال تجویز ترکیبات مذکور در بزغاله ها مشاهده نشد. این مطالعه نشان داد که عصاره آبی سیر دارای اثر اکسیدانی در پلاسمای بزغاله های نوزاد شیرخوار می باشد. پرونده مقاله

سنوروزیس و آنسفالیت لیستریایی دو بیماری سیستم اعصاب مرکزی در گوسفند هستند. در مهرماه سال 1397 یک رأس گوسفند نر 18 ماهه با شکایت از گیجی، افسردگی و فقدان اشتها به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه تهران ارجاع داده شد. در مشاهده و معاینه بالینی، طی 1 ساعت، علائم کودنی، افسردگی، دمای 39 درجه سلسیوس بدن، کوری یک طرفه سمت چپ، تشنج کلونیک، چرخش گردن به سمت چپ، سفتی اندام های حرکتی، چرخش در یک مسیر دایره مانند و انحراف سر ثبت گردید. گوسفند بیمار پس از معاینه بالینی، تحت بررسی های آزمایشگاهی خون شناسی و آنالیز مایع مغزی نخاعی قرار گرفت و سپس در شرایط استریل کالبدگشایی شد. در بررسی سلول شناختی مایعات مغزی نخاعی، پولئوسیتوز نوتروفیلی-ائوزینوفیلی وجود داشت و در کالبدگشایی یک کسیت حاوی پروتواسکولکس در مغز مبتلا مشاهده گردید که اسکولکس های درون آن با استفاده از روش مولکولی PCR (polymerase chain reaction) مورد بررسی قرار گرفته و وجود کسیت انگل سنوروس سربرالیس (Coenurus cerebralis) تایید شد. در ادامه مغز حیوان مذکور، مورد کشت باکتریایی (همراه با غنی سازی در سرما ) و PCR و نیز بررسی هیستوپاتولوژیک قرارگرفت که در طی این بررسی ها حضور باکتری لیستریا مونوسیتوژنز تائیدگردید. همچنین در مطالعه هیستوپاتولوژیک بافت مغز، مننگوآنسفالیت و ارتشاح سلولی تک‌هسته ای پیرامون کیست مشاهده شد. حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه های باکتری مذکور هم نشان داد که بیشترین حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک پنی سیلین می باشد. در بررسی وضعیت گله مربوطه هم مصرف سیلو بی کیفیت با اسیدیته 8/5 و وجود 15 قلاده سگ آزاد در مرتع مورد چرا دام ثبت گردید. پرونده مقاله

در اسفند ماه سال 1398، سه رأس بره 5 تا 15 روزه نژاد مخلوط به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه تهران ارجاع داده شدند. شکایت دامدار از وجود تلفات 20 درصدی (42 رأس) در بره های 4 تا 17 روزه گله خود که تنها با شیر مادر تغذیه می شدند، بود. در مشاهده و معاینه بالینی، زمین گیری، افسردگی، ضعف، دمای 40 درجه سلسیوس، اتساع شیردان با مایعات، تاکی پنه، تاکیکاردی و پرخونی مخاطات ثبت گردید. بره ها پس از معاینات بالینی، تحت بررسی خو ن شناسی قرارگرفته و سپس در شرایط بهداشتی کالبدگشایی شدند. همچنین خون، مغز استخوان، مغز، ریه، قلب، کبد، کلیه، روده و شیردان مورد کشت های باکتریایی هوازی و بی هوازی قرار گرفتند. در بررسی خون شناسی، آنمی نرموسیتیک نرموکرومیک، لکوپنی، لنفوپنی، انحراف به چپ، حضور شیستوسیت، کراتوسیت، میلوسیت و متامیلوسیت مشاهده شد. در کالبدگشایی، زخم های سرسنجاقی در مخاط شیردان، حضور توده های خونی شبیه به دانه قهوه در محتویات شیردان و رنگ پریدگی کلیه ها وجود داشت. در رنگ آمیزی گرم گسترش مستقیم شیردان، تعداد زیادی باکتری میله ای شکل گرم مثبت مشاهده شد. همچنین از شیردان و روده دام های بیمار، کلستریدیوم پرفرینجنس تیپA و اشریشیا کولای غیرپاتوژن جدا گردید. مطالعه حاضر نشان داد که باکتری کلستریدیوم پرفرینجنس تیپA ممکن است در بیماری التهاب شیردان بره ها دخیل باشد. پرونده مقاله

پیکا یکی از اختلالاتی است که پتانسیل بالایی را برای القاء خسارات متعددی همچون مسمومیت، انباشتگی دستگاه گوارش، بوتولیسم، و اُفت وزن گیری در مزارع پروش نشخوارکنندگان فراهم می آورد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر تزریق داخل عضله ترکیب سیانوکوبالامین-آهن دکستران (سیانوفرین) بر پارمترهای اولیه هموگرام و مواد معدنی سرم، در بزغاله های بیست روزه مبتلا به پیکا انجام شد. این مطالعه روی 10 رأس بزغاله 20 روزه نژاد مخلوط غیرمبتلا و 10 رأس بزغاله 20 روزه نژاد مخلوط مبتلا به پیکا انجام گرفت. گروه غیرمبتلا درمان سالین ایزوتونیک (یک تزریق عضلانی، 3 میلی لیتر) و گروه مبتلا درمان سیانوفرین (یک تزریق عضلانی، 3 میلی لیتر) را دریافت کردند. قبل درمان و 10 روز پس از درمان، از همه بزغاله ها نمونه خون برای تعیین CBC (cell blood count) و عناصر معدنی سرم اخذ گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری تکراری و پس‌‌آزمون توکی در سطح اطمینان 95 درصد مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. مشخص گردید که در بزغاله های مبتلا به پیکا، PCV (packed cell volume)،Hb (hemoglobin) وMCV (mean corpuscular volume) خون و آهن سرم به طور معنی داری کمتر از بزغاله های غیرمبتلا بود (05/0>p ). درمان با سیانوفرین سبب افزایش معنی دار شاخص های PCV، Hb و MCV خون و آهن سرم شد و پیکا در مبتلایان درمان گردید (05/0>p ).نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پیکا در بزغاله های شیرخوار با آنمی میکروسیتیک نرموکرومیک ناشی از فقر آهن مرتبط بوده و تجویز ترکیب سیانوکوبالامین-آهن دکستران به مقدار 3 میلی لیتر طی یک تزریق عضلانی، سبب درمان دام های مبتلا گردید. پرونده مقاله