چکیده پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر سازگاری میان فرهنگی دانشجویان مرد دانشگاه بین المللی جامعه المصطفای قم انجام گرفت. این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پی گیری است. جامعه ی پژوهش همه ی دانشجویان مرد شاغل به تحصیل در تابستان 1392 در مدرسه ی المهدی دانشگاه بین المللی جامعه المصطفای قم بود (تعداد 543). نمونه ی پژوهش 38 دانشجو را شامل می شد که از سازگاری پایین تری برخوردار بودند و به صورت در دسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش، مداخلات 11 جلسه ای گروهی دریافت داشتند. ابزار اندازه گیری سنجه ی سرنی اسمیت بود. داده ها با روش آماری تحلیل واریانس یک راهه، دو راهه و با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شد. تفاوت معناداری میان نمره های گروه آزمایش و گروه گواه در مرحله ی پس آزمون وجود دارد (05/0>p). اما در مرحله ی پی گیری 2 ماهه ثبات نداشت. همچنین به دلایل خاصی ملیت، سن، تجرد/ تأهل، مدت اقامت و سفر به کشور مبدأ در حین اقامت تأثیری بر درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی و سازگاری میان فرهنگی نداشت. تفاصيل المقالة

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مدل تنظیم هیجان گروس بر پریشانی هیجانی و رفتار خوردن هیجانی دانشجویان دختر با اضافه وزن دانشگاه آزاد واحد کرج است. از بین کلیه دانشجویان دختر دوره کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در سال 1396 با در نظر گرفتن معیارهای ورودی، تعداد 40 نفر با روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گماشته شدند. به منظور تعیین سطح پریشانی هیجانی افراد از پرسشنامه مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS) با یک مقیاس کلی و شش خرده مقیاس استفاده شد. سپس مدل تنظیم هیجان گروس(2007) در 8 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش اعمال شد و داده­های حاصل از مرحله پیش آزمون و پس آزمون گروه گواه و آزمایش با استفاده از برنامه آماری SPSS  در سطح معنی­داری 05/0 تحلیل شدند. با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که مدل تنظیم هیجان گروس بر پریشانی هیجانی و خرده مقیاسهای آن و نیز رفتار خوردن هیجانی در دانشجویان دختر بیش وزن دانشگاه آزاد واحد کرج اثر بخش است و تفاوت دو گروه در مرحله پس آزمون به لحاظ آماری معنادار است. برنامه ی مداخله پس از خاتمه درمان، کاهش چشمگیر پریشانی هیجانی و تعداد دفعات پرخوری بواسطه تنظیم هیجان در شرکت کنندگان گروه آزمایشی نسبت به گروه گواه مشاهده شد. این یافته نشان داد روشی که در آن احساسات تنظیم شوند بر کاهش رفتار خوردن هیجانی بواسطه کاهش پریشانی هیجانی اثرگذار است. تفاصيل المقالة