مقدمه: کتان نوعی دانه مغذی است که به دلیل داشتن ترکیباتی چون اسید چرب امگا 3، فیبر رژیمی، پروتئین و لیگنان می تواند سبب جلوگیری از بیماری های قلبی عروقی و سرطان شود. با توجه به جایگاه نان در بین مردم می توان با استفاده از افزودنی های مختلف ارزش تغذیه ای نان را افزایش داد. در پژوهش حاضر، آرد کتان قهوه ای در سطوح مختلف (10%-20% و 30%) (وزنی/وزنی) به آرد گندم جهت تولید نان تست استفاده گردید و آزمون حسی، حجم مخصوص، رنگ سنجی و بیاتی بر روی نان های تولیدی انجام گردید. مواد و روش ها: آنالیز شیمیایی بر روی دو نوع دانه کتان زرد و قهوه ای انجام شد. هم چنین اثر افزودن آرد کتان بر میزان بیاتی و خواص حسی (رنگ، طعم، حجم نان، قابلیت جویدن، بو، وضعیت ظاهری و پذیرش کلی) نان های تولیدی دو روز پس از پخت مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین آزمون حجم مخصوص و رنگ سنجی پس از پخت بر روی نمونه های نان انجام شد. یافته ها: افزودن آرد دانه کتان قهوه ای به نان به دلیل داشتن مقادیر بالای پروتیین و فیبر می تواند سبب افزایش ارزش تغذیه ای نان حاصل از آن شود. نان حاوی 10 و 20 درصد آرد کتان از نظر خواص حسی تفاوتی با نمونه شاهد ندارد. هم چنین افزودن آرد کتان به میزان 10 درصد به نان سبب افزایش بیاتی و افزودن 20 درصد آرد کتان سبب کاهش بیاتی در مقایسه با نمونه شاهد شد. بین نمونه نان حاوی 10 درصد آرد کتان در مقایسه با نمونه شاهد، از نظر حجم مخصوص تفاوت معناداری وجود نداشت ولی در نمونه های حاوی 20 و 30 درصد آرد کتان حجم مخصوص نسبت به نمونه شاهد کاهش یافت. افزودن آرد کتان به نان ها سبب کاهش فاکتور L وa در آن ها شد در حالی که فاکتور b تفاوت معناداری با نمونه شاهد نداشت. نتیجه گیری: استفاده از اختلاط 20% آرد کتان در فرمول نان تست می تواند سبب بهبود خواص حسی و کاهش میزان بیاتی در مقادیر بالاتر شود. افزودن آرد کتان به نمونه های نان سبب کاهش میزان روشنایی در نمونه ها می شود. هم چنین استفاده از مقادیر بالاتر آرد کتان سبب کاهش حجم مخصوص نان ها خواهد شد. پرونده مقاله

مقدمه: در حال حاضر تلاش صنایع بسته‌بندی و غذایی در جهت کاهش بسته‌بندی مواد غذایی و استفاده از مواد تجزیه‌پذیر به عنوان دوستدار طبیعت و جایگزین پلیمرهای سنتزی هم از نظر قیمت و هم به دلایل زیست محیطی می‌باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی خواص فیزیکی و مکانیکی فیلم تهیه شده از گلوتن گندم و مقایسه آن با فیلم پلی اتیلن با دانسیته پایین (LDPE) می‌باشد. مواد و روش‌ها: فیلم‌های خوراکی از گلوتن با درصدهای مختلف (5/1، 3 و 5 درصد) از گلیسرول با دو روش اختلاط معمولی و همچنین اختلاط از طریق تابش امواج فراصوت تهیه گردید و از نظر درصد ازدیاد طول، مقاومت به پارگی و همچنین حلالیت در آب و اسید و میزان نفوذپذیری به اکسیژن مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: مقایسه نتایج آزمون خواص مکانیکی و نفوذپذیری فیلم‌های تهیه شده از اختلاط به روش فرا صوت با نمونه‌های معمولی نشان داد که تابش فراصوت اثری روی خواص مذکور ندارد. فرایند انجماد در فیلم گلوتن سبب افزایش استحکام کششی به میزان 75 درصد و ازدیاد طول در پارگی 300 درصد گردید. همچنین مقایسه خواص مکانیکی فیلم‌های گلوتن با فیلم LDPE نشان داد فیلم گلوتن از نظر خواص به ویژه در مقادیر 3 درصد وزنی از گلیسرول قابل مقایسه با فیلم‌های پلیمری با منشأ نفتی می‌باشد. نتیجه‌گیری: نتایج نفوذپذیری نسبت به اکسیژن نشان داد فیلم گلوتن به دلیل داشتن نفوذپذیری اکسیژن بسیار پایین‌تر نسبت به فیلم LDPE می‌تواند به عنوان یک ممانعت کننده گاز اکسیژن قوی در صنایع بسته‌بندی به کار رود. علاوه بر این به عنوان یک فیلم خوراکی و دوستدار محیط زیست، در بسته بندی با نفوذپذیری کنترل شده موثر جهت جلوگیری از فساد مواد غذایی به کار رود. پرونده مقاله