تاثیر تنش کم آبیـاری، براسینواستروئید و آسکوربیک اسید بر رنگیزه های فتوسنتزی و برخی از متابولیت های سازگاری گل همیشه بهار طی آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی و آزمایشگاه دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1393 بررسی گردید. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمار تنش کم آبیاری در دو سطح (50 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر (شاهد) و 100 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر (تنش کم آبیاری)) به عنـوان عامل اصلی و تیمارهای براسینواستروئید (7-10، 8-10 و صفر مولار) و آسکوربیک اسید ( 10 میلی مولار و صفر (شاهد)) نیز به صورت فاکتوریل به عنوان عوامل فرعی در نظرگرفته شدند. نتایج نشان داد که تنش کم آبیاری، کاربرد براسینواستروئید و آسکوربیک اسید موجب افزیش درصد اسانس، کربوهیدرات، کاروتنوئیدها و فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز شد. همچنین، تنش آبی، میزان کلروفیل a، b، کلروفیل کل، لیزین و متیونین را کاهش داد. با این حال، کاربرد براسینواستروئید و آسکوربیک اسید توانست آسیب های ناشی از تنش را تخفیف داده و میزان کلروفیل های a، b و کل را افزایش دهد. کاربرد آسکوربیک اسید در شرایط تنش به جلوگیری از کاهش بیشتر لیزین و متیونین کمک کرد. با توجه به این نتایج، به نظر می رسد استفاده از آسکوربیک اسید و براسینواستروئید با کمک به سیستم دفاعی از تخریب کلروفیل ها جلوگیـری کرده و موجب افزایش تحمل به تنش خشکی شـده است. همچنین، به نظر می رسد کاربرد براسینواستروئید می تواند در بهبود خاصیت دارویی همیشه بهار مؤثر گردد. تفاصيل المقالة

غلظت بالای عنصر مس باعث مسمومیت و آسیب به سلول‌های موجودات زنده می‌شود. قارچ تریکودرما با آزادسازی ترکیباتی، مقاومت به تنش‌های زنده و غیرزنده را تحریک می‌کند. به منظور ارزیابی اثر قارچTrichoderma harzianum بر رشد و استقرار گیاهچه‌های جو بهاره تحت اعمال چهار سطح فلز سنگین مس (CuSO4)، آزمایش حاضر به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل چهار سطح پیش‌تیمار (شاهد، هیدروپرایمینگ، بیوپرایمینگ، تلقیح بستر کشت با قارچ تریکودرما) و چهار سطح سولفات مس(2، 40، 80، 120 میکرومولار) در محلول هوگلند و آرنون بود. نتایج نشان داد سطوح مختلف CuSO4 بر طول گیاهچه و وزن خشک بوته تا سطح سوم (80 میکرومولار) اثر افزایشی و در سطح چهارم (120 میکرومولار) اثر کاهشی داشت، تلقیح تریکودرما باعث افزایش حدوداً 23، 6، 62، 52، 13 و 27 درصدی به ترتیب درصد سبز شدن، سرعت سبز شدن، یکنواختی سبز شدن، قدرت گیاهچه، طول گیاهچه و وزن خشک بوته گیاهچه جو شد. اثرات متقابل تیمارهای آزمایشی در سطح یک درصد بر پرولین معنی‌دار بود و افزایش سطوح عنصر مس باعث افزایش محتوای پرولین گردید، پیش‌تیمار بذرها، با افزایش مقدار پرولین تا حدودی اثرات سوء ناشی از بیش‌بود مس را کاهش داد. به طور کلی تلقیح تریکودرما باعث افزایش طول گیاهچه و وزن خشک بوته، شاخص-های سبز شدن و محتوای پرولین گیاه جو شد در نتیجه گیاه جو می‌تواند تا سطح 80 میکرومولار مس مقاومت داشته باشد. تفاصيل المقالة

غلظت بالای عنصر مس باعث مسمومیت و آسیب به سلول های موجودات زنده می شود. قارچ تریکودرما با آزادسازی ترکیباتی، مقاومت به تنش های زنده و غیرزنده را تحریک می کند. به منظور ارزیابی اثر قارچ Trichoderma harzianum T447 بر رشد و استقرار گیاهچه های جو بهاره تحت اعمال چهار سطح فلز سنگین مس (CuSO4)، آزمایش حاضر به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل چهار سطح پیش تیمار (شاهد، هیدروپرایمینگ، بیوپرایمینگ، تلقیح بستر کشت با قارچ تریکودرما) و چهار سطح سولفات مس(2، 40، 80، 120 میکرومولار) در محلول هوگلند و آرنون بود. نتایج نشان داد سطوح مختلف CuSO4 بر طول گیاهچه و وزن خشک بوته تا سطح سوم (80 میکرومولار) اثر افزایشی و در سطح چهارم (120 میکرومولار) اثر کاهشی داشت، تلقیح تریکودرما باعث افزایش حدوداً 23، 6، 62، 52، 13 و 27 درصدی به‌ترتیب درصد سبز شدن، سرعت سبز شدن، یکنواختی سبز شدن، قدرت گیاهچه، طول گیاهچه و وزن خشک بوته گیاهچه جو شد. اثرات متقابل تیمارهای آزمایشی در سطح یک درصد بر پرولین معنی دار بود و افزایش سطوح عنصر مس باعث افزایش محتوای پرولین گردید، پیش تیمار بذرها، با افزایش مقدار پرولین تا حدودی اثرات سوء ناشی از بیش بود مس را کاهش داد. به طور کلی تلقیح تریکودرما باعث افزایش طول گیاهچه و وزن خشک بوته، شاخص های سبز شدن و محتوای پرولین گیاه جو شد در نتیجه گیاه جو می تواند تا سطح 80 میکرومولار مس مقاومت داشته باشد. تفاصيل المقالة

به منظور ارزیابی روش های مختلف آماده سازی بذر گوجه فرنگی آزمایشی در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی در چهار تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. عامل های آزمایش شامل آب شویی، تخمیر (دماهای 25، 30، 35 و 40 درجه سلسیوس و زمان های 24، 36، 48 و 60 ساعت) و اسید شویی (مقادیر کلریدریک اسید 5، 10، 15 و 20 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم میوه و زمان های 10، 20، 30، 40 دقیقه) بود. به منظور تعیین کیفیت بذور فرآوری شده، آزمون جوانه زنی استاندارد اجرا شد و شاخص های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که بذرهای فراوری شده به روش تخمیر در دمای 25 درجه به مدت 24 ساعت بالاترین درصد و سرعت جوانه زنی بذر، طول و وزن خشک گیاهچه و شاخص طولی قدرت گیاهچه را داشتند. در بین سطوح مختلف اسید شویی غلظت 10 میلی لیتر اسید و مدت زمان 20 دقیقه شاخص های جوانه زنی بذر و رشد اولیه گیاهچه زیادتری داشتند. تفاصيل المقالة

غلظت بالای عنصر مس باعث مسمومیت و آسیب به سلول های موجودات زنده می شود. قارچ تریکودرما با آزادسازی ترکیباتی، مقاومت به تنش های زنده و غیرزنده را تحریک می کند. به منظور ارزیابی اثر قارچ Trichoderma harzianum T447 بر رشد و استقرار گیاهچه های جو بهاره تحت اعمال چهار سطح فلز سنگین مس (CuSO4)، آزمایش حاضر به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل چهار سطح پیش تیمار (شاهد، هیدروپرایمینگ، بیوپرایمینگ، تلقیح بستر کشت با قارچ تریکودرما) و چهار سطح سولفات مس(2، 40، 80، 120 میکرومولار) در محلول هوگلند و آرنون بود. نتایج نشان داد سطوح مختلف CuSO4 بر طول گیاهچه و وزن خشک بوته تا سطح سوم (80 میکرومولار) اثر افزایشی و در سطح چهارم (120 میکرومولار) اثر کاهشی داشت، تلقیح تریکودرما باعث افزایش حدوداً 23، 6، 62، 52، 13 و 27 درصدی به‌ترتیب درصد سبز شدن، سرعت سبز شدن، یکنواختی سبز شدن، قدرت گیاهچه، طول گیاهچه و وزن خشک بوته گیاهچه جو شد. اثرات متقابل تیمارهای آزمایشی در سطح یک درصد بر پرولین معنی دار بود و افزایش سطوح عنصر مس باعث افزایش محتوای پرولین گردید، پیش تیمار بذرها، با افزایش مقدار پرولین تا حدودی اثرات سوء ناشی از بیش بود مس را کاهش داد. به طور کلی تلقیح تریکودرما باعث افزایش طول گیاهچه و وزن خشک بوته، شاخص های سبز شدن و محتوای پرولین گیاه جو شد در نتیجه گیاه جو می تواند تا سطح 80 میکرومولار مس مقاومت داشته باشد. تفاصيل المقالة

به منظور ارزیابی روش های مختلف آماده سازی بذر گوجه فرنگی آزمایشی در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی در چهار تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. عامل های آزمایش شامل آب شویی، تخمیر (دماهای 25، 30، 35 و 40 درجه سلسیوس و زمان های 24، 36، 48 و 60 ساعت) و اسید شویی (مقادیر کلریدریک اسید 5، 10، 15 و 20 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم میوه و زمان های 10، 20، 30، 40 دقیقه) بود. به منظور تعیین کیفیت بذور فرآوری شده، آزمون جوانه زنی استاندارد اجرا شد و شاخص های جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که بذرهای فراوری شده به روش تخمیر در دمای 25 درجه به مدت 24 ساعت بالاترین درصد و سرعت جوانه زنی بذر، طول و وزن خشک گیاهچه و شاخص طولی قدرت گیاهچه را داشتند. در بین سطوح مختلف اسید شویی غلظت 10 میلی لیتر اسید و مدت زمان 20 دقیقه شاخص های جوانه زنی بذر و رشد اولیه گیاهچه زیادتری داشتند. تفاصيل المقالة

این پژوهش جهت ارزیابی اثر تنش خشکی انتهای فصل بر کمیت و کیفیت بذرهای تولیدی شش ژنوتیپ امید بخش کلزای پاییزی، در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان شرقی در طی سال زراعی 94-1393 اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی شامل دو عامل ژنوتیپ (شش ژنوتیپ کلزای پاییزی به نام‌های Karaj2, Karaj3, KS7, L5, L146, L210) و محدودیت آب (سه سطح تنش کمبود آب شامل آبیاری کامل IW1، قطع آبیاری از گلدهی IW2 و قطع آبیاری از بذردهی IW3) در سه تکرار انجام شد. اعمال محدودیت آب از آغاز مرحله گلدهی موجب افت بیشتر تعداد خورجین و بذر و عملکرد نهایی گردید. کمترین افت عملکرد بذر در ژنوتیپ‌های L5 و L210 تحت تنش خشکی از شروع مرحله گلدهی حاصل شد. بیشترین افت قابلیت جوانه‌زنی در ژنوتیپ L146 تحت تیمار خشکی از مرحله گلدهی و کمترین افت به ترتیب در ژنوتیپ‌های L5 و L210 در همان سطح تنش ثبت گردید. در شرایط وقوع محدودیت آب از گلدهی، کمترین میزان افزایش هدایت الکتریکی بذر در ژنوتیپ L5 ملاحظه گردید. بیشترین طول و شاخص قدرت گیاهچه در ژنوتیپ‌های L210 و L5 در شرایط قطع آبیاری از شروع گلدهی مشاهده شد. در کل، وقوع تنش خشکی انتهای فصل به ویژه در طی مرحله گلدهی کلزا منجر به افت معنی‌دار تولید بذر به لحاظ کمی و کیفی گردید. از طرف دیگر، ژنوتیپ‌های L210 و L5 بهترین عملکرد را در شرایط تنش داشته و از نظر وارد نمودن در برنامه اصلاحی مقابله با تنش خشکی قابل توصیه خواهند بود. تفاصيل المقالة

جهت بررسی اثر عصاره آبی گیاه تلخه به عنوان علف کش زیستی بر طول ساقه ، طول ریشه و وزن کل خرفه، گاو پنبه و گندم و وزن متوسط غده و عملکرد تک بوته سیب زمینی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 94-1393 انجام شد. در این آزمایش فاکتور اول شامل غلظت های مختلف (0 (شاهد)، 5، 5/7، 10، 15 و 20 درصد) عصاره آبی تلخه و فاکتور دوم نیز گیاهان مختلف بودند. نتایج تجزیه واریانس داده های آزمایشی نشان داد که طول ساقه ، طول ریشه و وزن کل گیاه در خرفه، گاو پنبه و گندم تحت تاثیر غلظت عصاره تلخه، گونه گیاهی و اثرات متقابل آن ها هم به صورت کاربرد عصاره در خاک و هم کاربرد عصاره بر روی گیاه قرار گرفتند. بر اساس نتایج، در غلظت 20% عصاره آبی تلخه به دو صورت کاربرد در خاک و روی گیاه، بیشترین طول ساقه در گندم و کمترین طول ساقه در گاوپنبه و خرفه مشاهده شد. طول ریشه گندم، خرفه و گاوپنبه در غلظت 5% عصاره آبی تلخه به صورت کاربرد در خاک از نظر آماری با تیمار شاهد تفاوت معنی داری نداشت ولی در غلظت 10%، رشد گیاهان مختلف برابر با هم و در غلظت های بالاتر از 10% کمترین رشد به خرفه و گاوپنبه تعلق داشت. افزایش غلظت عصاره آبی تلخه تا سطح 20% در شرایط کاربرد در خاک و کاربرد بر روی گیاه به ترتیب باعث کاهش 33 و 51 درصدی ماده خشک کل گیاه گندم نسبت به تیمار شاهد شد اما این مقدار برای گاوپنبه 84 و 91 و برای خرفه 84 و 84 درصد بود. تفاصيل المقالة