زمینه و هدف:تیوسیانات ترکیبی یک کربنه معدنی وعضو مهمی از خانواده سیانید می‌باشد. تیوسیاناتاز منابع طبیعی و صنعتی مشتق شده ودر حجم وسیعی توسط صنایع استخراج فلزات و کک تولید می شود. این ترکیب سمی باعث بروز اثرات نامطلوبی در موجودات زنده می شود. با توجه به وجود این ترکیب سمی در دریاچه مهارلو، این پژوهش باهدف جداسازی و شناسایی باکتری های تجزیه کننده تیوسیانات از رسوبات دریاچه مهارلو صورت گرفت. روش بررسی:نمونه برداری از پنج ایستگاه و طی دو فصل، در تابستان 94 و بهار 95 انجام گردید. جداسازی باکتری های تجزیه کننده تیوسیانات در محیط M9 انجام شد.پس از شناسایی فیزیولوژی و بیوشیمیایی باکتری های تجزیه کننده تیوسیانات، از تست های حداقل غلظت بازدارندگی،سینتیک رشد و میزان تجزیه تیوسیانات توسط باکتری های مقاوم استفادهشد. درپایان، باکتری های مقاوم با روش PCRبراساس ژن S rRNA16، شناسایی شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که 9 گونه باکتریایی توانایی تجزیه تیوسیانات در دریاچه مهارلو را داشتند. در این میان دو گونه باکتریایی Bacillus sphaericus و Micrococcus luteus دارای بالاترین پتانسیل درحذف و تجزیه تیوسیانات بوده و بالاترین مقاومت (50 گرم در لیتر) را نسبت به سایر باکتری‌ها نشان دادند. بیش ترین قدرت تجزیه کنندگی تیوسیانات، مربوط به B. sphaericus(66/66 درصد) وM. luteus (50 درصد) بود که به ترتیب با ارزش شباهت 97 و 92 درصد با سویه هایPlanococcus citreus strain NBRC 15849وBacillus aerius strain 24Kشباهت داشتند. بحث و نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر نشان داد که دریاچه مهارلو دارای باکتری های قدرت مند در تجزیه تیوسیانات بوده به طوری که B. sphaericus تا 66/66 درصد قادر به تجزیه این ترکیب می باشد. با فراهم نمودن بستر مناسب جهت رشد این باکتری ها می توان از آن ها جهت سمیت زدایی و حذف تیوسیانات از آب های آلوده استفاده کرد تفاصيل المقالة

زمینه و هدف:بسیاری از عوامل بیماری زای انسانی در اثر تغییر در ساختار ژنی به اکثریت آنتی بیوتیک ها مقاوم شده اند و در نتیجه یافتن مواد ضدمیکروبی جدید ضروری است. با توجه به استفاده از گیاه حرا (Avicennia marina) در طب سنتی در منطقه جنوب ایران، این تحقیق به منظور بررسی اثرات ضد باکتریایی عصاره شاخه جوان و برگ بالغ گیاه حرا انجام گردید. روش بررسی: عصاره های شاخه و برگ خشک شده گیاه حرا با استفاده از دستگاه سوکسیله و حلال های اتیل استات و متانل تهیه گردید. سپس اثرات ضدباکتریایی این گیاه با روش انتشار در چاهک، بر ضد چند باکتری گرم مثبت و گرم منفی، در سه حجم 10، 20 و 30 میکرولیتر با غلظت mg/ml 100 بررسی و قطر هاله عدم رشد در اطراف چاهک ها اندازه گیری شد. هم چنین میزان MIC و MBC عصاره های شاخه و برگ گیاه حرا تعیین گردید. یافته ها: بیشترین قطر هاله عدم رشد با 28 میلی متر هم با عصاره شاخه و هم با عصاره برگ گیاه حرا با استفاده از حلال اتیل استات در حجم 30 میکرولیتر برای باکتری شیگلا دیسانتری وکمترین مقدار MICو MBCبرای باکتری باسیلوس سابتیلیس با عصاره شاخه با حلال اتیل استات به ترتیبmg/ml 4/0و mg/ml5/0تعیین شد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره شاخه گیاه حرا با حلال اتیل استات، اثر ضدباکتریایی مناسبی بر علیه باکتری های گرم مثبت دارد و به نظر می رسد که بافت گیاهی شاخه دارای ترکیبات بیولوژیک فعال ضدمیکروبی بیشتری نسبت به بافت برگ باشد. تفاصيل المقالة

زمینه و هدف: هیدروکربن های چندحلقه ای (PAHs)، دسته ای از ترکیبات آروماتیک با حلقه های به هم پیوسته می باشـند کـه در نتیجـه احتـراق ناقص سوخت های فسیلی و دیگر ترکیبات آلی، از طریق پـساب کارخانـه هـای تولیـد کک (coke) ،پالایشگاه های نفت و صنایعی که از درجه حرارت های بسیار بالا استفاده می کنند، وارد محیط زیست مـی گردنـد. امروزه تجزیه بیولوژیک این ترکیبات توسط میکروارگانیسم ها، مطمئن ترین و بهترین راه مبارزه با این آلودگی ها است و باکتری ها به علت داشتن آنزیم های متنوع بر دیگر ارگانیسم ها ارجحیت دارند. یکی از ترکیبات آروماتیک، آنتراسـن مـی باشـد. آنتراسـن یـک ترکیب سه حلقه ای جامد و ایزومر فنانترن است. آنتراسن منبع اصلی و پایه رنگ های آنتراکینون و آلیزارین می باشد. این ماده از تقطیـر زغال سنگ و احتراق ناقص سوخت های فسیلی حاصل شده و در مراکز صنعتی به وفور یافت می شود. در این تحقیق به منظور تعیین میزان تجزیه باکتریولوژیک آنتراسن، به شناسایی باکتری های تجزیه کننده آنتراسن در دریاچه مهارلو و هم چنین تعیین میزان تجزیه این ماده درحضور عامل pH پرداخته شده است. مواد و روش ها: در این بررسی جداسازی باکتری های گرم منفی تجزیه کننده آنتراسن از آب ورسوب دریاچه مهـارلو انجام گردید. نمونـه بـرداری از 4 ایستگاه و در فصل بهار انجام شد. نمونه ها پس ازصاف شدن،در محیط پایه حاوی ترکیبات معدنی، عناصر کمیاب و آنتراسـن کـشت داده شده و پس از کشت های متوالی در محیط های اختصاصی و انجام تست های اولیه و بیوشیمیایی، باکتری های گرم منفی جـدا و در حد جنس و گونه شناسایی شـدند. پس از آن تأثیرpH، بر روند تجزیه بررسی شد. یافته ها و نتایج: بـاکتری هـایی کـه از ایـن بررسـی به دسـت آمدنـد شـامل جـنس هـای سـودوموناس، نوکاردیا، ایروموناس و اسینتوباکتر بودند. از این تعداد باکتری ها که به دست آمدند، بیشترین تعداد مربوط به مصب رودخانه خـشک با فراوانی 5/26% و کمترین آن مربوط به وسط دریاچه بود . با توجه به پراکنش بیشتر سودوموناس نسبت به بقیه باکتری ها می توان آن ر ا به عنوان گونه شاخص تجزیه کننده آنتراسن در نظر گرفت. با بررسی تأثیر pH بر روند تجزیه آنتراسن، مشخص شد که حلالیت آنتراسن در 5/5= pH ، pH بیش از 7 و 8/8= pH بوده و در نتیجه میزان تجزیه این سوبسترا توسط باکتری نیز در 5/5= pH بیشتر بوده است. با توجه به توانایی باکتری ها درتجزیه آنتراسن و تأثیر pH در روند تجزیه، می توان با به کار گیری باکتری ها و ایجاد شرایط بهینه، توانایی آن ها را در تجزیه این قبیل سوبستراها افزایش داده و در نتیجه به محیطی سالم و به دور از این آلاینده ها دست یافت. تفاصيل المقالة