هدف: این تحقیق با هدف مقایسه‌ی طرحواره­های ناسازگار اولیه و بینش شناختی در زنان متقاضی طلاق و زنان عادی انجام شد. روش: این پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه‌ای بود. نمونه‌ این پژوهش شامل 100 نفر (50 زن متقاضی طلاق مراجعه کننده به واحد مشاوره دادگستری شهرستان سمنان و 50 زن ساکن در سمنان که هیچ گاه دادخواست طلاق ارائه نداده بودند) بوده است که با توجه به ملاک­های ورود به این پژوهش بر اساس نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. این دو گروه از لحاظ متغیرهای سن، وضعیت اجتماعی- اقتصادی، محل سکونت و تعداد سال­های زندگی مشترک با یکدیگر همتا شدند. در این پژوهش از پرسشنامه طرحواره­های ناسازگار اولیه یانگ، بینش شناختی بک و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (به منظور تعیین گروه عادی) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره تحلیل شد. یافته­ها: نتایج نشان داد گروه زنان متقاضی طلاق در بیش­تر طرحواره­ها به استثنای طرحواره­های تائید جویی / جلب توجه، استحقاق / بزرگ منشی با گروه زنان عادی تفاوت  داشتند و هم­چنین در بینش شناختی بین دو گروه در خرده مقیاس اطمینان به خود تفاوت وجود داشت ولی در خرده مقیاس خود اندیشمندی تفاوت معناداری میان دو گروه وجود نداشت. نتیجه­گیری: طرحواره­های ناسازگار اولیه و بینش شناختی می­توانند از جمله عواملی باشند که منجر به بروز اختلافات زناشویی می­شوند. بر پایه این الگو می­توان به استناد رویکردی پیشگیرانه در زمینه طلاق در این امر مداخله نمود و در محیط­های بالینی و مشاوره ای برای کمک به همسران مشکل دار و در آستانه طلاق به کارگرفت. تفاصيل المقالة