هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی طرح واره‌درمانی بر افکار ناکارآمد و امیدواری در دانشجویان دختر خوابگاهی شهر تهران بود. جامعه آماری ،کلیه دانشجویان دختر خوابگاهی منطقه 4 شهر تهران در سال تحصیلی 1399 بود. از بین جامعه آماری 30 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون و مرحله پیگیری بود. در این پژوهش از ابزار های اندازه گیری مقیاس نگرش‌های‌ ناکارآمد ویزمن و بک(1978) و پرسشنامه امیدواری اسنایدر و همکاران(1991) استفاده شد. مداخله طرحواره‌درمانی برای آزمودنی‌های گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه ای و هفته ای یک بارانجام گرفت. در حالی‌که آزمودنی‌های گروه کنترل درمانی را دریافت نکردند. پس از پایان جلسات مداخله از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. دو ماه بعد مرحله پیگیری برگزارشد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس چند متغییره و تک متغییره استفاده شد. نتایج یافته‌های پژوهش نشان داد که طرح واره‌درمانی بر افکار ناکارآمد و امیدواری در دانشجویان دختر خوابگاهی شهر تهران اثر بخش بود و این نتایج تا مرحله پیگیری تداوم داشت. تفاصيل المقالة

هدف: پژوهش حاضر، باهدف طراحی مدل ساختاری توانمندی‌های منشی مادران و شکوفایی دختران با نقش میانجی‌گری سبک‌های فرزند پروری اجراشده است. روش: پژوهش ازنظر هدف کاربردی و طرح پژوهش، توصیفی– همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرری در سال تحصیلی 98-97 به همراه مادران آن‌ها بود. تعداد 465 دانش‌آموز و مادر آن‌ها با روش خوشه‌ای مرحله‌ای انتخاب شدند. به‌منظور اندازه‌گیری متغیرها، از سه پرسشنامه شکوفایی سلیمانی و همکاران (1394)، توانمندی‌های منشی پترسون و سلیگمن (2004) و شیوه‌های فرزند پروری با مریند (1991) استفاده‌شده است. یافته‌ها: نتایج نشان داد توانمندی‌های اصالت، روشنفکری، تحسین زیبایی و قدردانی مادران بر شکوفایی دختران و همچنین توانمندی‌های مهربانی، هوش اجتماعی، انصاف، رهبری، خودتنظیمی بر سبک فرزند پروری قاطع اثر مستقیم دارد. بررسی اثر مستقیم سبک فرزند پروری مادران بر شکوفایی دختران بیانگر این مطلب است که سبک فرزند پروی سهل گیرانه و مستبدانه مادران بر شکوفایی دختران اثر معنادار ندارد، اما سبک فرزند پروری قاطع مادران بر شکوفایی دختران اثر مستقیم دارد. نتایج پژوهش اثر غیرمستقیم توانمندی‌های مهربانی، هوش اجتماعی و رهبری را بر شکوفایی باواسطه گری سبک فرزند پروری قاطع تائید کرد. نتیجه‌گیری: تقویت و کاربرد توانمندی‌های منشی معنادار شده در مادران هم به‌صورت مستقیم و هم به‌صورت غیرمستقیم از طریق تأثیری که بر سبک فرزند پروری قاطعانه می‌گذارد می‌توان موجب ارتقای شکوفایی دختران آن‌ها گردد. تفاصيل المقالة

Purpose: The present study aimed to describe the elements of the preschool curriculum with a problem-solving approach from the perspective of curriculum planning specialists and educational psychologists.Methodology: This study was a qualitative study conducted in Tehran. The population consisted of curriculum specialists (n=200) and educational psychologists (n=238) who were selected using the purposive snowball sampling method, and 24 subjects were studied until reaching theoretical saturation. Semi-structured interviews were used to collect data. To analyze and interpret the data, the method of thematic analysis through coding was used.Findings: The findings indicated that from the perspective of curriculum planning specialists and educational psychologists, a problem-solving curriculum for preschoolers includes goals (cognitive, attitudinal, functional), content (organization, presentation methods), teaching methods (traditional methods, attention to learner's age, instructor's characteristics, and active methods), learning activities (individual, group), instructional materials (features and types of resources), space (physical characteristics of facilities), time (duration, attention to the child's preparedness and age), grouping (attention to responsibility, respect for others, attention to ethics considerations, attention to group homogeneity, nature of the problem, group heterogeneity, number of group members, gender, age, personal differences), and evaluation (of the program based on personal, procedural, quantitative, and descriptive differences).Conclusion: Given the importance of the Comments, it can be continuously applied to and formulated for the preschool level to raise problem-solving skills in children and foster their abilities to understand and reflect on life in the future society. تفاصيل المقالة

The aim of this study was to design a problem-solving curriculum model for preschool children and validating it. In this study, a mixed exploratory approach (qualitative-quantitative) was used. In the qualitative part, the population included curriculum specialists, educational psychologists and preschool teachers, and new domestic and foreign theoretical foundations. Based on the criterion sampling method, 13 sources were studied and for the interview, the purposeful snowball sampling method was used and finally the sample size was considered to reach theoretical saturation (36 people). In the quantitative part, the statistical population included curriculum specialists, educational psychologists, and preschool educators. The sample size was determined based on Cochran's formula of 357 people and proportional block random sampling method was used. Data were collected in the qualitative part through semi-structured in-depth interviews and in the quantitative part through a researcher-made questionnaire. Qualitative findings were obtained by content analysis and Max QDA software. The findings of the qualitative section represent a comprehensive theme, organizing themes at two levels, the first of which includes the nine elements of the curriculum (aims, content, teaching method, learning activity, teaching materials, space, time, grouping, evaluation) and the second level includes the characteristics of each of these elements. Each of the second level organizing themes also has a number of basic themes. To validate this model, factor analysis and structural equations were used in Smart PLS3 software تفاصيل المقالة