مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر خودکارآمدی شغلی و انگیزش یادگیری بر یادگیری غیررسمی کارکنان با در نظرگرفتن نقش میانجی یادگیری رسمی بود.
روش شناسی: پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ  نحوه­ی گردآوری داده­ها توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر مدل­یابی معادلات ساختاری می­باشد. جامعه آماری پژوهش شامل همه ی کارکنان شاغل در شرکت آب منطقه­ای خراسان رضوی به تعداد 400 نفر بود. برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شد و تعداد 196 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که گزینش آن‌ها با استفاده از روش طبقه­ای نسبتی صورت گرفت. جهت اطمینان از برگشت پرسشنامه‌ها تعداد 205 پرسشنامه در جامعه آماری توزیع شد. به­منظور گردآوری داده­های پژوهش از چهار پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی شغلی، انگیزش یادگیری، یادگیری غیر رسمی و یادگیری رسمی استفاده شد که ضریب آلفای کرونباخ آن­ها به ترتیب 76/0، 76/0، 65/0 و 86/0 به دست آمد و روایی صوری و محتوایی آن‌ها با استفاده از نظر متخصصان تایید شد. تجزیه­و­تحلیل داده­ها به روش مدل­یابی معادلات ساختاری و با استفاده از دو نرم­افزار SPSS و LISREL انجام شد.
یافته­ ها: نتایج نشان داد: بین متغیرهای خودکارآمدی شغلی و یادگیری غیررسمی و همچنین بین متغیرهای انگیزش یادگیری و یادگیری غیررسمی رابطه مستقیم و معنی­داری وجود ندارد. بین متغیرهای یادگیری رسمی و یادگیری غیررسمی و همچنین بین هر کدام از متغیرهای خودکارآمدی شغلی و انگیزش یادگیری به­طور مستقیم با یادگیری رسمی رابطه  مثبت و معنی­داری وجود دارد. متغیرهای خودکارآمدی شغلی و انگیزش یادگیری به واسطه نقش میانجی یادگیری رسمی با یادگیری غیررسمی رابطه غیرمستقیم و معنی­داری داشتند.
نتیجه ­گیری: بنابراین براساس یافته­های پژوهش نقش میانجی یادگیری رسمی و رابطه مستقیم بین متغیر یادگیری رسمی نیز با متغیر یادگیری غیررسمی تایید گردید. اما مسیر مستقیم خودکارآمدی شغلی و انگیزش یادگیری با یادگیری غیررسمی تایید نشد بلکه رابطه این مسیر با میانجی‌گری یادگیری رسمی تایید گردید. تفاصيل المقالة