هدف: اخلاق تحصیلی نقش غیرقابل انکاری را در تصمیم‌گیری‌ها و رفتارهای نهایی فراگیران ایفا می‌کند. پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی اخلاق تحصیلی براساس 5 عامل شخصیت با نقش میانجی درگیری تحصیلی و شیفتگی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعۀ پژوهش را کلیه دانش¬آموزان ( دوره متوسطه) شهر سنندج که در سال تحصیلی 1399-1400 مشغول به تحصیل بودند تشکیل دادند که از بین آن‌ها ازطریق روش نمونه‌گیری دردسترس 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه¬های اخلاق تحصیلی (AEQ)، پنج عاملی نئو (NEO- FFI)، درگیری تحصیلی (EEQ) و شیفتگی تحصیلی (FSS) بود. تحليل داده‌ها به روش آماری معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS-24 و AMOS-22 انجام شد. یافته¬ها: یافته¬ها گویای آن بود که اثر مستقيم روان رنجورخويی، برون‌گرايی، پذیرا بودن، توافق پذیری و وجدانی بودن، درگیری تحصیلی و شیفتگی تحصیلی بر اخلاق تحصیلی معنادار بود (01/0 P <). همچنین نتایج نشان داد که روان رنجورخويی، برون‌گرايی، پذیرا بودن، توافق پذیری و وجدانی بودن از طریق واسطه¬گری درگیری تحصیلی و شیفتگی تحصیلی دارای اثرغيرمستقيم بر اخلاق تحصیلی بودند(01/0 P <). نتيجه گيري: بنابراین معلمان و دست اندرکاران حوزه آموزش در برنامه‌های آموزشی می‌توانند با بهبود درگیری تحصیلی و شیفتگی تحصیلی.، اخلاق تحصیلی دانش‌آموزان را بهبود بخشند. تفاصيل المقالة