فقر یکی از مهم ترین موانع توسعه اقتصادی و علت بروز بسیاری از مشکلات اقتصادی در همه کشورها است.بنابراین شناخت عوامل اصلی اثر گذار بر فقر اهمیت زیادی برای سیاست گذاران در زمینه سیاست گذاری اقتصادی درست دارد. بدین منظور در این پژوهش به بررسی اثر تورم و بیکاری در کنار دو متغیر مخارج بهداشتی دولت به gdp و رشد جمعیت بر ضریب جینی به عنوان شاخصی از فقر در استان های ایران طی دوره زمانی 5831 79 با استفاده از رویکرد اقتصاد سنجی فضایی برای بررسی اثرات سرریز استانی پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد،هزینه های بهداشتی ناکارا که مهم ترین عامل تأثیر گذار بر بدتر شدن توزیع درآمد است، در کنار رشد جمعیت بدون افزایش سرمایه انسانی و نرخ بیکاری که با توجه به جمعیت جوان ایران و اضافه شدن افراد جوان به بازار کار در سال های مختلف، افزایشی بوده است و نرخ تورم که به دلیل افزایش تحریم ها در سال های اخیر به صورت فزاینده افزایش یافته و باعث کوچک شدن سفره مردم شده است، عواملی هستند که باعث بدتر شدن توزیع درآمد و افزایش فقر در استان های ایران شده اند. همچنین، مجاورت فضایی بین استان ها باعث بدتر شدن توزیع درآمد می شود. بنابراین، لازم است سیاست ها در جهت کاهش فقر، بهبود شرایط رفاهی و بهبود توزیع درآمد در تمام استان ها به صورت متوازن اتخاذ شود تا بتواند باعث بهبود توزیع درآمد شود. پرونده مقاله