هدف پژوهش حاضر، مطالعه تحلیلی آثار اجتماعی ورزش سالمندی در ایران بود. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا به صورت کیفی بود. روش مورد استفاده در این پژوهش تئوری داده بنیاد است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه اساتید علوم ورزشی، اساتید جامعه‌شناسی، اساتید روانشناسی، مدیران شهرداری‌ها و پژوهشگرانی که دارای حداقل دو مقاله علمی پژوهشی در زمینه تحقیق تشکیل دادند. در پژوهش حاضر روش نمونه‌گیری نظری ترکیبی به‌صورت غیر احتمالی هدف‌دار تا رسیدن به اشباع نظری بود. بدین منظور 15 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. در این پژوهش از الگوی کدگذاری پارادایم، برای تحلیل داده‌های حاصل از نظریه داده بنیاد در قالب یک فرآیند کدگذاری سیستماتیک شامل سه مرحله باز، محوری و انتخابی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که آثار اجتماعی ورزش سالمندی، متشکل از دو مفهوم پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و توانمندسازی و امید به آینده می‌باشد. مقوله پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی از دو مفهوم توسعه عوامل روانی سبک زندگی و تقویت مسائل فرهنگی و امنیتی شکل گرفت که به ترتیب از 10 نشانه و 3 نشانه تشکیل شد. مقوله توانمندسازی و امید به آینده نیز از دو مفهوم ارتقای سطح زندگی اجتماعی و افزایش سرمایه اجتماعی شکل گرفت که به ترتیب از 11 نشانه و 8 نشانه شکل گرفت. در یک نتیجه گیری کلی باید بیان کرد باید ورزش سالمندان را با هدف تعاملات اجتماعی، بهبود و حفظ ظرفیت‌های فردی سالمندان سوق داد که در نتیجه آن سازگاری بهتر سالمندان با شرایط مختلف زندگی ایجاد شود. پرونده مقاله