بحران تولد کودک کم توان‌ذهنی، بر سلامت روان اعضای خانواده خصوصا مادر اثرگذار می‌باشد. هدف پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های زندگی و معنادرمانی بر بهزیستی روانشناختی و استرس والدگری مادران کودکان کم توان‌ذهنی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، کلیه مادرانِ دانش‌آموزانِ کم‌توان‌ذهنی مدارس استثنایی شهر ارومیه در سالتحصیلی1400-1399 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس60 نفر به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش(40 نفر) و یک گروه کنترل(20 نفر) گمارده شدند. پرسشنامه ریف برای سنجش بهزیستی روانشناختی، پرسشنامه ماتسون برای سنجش مهارتهای ارتباطی و پرسشنامه آبیدین برای سنجش استرس والدگری مادران استفاده شد. گروه آزمایش اول مهارت های زندگی و گروه آزمایش دوم معنادرمانی را از طریق پکیج آموزشی 10جلسه‌ای دریافت کردند و گروه کنترل هیچگونه مداخله آموزشی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون کواریانس تک‌متغیره و کواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد آموزش مهارت های زندگی در افزایش بهزیستی روانشناختی و پنج خرده مقیاس آن و همچنین کاهش استرس والدگری و خرده مقیاس های آن اثربخش بود(05/0> p). آموزش معنادرمانی در افزایش بهزیستی روانشناختی و چهار خرده مقیاس آن و کاهش استرس والدگری و خرده مقیاس های آن اثربخش بوده است(05/0> p). در مقایسه اثربخشی دو درمان مهارت های زندگی و معنادرمانی؛ در بهزیستی روانشناختی؛ خرده مقیاس زندگی هدفمند و در استرس والدگری؛ خرده مقیاس ویژگی‌های فرزند مشکل آفرین و استرس والدگری در حالت کلی اثربخشی بالاتری نسبت به معنادرمانی در پی داشت. تفاصيل المقالة

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی گروهی مدیریت رفتاری مادران بر میزان پرخاشگری، اضطراب و افسردگی مادران دارای کودکان 4 تا 7 ساله بود. روش پژوهشی به روش نیمه تجربی و با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کودکان 4 تا 7 سال شهر تبریز در سال 1401 بود که به بیمارستان شهریار و کلینیک خصوصی برای رفع مشکلات کودکان خود مراجعه می‌کردند که دراین‌بین مادران از دو مرکز درمانی و از هر مرکز 20 مادر به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. مادران مرکز اول در معرض آموزش‌های گروهی مدیریت رفتاری مادران قرار گرفتند و مادران مرکز دوم به‌عنوان گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکردند. قبل از اجرای برنامه‌های آموزشی دو گروه توسط پرخاشگری بأس و پری، پرسشنامه اضطراب بک، پرسشنامه افسردگی بک آزمون شدند، برای گروه آزمایشی اول آموزش مدیریت رفتاری مادران در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای اجرا شد و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند، درنهایت با انجام دوباره پاسخگویی به پرسشنامه پرخاشگری، اضطراب و افسردگی توسط مادران پس‌آزمون صورت گرفت. داده‌های این تحقیق با استفاده از نرم‌افزار SPSS و در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با تحلیل ANCOVA انجام‌ یافته است. یافته‌های پژوهشی حاکی از این بود که آموزش گروهی مدیریت رفتاری مادران بر میزان پرخاشگری، اضطراب و افسردگی مادران دارای کودکان 4 تا 7 سال اثربخشی بیشتری نسبت به گروه کنترل دارد. تفاصيل المقالة

مقدمه:
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی بازی‌درمانی مبتنی بر رویکرد گشتالت وآموزش مدیریت رفتاری والدین بر سرعت پردازش و حافظه فعال کودکان با نشانه‌های نارسایی توجه- بیش‌فعالی انجام شد.
مواد و روش‌ها:
این پژوهش از نظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از نظر ماهیت داده‌ها از نوع تحقیق کمی و از نظر اجرا، تحقیق نیمه‌تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه کودکان ۷ الی ۱۲ سال که به دلیل داشتن نشانه‌های نقص توجه/بیش فعالی، در نیمه دوم سال 1400 و سه ماهه اول 1401 به مراکز مشاوره و روانشناسی و درمانگاه بیمارستان رازی شهر تبریز مراجعه کردند، تشکیل می‌دهد. برای انتخاب نمونه‌ی تحقیق، تعداد 16نفر برای هر گروه به شکل نمونه‌گیری هدفمند انتخاب‌شده و به شکل گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (48نفر) قرار داده شدند. ابزارهای مورداستفاده پژوهش دو مقیاس سرعت پردازش و حافظه فعال وکسلر4 بود.
یافته‌ها:
براساس نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره، تفاوت معنی‌داری در میزان اثربخشی دو روش مداخله بازی‌درمانی و مدیریت رفتاری مشاهده شد (05/0>p)؛ بررسی اندازه اثر نشان داد که بیشترین تفاوت در نمره کل سرعت پردازش با ضریب 478/0 مشاهده شد.
نتیجه‌گیری:
در کل، چنین استنباط می‌شود که مداخله بازی‌درمانی مبتنی بر رویکرد گشتالت پتانسیل اثربخشی در جهت افزایش ظرفیت حافظه فعال و سرعت پردازش را دارد و متخصصان آموزشی و درمانی می‌توانند جهت کنترل بیش‌فعالی کودکان، از این مداخله استفاده نمایند. تفاصيل المقالة

زمینه و هدف: امروز تجربه زندگی رضایت‌بخش نیاز اساسی جوامع انسانی است. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی آموزش روابط والد-فرزندی به دو شیوه آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد و آموزش شناختی - رفتاری بر رضایت از زندگی مادران بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش به روش نیمه تجربی با پیش و پس‌آزمون با گروه کنترل انجام‌شده. 63 نفر از مادران دانش‌آموزان پسر مشغول به تحصیل در دوره اول دبیرستان با توجه به هدف مطالعه به‌عنوان اعضاء نمونه آماری انتخاب و به گونه تصادفی در دو گروه تجربی و یک گروه شاهد قرار داده‌ شد. یک گروه از مادران روابط والد- فرزندی را به شیوه مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه دوم به شیوه درمان‌شناختی رفتاری با استفاده از بسته آموزشی مربوط طی 10 جلسه در طول 10 هفته آموزش دیدند. گروه کنترل تا انتهای فرآیند مطالعه در هیچ مداخله‌ای آموزشی شرکت داده نشد. برای گردآوری داده‌های پژوهش از مقیاس‌ رضایت از زندگی دینر SWLS که یک آزمون استاندارد هست. استفاده شد، با استفاده از تحلیل کوواریانس داده‌های به‌دست‌آمده مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که هر دو شیوه مداخله آموزشی، روش مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی- رفتاری در افزایش رضایت از زندگی مادران مؤثر است ( ). هم‌چنین، اثربخشی دو شیوه مداخله آموزشی برافزایش رضایت از زندگی مادران تقریباً یکسان بود و تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد ( ).
نتیجه‌گیری: بنابراین، می‌توان گفت، آموزش روابط والد- فرزندی به شیوه مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی- رفتاری بر رضایت از زندگی مادران اثربخش است. تفاصيل المقالة