تا کنون راه‌های اتتقال و جنبه‌های اپیدمیولوژیکی هلیکوباکتر پیلوری به خوبی شناسایی نشده است. نقش آب و موادغذایی در انتقال هلیکوباکتر پیلوری به انسان محتمل است. مطالعه حاضر به منظور ژنوتایپینگ سوش‌های هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از نمونه‌های شیر خام و فراورده‌های لبنی جمع آوری شده از استان اصفهان انجام پذیرفت. در کل 250 نمونه شیر و فراورده‌های لبنی جمع آوری و به آزمایشگاه انتقال داده شد. استخراج DNA انجام و ردیابی ژن 16S rRNA هلیکوباکتر پیلوری با استفاده از آزمون PCR انجام پذیرفت. نمونه‌های مثبت از نظر حضور ژنوتیپ‌های VacA و CagA مورد ارزیابی قرار گرفتند. از کل 250 نمونه شیر و فراورده‌های لبنی، 37 نمونه (8/14 درصد) آلوده به هلیکوباکتر پیلوری بودند. شیر گوسفند بیشترین (25 درصد) و پنیر سنتی (2 درصد) کمترین میزان آلودگی را داشتند. اختلاف معنادار آماری (p <0.05) بین نوع نمونه و میزان شیوع هلیکوباکتر پیلوری دیده شد. VacA s1a (02/27 درصد)، VacA m1a (32/24 درصد) و CagA(62/21 درصد) فراوان‌ترین ژنوتیپ‌های ردیابی شده بودند. ژنوتیپ‌های s1am1a (21/16 درصد) و s1am2 (40/5 درصد) بیشترین فراورانی را در بین ژنوتیپ‌های ترکیبی داشتند. تشابه ژنوتیپی سوش‌های هلیکوباکتر پیلوری نمونه‌های مختلف نشانگر یکسان بودن منبع آلودگی آنهاست. تشابه الگوی ژنوتیپی مطالعه ما و مطالعات انجام پذیرفته روی نمونه‌ها بالینی انسان نشان دهنده انتقال سوش‌های هلیکوباکتر پیلوری از کارکنان آلوده مراکز شیردوشی و فروش شیر و فراورده‌های لبنی به نمونه هاست. تفاصيل المقالة

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین یکی از اصلی ترین عوامل نوظهور ایجاد کننده مسمومیت های غذایی مقاوم به آنتی بیوتیک در انسان است. باکتری همچنین توانایی تولید انتروتوکسین مقاوم به حرارت را دارد. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی میزان شیوع، الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های کد کننده انتروتوکسین در سوش های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جدا شده از سبزیجات و سالاد انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 485 نمونه سبزیجات و سالاد جمع آوری و سریعا به آزمایشگاه انتقال داده شدند. به منظور جداسازی استافیلوکوکوس اورئوس از کشت میکروبی استفاده و سوش های مقاوم به متی سیلین با استفاده از دیسک های سفوکسیتین و اگزاسیلین تایید شدند. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های کد کننده انتروتوکسین به ترتیب با استفاده از روش های انتشار دیسکی و PCR ارزیابی شدند. میزان شیوع استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در نمونه های سبزیجات و سالاد به ترتیب 2/7 و 51/8 درصد بود. سوش های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، بیشترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی را نسبت به آنتی بیوتیک های پنی سیلین (100 درصد)، کوآموکسی کلاو (100 درصد)، آمپی سیلین (100 درصد) و سفتی راکسون (100 درصد) داشتند. شیوع مقاومت برعلیه ایمی پنم (52/10 درصد) و کلرامفنیکل (68/23 درصد) کمتر از سایر آنتی بیوتیک ها بود. فراوان ترین انتروتوکسین های ردیابی شده در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، SEA (15/63 درصد) و SEB (26/52 درصد) بودند. حضور همزمان چند ژن کد کننده انتروتوکسین و مقاومت چندگانه برعلیه چندین آنتی بیوتیک در سوش های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جدا شده از نمونه های سبزیجات و سالاد نشان دهنده بروز یک مشکل بهداشتی عمده در این دسته از مواد غذایی است. جلوگیری از تجویز بی رویه آنتی بیوتیک ها می تواند خطر استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین انتروتوکسین زا را در سبزیجات و سالاد کاهش دهد. تفاصيل المقالة