هدف این پژوهش پیش‌بینی بالندگی اجتماعی بر اساس اعتماد اجتماعی و خوش‌بینی در اعضای هیأت‌علمی بود. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش اعضای هیأت‌علمی دانشگاه‌های آزاد اسلامی استان مازندران در سال 1399 به تعداد 1487 نفر بودند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 305 نفر برآورد که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های محقق‌ساخته بالندگی اجتماعی، اعتماد اجتماعی افشانی و شیری محمدآباد (1394) و خوش‌بینی شییر و کارور (1985) بودند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان در نرم‌افزار SPSS استفاده شد. یافته‌های حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که اعتماد اجتماعی و خوش‌بینی با بالندگی اجتماعی رابطه معنادار مثبت داشتند و یافته‌های حاصل از آزمون رگسیون چندگانه به روش همزمان نشان داد که اعتماد اجتماعی و خوش‌بینی توانایی پیش‌بینی معنادار بالندگی اجتماعی را داشتند و توانستند 4/32 درصد از تغییرات آن را در اعضای هیأت‌علمی دانشگاه‌های آزاد اسلامی استان مازندارن پیش‌بینی کنند که سهم اعتماد اجتماعی بیشتر از خوش‌بینی بود (05/0>P). بر اساس نتایج این پژوهش، برنامه‌ریزی جهت ارتقای بالندگی اجتماعی اعضای هیأت‌علمی از طریق افزایش اعتماد اجتماعی و خوش‌بینی ضروری است. پس، با برگزاری دوره‌های ضمن خدمت و آموزش‌های لازم می‌توان از طریق بهبود اعتماد اجتماعی و خوش‌بینی در اعضای هیأت‌علمی میزان بالندگی اجتماعی در آنان را ارتقاء بخشید.بر اساس نتایج این پژوهش، برنامه‌ریزی جهت ارتقای بالندگی اجتماعی اعضای هیأت‌علمی از طریق افزایش اعتماد اجتماعی و خوش‌بینی ضروری است. پس، با برگزاری دوره‌های ضمن خدمت و آموزش‌های لازم می‌توان از طریق بهبود اعتماد اجتماعی و خوش‌بینی در اعضای هیأت‌علمی میزان بالندگی اجتماعی در آنان را ارتقاء بخشید. تفاصيل المقالة