بیهوشی در پرندگان با خطرات زیادی همراه است. به منظور رفع این مشکلات یافتن دارویی که با فیزیولوژی و آناتومی بدن پرندگان سازگار باشد، بسیار با اهمیت است. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثرات بالینی و آسیب شناسی بافتی کتوپروفن با میدازولام به عنوان پیش داروی بیهوشی در کبوترها می باشد. بدین منظور 24 قطعه کبوتر نر با وزن تقریبی 300 گرم، به 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند. در گروه اول به عنوان شاهد، از داروی کتامین به تنهایی با دوز mg/kg 40 به صورت داخل عضلانی استفاده شد. در گروه دوم نیز تنها کتوپروفن با دوز mg/kg 50 به صورت داخل عضلانی تزریق شد. در گروه سوم کتوپروفن با دوز mg/kg 50 به صورت داخل عضلانی تزریق شد و 5 دقیقه پس از آن کتامین با دوز mg/kg 40 به صورت تزریق داخل عضلانی مورد استفاده قرار گرفت و در گروه چهارم نیز میدازولام با دوز mg/kg 6 به صورت داخل عضلانی تزریق شد و 5 دقیقه پس از آن کتامین نیز با دوز mg/kg 40 به صورت تزریق داخل عضلانی مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تعیین عمق مناسب بیهوشی در هر گروه و به فاصله 5 دقیقه از آخرین تزریق، واکنش های مختلف بالینی روی هر کبوتر مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین آزمایشات هیستوپاتولوژی به منظور بررسی میزان آسیب‌های بافتی کبد، کلیه، پانکراس، طحال و مغز انجام شد. نتایج ارزیابی بالینی، حاکی از کاهش معنی دار (05/0p<) واکنش های متفاوت بالینی گروه سوم در مقایسه با سه گروه دیگر بود. همچنین در مقایسه تغییرات بافتی نیز هیچ گونه تغییرات پاتولوژیکی معنی‌داری در 4 گروه مورد بررسی، مشاهده نگردید. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که به منظور ایجاد پیش بیهوشی بی خطر در پرندگان، ترکیب کتوپروفن و کتامین می تواند به عنوان دارویی منتخب و مناسب مورد استفاده قرار گیرد. Manuscript profile

بیهوشی در پرندگان با خطرات زیادی همراه است. به منظور رفع این مشکلات باید به دنبال دارویی باشیم که با فیزیولوژی و آناتومی بدن پرندگان سازگار باشد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثرات بالینی و هیستوپاتولوژی متامیزول با میدازولام به عنوان پیش‌بیهوشی در کبوترها می‌باشد. به این منظور، تعداد 18 قطعه کبوتر نر بالغ با میانگین سنی ۲ سال و وزن300 گرم، به طور تصادفی به 3 گروه شش تایی تقسیم شدند. در گروه اول به عنوان شاهد، داروی کتامین (mg/kg 40) به صورت داخل عضلانی تزریق شد. در گروه دوم داروی میدازولام (mg/kg 6) و 5 دقیقه پس از آن، کتامین (mg/kg 40) نیز به طور عضلانی تزریق گردید. کبوترهای گروه سوم داروی متامیزول (mg/kg 500) و 5 دقیقه پس از آن، کتامین (mg/kg 40) را به صورت داخل عضلانی دریافت کردند. به منظور تعیین عمق مناسب بیهوشی در هر گروه و به فاصله 5 دقیقه از آخرین تزریق، واکنش‌های مختلف بالینی در هر کبوتر مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین آزمایشات هیستوپاتولوژی به منظور بررسی میزان آسیب‌های بافتی کبد و کلیه، انجام شد. نتایج ارزیابی بالینی، حاکی از کاهش معنی دار (05/0p<) واکنش‌های متفاوت کلینیکی گروه سوم در مقایسه با دو گروه دیگر بود. همچنین نتایج حاصل از آسیب شناسی بافت های کبد و کلیه مشخص کرد که کبوترهای گروه تیمار با متامیزول کمترین میزان تغییرات بافتی را نسبت به کبوترهای گروه تیمار با میدازولام بروز می دهند. نتایج مطالعه نشان داد که ترکیب متامیزول و کتامین می تواند داروی مناسبی برای بیهوشی در کبوترها باشد. Manuscript profile