هدف: هدف اصلی تحقیق حاضر، تعیین نقش مهارت‌های خودمدیریتی در اینرسی سازمانی با میانجی رهبری تحول‌آفرین در کارکنان وزارت ورزش و جوانان می‌باشد. روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف، جزء تحقیقات کاربردی محسوب می‌شود و به لحاظ استراتژی، پیمایشی (زمینه‌یابی) است. جامعه آماری پژوهش حاضر را مدیران و کارکنان وزارت ورزش و جوانان به تعداد 830 نفر تشکیل می‌دهد. نمونه آماری تحقیق شامل 265 نفر از مدیران و کارکنان جامعه موردنظر می‌باشد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه سبک رهبری تحول‌آفرین باس و آولیو (2000) با ضریب آلفای کرونباخ 0.88، پرسشنامه مهارت‌های خود مدیریتی مانز (2009) با ضریب آلفای کرونباخ 0.82 و پرسشنامه اینرسی سازمانی گودکین و آلکورن (2008) با ضریب آلفای کرونباخ 0.95 می‌باشد. در ضمن جهت تعیین طبیعی بودن توزیع طبیعی داده‌ها از آزمون چولگی و کشیدگی، همگنی واریانس‌ها از آزمون لوین، مقایسه میانگین‌ها با میانگین معیار از آزمون t تک نمونه‌ای و تعیین تأثیر متغیرهای تحقیق بر یکدیگر از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده گردید.یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که میانگین مهارت‌های خودمدیریتی، رهبری تحول‌آفرین و اینرسی سازمانی در وزارت ورزش و جوانان بیشتر از متوسط می‌باشد. در ضمن مهارت‌های خودمدیریتی و رهبری تحول‌آفرین بر اینرسی سازمانی وزارت ورزش و جوانان تأثیر معنی‌داری دارد. نتیجه‌گیری: همچنین مهارت‌های خودمدیریتی بر اینرسی سازمانی با نقش میانجی رهبری تحول‌آفرین در کارکنان وزارت ورزش و جوانان تأثیر معنی‌داری دارد و با توجه به شاخص‌ها و خروجی‌های مدل، مدل مذکور دارای برازش مناسبی است. تفاصيل المقالة

مقدمه: زن، در طول تاریخ فرصت کافی پیدا نکرده تا شایستگی خود را برای مشارکت فعّال در ورزش به اثبات برساند. هدف از این تحقیق تدوین الگویی برای خودکارآمدی ورزشی مبتنی بر حمایت اجتماعی و وضعیت اجتماعی اقتصادی با متغیر میانجی انگیزه مشارکت ورزشی در زنان بود.
روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی بوده و از لحاظ هدف یک تحقیق کاربردی است. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه زنان ورزشکار متأهل و یا حداقل یک‌بار ازدواج‌کرده شهر تهران بود که نمونه مورد مطالعه به حجم 384 نفر(طبق فرمول کوکران) با به‌کارگیری روش نمونه‎گیری خوشه‎ای چندمرحله‌ای برآورد شد. در این پژوهش از پرسشنامه‌های خودکارآمدی ورزشی کرل و همکاران(2007)، حمایت اجتماعی فیلیپس(1986)، وضعیت اجتماعی-اقتصادی قدرت‌نما(1392) و انگیزه مشارکت ورزشی هونگ‌یونگ‌لین(2010) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از الگویابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار AMOS/18 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد، متغیرهای حمایت اجتماعی و وضعیت اجتماعی-اقتصادی اثر مستقیم بر متغیر میانجی انگیزه مشارکت ورزشی در زنان ورزشکار دارند. امّا متغیر وضعیت اجتماعی-اقتصادی اثر مستقیم بر خودکارآمدی ورزشی در زنان ورزشکار ندارد.
نتیجه‌گیری: بر اساس مدل ذکر شده جامعه و دولت، در راستای حمایت همه‌جانبه باید از طریق فرهنگسراهای شهرداری، پارک‌ها، فضاهای سبز و کلوپ‌های ورزشی شرایطی را فراهم کنند که زنان جامعه با هر درآمد و جایگاه اجتماعی بتوانند به فعالیت‌های بدنی و شناخت ظرفیّت‌های خود بپردازند. تفاصيل المقالة