سیاه ماهی (Capoeta capoeta gracilis (Keyserling, 1891 گونه ای با ارزش اقتصادی متعلق به خانواده کپورماهیان بومی ایران است. این پژوهش به بررسی امکان القای رسیدگی جنسی سیاه ماهی با استفاده از هورمون اواپریم پرداخت. تعداد 4 ماهی مولد ماده و یک ماهی مولد نر برای این منظور انتخاب شده و هورمون اواپریم جهت القای رسیدگی در دو مرحله به مولدین ماهی ماده (با فاصله زمانی 12 ساعت) به ترتیب با مقادیر 1/0 و 4/0 میلی گرم بر کیلوگرم در مرحله اول و دوم در محل قاعده باله سینه ای تزریق شد. تزریق به مولدین نر یک مرتبه همزمان با تزریق دوم ماده ها با مقدری مشابه انجام شد. تخم ریزی در مدت کمتر از 48 ساعت پس از اولین تزریق اتفاق افتاده و تمام مولدین ماده به تزریق پاسخ مثبت نشان دادند. کمترین و بیشترین هماوری کاری ماهی‌ها به ترتیب برابر 17/2473 و 51/23430 بود. نتایج این بررسی نشان داد هورمون اواپریم برای تکثیر مصنوعی سیاه ماهی مناسب می باشد. پرونده مقاله

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر پروبیوتیک بتاپلاس® جیره بر فاکتورهای هماوری، درصد تفریخ تخم، درصد بازماندگی لارو و فاصله بین تخم ریزی های متوالی در فرشته ماهی آب شیرین (Pterophyllum scalare) انجام شد. آزمایش با 3 گروه غذایی شامل جیره پایه بدون افزودن پروبیوتیک بتاپلاس، جیره پایه به همراه0/5 گرم پروبیوتیک بتاپلاس به ازای هر کیلوگرم غذا و جیره پایه به همراه 1 گرم پروبیوتیک بتاپلاس به ازای هر کیلوگرم غذا و هر تیمار با 4 تکرار انجام شد. در این پژوهش 12 جفت ماهی مولد آنجل در 12 مخزن شیشه ای با حجم 50 لیتر در دمای 1±28 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. غذادهی 3 بار در روز و با فاصله زمانی 8 ساعت صورت گرفت. نتایج این بررسی نشان داد بیشترین میزان هماوری کاری با میانگین 43/92 ± 450/3 عدد تخم و درصد تفریخ 0/94 ± 95/80 و درصد بازماندگی لارو 2/10 ± 94/75 در ماهیان تغذیه شده با 10 گرم پروبیوتیک بتاپلاس به ازای هر کیلو گرم غذا بود که با تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشت. همچنین نتایج بررسی نشان داد کمترین فاصله بین تخم ریزی های متوالی با میانگین 0/77 ± 5/56 روز در تیمار تغذیه شده با 10 گرم پروبیوتیک بتاپلاس به ازای هر کیلوگرم مشاهده شد که با تیمار های دیگر اختلاف معنی داری داشت (0/05>P). در نتیجه گیری کلی می توان بیان نمود استفاده از 10 گرم پروبیوتیک بتاپلاس به ازای هر کیلوگرم غذا سبب افزایش کارایی تولیدمثلی و کاهش مدت زمان لازم برای تخم ریزی در این ماهی می گردد. پرونده مقاله

در چند دهه اخیر احداث مزارع پرورش ماهی در حاشیه رودخانه ها افزایش چشمگیری یافته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی کیفیت آب ورودی و خروجی مزرعه پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان و همچنین بررسی تاثیرات پساب مجموعه بر پارامترهای کیفی آب رودخانه ماسوله رودخان واقع در استان گیلان بود. برای انجام این آزمایش هر پانزده روز یک بار به مدت 3 ماه (آبان، آذر و دی ماه سال 1399) از سه ایستگاه به ترتیب ایستگاه شاهد در محل ورودی کارگاه، ایستگاه دوم خروجی پساب کارگاه و ایستگاه سوم در فاصله کمتر از 100 متر بعد از خروجی مزرعه نمونه برداری صورت گرفت. نتایج مطالعه نشان داد آب خروجی مزرعه بر فاکتورهای کیفی آب از قبیل دما، اسیدیته (pH)، اکسیژن محلول (DO)، نیتریت (-NO2)، نیترات (-NO3) و آمونیاک تاثیر معنی داری داشته است. میزان اکسیژن محلول در آب خروجی در دو ماه اول نمونه برداری (0/18 ± 5/75 میلی‌گرم در لیتر) نسبت به آب ورودی کاهش معنی داری داشت (0/05>P) و مقادیر اسیدیته، نیترات، نیتریت و سختی آب در آب خروجی ( به ترتیب 0/09 ± 8/23، 0/15 ± 4/83، 0/07 ± 0/09، 0/18 ± 7/55) نسبت به آب ورودی افزایش معنی داری نشان داد (0/05>P). همچنین مقایسه بین ایستگاه ها نشان داد ایستگاه سوم از آلودگی بیشتری نسبت به ایستگاه های دیگر برخوردار بود و با افزایش مسافت از خروجی میزان درجه آلودگی آب کم شد. با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان این گونه بیان کرد خروجی مزرعه پرورش ماهی به خاطر استفاده از خوراک تجاری بی کیفیت، افزایش تراکم، افزایش فعالیت پرورشی در مجموعه بیشترین میزان آلودگی را نسبت به سایر ایستگاه ها دارد و با افزایش فاصله از مزرعه، به دلیل روند خودپالایی رودخانه از میزان درجه آلودگی آب کاسته می شود. پرونده مقاله