مقدمه و هدف: فعالیت‌های بدنی و بهار نارنج (CA) تاثیر مفیدی در تاخیر انداختن فرایند پیری کبد در سالمندی دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی (T) همراه با مصرف CA بر p16 و p21 در بافت کبد موش‌های صحرایی سالمند می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 25 سر موش صحرایی ماده سالمند در پنج گروه 5 سری شامل 1) کنترل، 2) شم، 3) CA، 4) T و 5) T+CA قرار گرفتند. در مدت هشت هفته گروه‌های 4 و 5 به میزان سه جلسه در هفته با شدت 65 تا 75 درصد حداکثر سرعت دویدن روی نوارگردان دویدند همچنین گروه‌های 3 و 5 روزانه mg/kg 300 عصاره CA به صورت صفاقی دریافت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و مصرف CA سطوح بیان ژنی در بافت کبد به روش real- time PCR اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته‌ها از آزمون‌های اماری شاپیروویلک، آنووای یک‌راهه به همراه آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (05/0≥P).یافته‌ها: بیان p16 در گروه‌های CA (048/0p=)، T (040/0p=) و T+CA (007/0p=) نسبت به گروه Control کاهش معنی-داری داشت. همچنین کاهش معنی‌داری در بیان p21 در گروه‌های CA (048/0p=)، T (032/0p=) و T+CA (007/0p=) نسبت به گروه Control مشاهده شد. بحث و نتیجه‌گیری: هشت هفته T و CA به تنهایی منجر به بهبود بیان ژن‌ها مربوط به پیری سلولی در بافت کبد موش‌های صحرایی سالمند شد، با این وجود اثر همزمان T با مصرف CA دارای اثرات مطلوب‌تری نسبت به هرکدام به تنهایی نبود. پرونده مقاله