1024x768Normal0falsefalsefalseEN-USX-NONEAR-SA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin:0in; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:Arial; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;} >زمینه وهدف:در میان اجزای جیره غذایی توجه به مواد معدنی از مهم­ترین موضوعات تغذیه ماهی به حساب می­آیند زیرا با وجود این که در جیره غذایی به میزان کم لحاظ می­گردند ولی بر فیزیولوژی و متابولیسم عمومی بدن بسیار موثرند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر سطوح مختلف سولفات روی(ZnSO4) بر میزان هماتوکریت و فراسنجه­های خونی ماهی قرمز(Carassius auratus) جهت ارزیابی اثرات این ماده معدنی بر سلامت ماهی میباشد.روش کار:غذاهای آزمایشی با چهار سطح(چهار تیمار و هر تیمار شامل سه تکرار) 0،25، 75 و 150 میلی‌گرم بر کیلوگرم تهیه شدند. ماهیان با میانگین وزنی 10/0 3/3 گرم و میانگین طول2/0 5/3 سانتی­متر در تانک‌های 400 لیتری که دما 128، pH5/05/7 و سختی آب 2/1 286 بود، نگهداری و به مدت 60 روز با جیره­های آزمایشی تغذیه شدند و در پایان دوره میزان هماتوکریت و فراسنجه­های خون­شناسی اندازه‌گیری شدند.یافته­ ها:نتایج حاصل از تحلیل پارامترهایخون­شناسیماهی­های تغذیهشدهباجیره­هایحاویسطوحمختلفسولفات روی نشان داد که میزانگلبول­های سفید خون(WBC)، میانگینحجمگلبول(MCV)، میانگینهموگلوبینگلبول(MCH) و میانگین غلظتهموگلوبینگلبول(MCHC) درتیمارهای مختلفآزمایشیتفاوتمعنی­داریرابایکدیگرنشان ندادند(0/05P) اما در تعداد گلبول­های قرمز(RBC)، هماتوکریت (Ht) و هموگلوبین(Hb) اختلاف معنی­داری بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت(0/05P) تعداد گلبول­های قرمز خون، هماتوکریت و هموگلوبین در تیمارهای حاوی سولفات روی(تیمارهای 2، 3 و 4) از مقادیر بالاتری برخوردار بود و بالاترین این مقدار در تیمار 4(150 میلی‌گرم سولفات روی بر کیلوگرم) مشاهده شد که دارای اختلاف معنی­داری با گروه شاهد و با تیمارهای 2 و 3 بود.نتیجه­ گیری:نتایج بدست آمده نشان می­دهد که سولفات روی در جیره غذایی باعث تحریک سیستم فیزیولوژیک ماهی قرمز می­شود و می­تواند اثرات مثبتی بر سلامت و بهبود شاخص­های خونی این ماهی داشته باشد. Manuscript profile

زمینه و هدف:امروزه نانو فناوری یکی از جدیدترین فناوری‌های بشری بوده که در شاخه‌های مختلفی ازجمله دارو درمانی و مهندسی بافت، مواد بیولوژیکی، و سنسورها کاربرد دارد. با توجه به گسترش روزافزون صنایع و فعالیت کارخانجات نگرانی‌های زیادی در مورد ورود پساب‌های آلوده این مراکز به اکوسیستم‌های آبی به وجود آمده است. مطالعه حال حاضر با هدف بررسی اثرات مواجه با غلظت‌های تحت کشنده نانولوله‌های کربنی چند جداره بر بافت آبشش و پارامترهای خون‌شناسی ماهی کپور معمولی انجام شده است.روش کار:بدین منظور تعداد 150 قطعه بچه ماهی کپورمعمولی با میانگین وزنی 10/212/20 گرم تامین شده و جهت سازگاری با محیط آزمایش به مدت 2 هفته در تانکرهای 120 لیتری نگهداری شدند. پس از طی دوره سازگاری ماهی­ها به مدت چهار روز درمعرض سطوح مختلف نانولوله‌های کربنی چند جداره عامل دار شده(3 تیمار آزمایشی 0، 1، 10 و 32 میلی‌گرم بر لیتر، 1 تیمار کنترل فاقد نانو مواد هر کدام در سه تکرار) قرار داده شدند. در پایان روز چهارم به‌صورت تصادفی از ماهی­های هر تیمار نمونه برداری شده و شاخص های خونی و بافت آبشش از روش بافت شناسی کلاسیک مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها:کاهش معناداری در تعداد گلبول‌های قرمز و هماتوکریت در تیمار 10 میلی­گرم نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی مشاهده شد(05/0>P. محاسبه گلبول سفید کاهش معناداری را در تیمار 10 میلی‌گرم نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی نشان داد(05/0>P. اختلاف معناداری در میزان هموگلوبین، MCVو MCHدر بین تیمارهای مختلف آزمایشی مشاهده نگردید(05/0Pعوارضی هم چون نکروز، تورم سلول­های سنگفرشی، هایپرپلازی، آنوریسم لاملایی و چسبیدن لاملاهای ثانویه مشاهده شد که شدت آن وابسته به غلظت‌های مختلف نانو لوله کربنی چند جداره بود.نتیجه گیری:براساس این نتایج می توان چنین نتیجه گیری کرد که نانولوله‌های کربنی چند جداره اثرات تخریبی بر شاخص­های خونی و بافت آبشش دارند. Manuscript profile

زمینه و هدف: گیاهان دارویی می‌توانند جایگزین مواد دارویی در حفاظت از سلامت و افزایش رشد ماهی در صنعت آبزی‌پروری شوند. به‌کارگیری جیره‌های مناسب از مهم‌ترین بخش‌های زیستی جهت رشد و سلامت ماهی است. در این تحقیق تأثیر سطوح مختلف عصاره هیدروالکلی گیاه رازیانه (Foeniculum vulgare) بر شاخص‌های رشد و بقای هر دو جنس نر و ماده ماهی گورخری (Danio rerio) موردبررسی قرار گرفت. روش کار: تعداد 600 قطعه بچه ماهی گورخری با میانگین وزنی (± انحراف معیار) 01/0 ± 15/0 گرم در 4 تیمار و 3 تکرار (برای هر جنس ماهی) با جیره‌های غذایی پایه همراه با عصاره هیدروالکلی رازیانه با دزهای .، 75، 100 و 150 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره غذایی 3 بار در روز به مدت 5/2 ماه تغذیه شدند و در پایان، شاخص‌های رشد مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد، عصاره هیدروالکلی گیاه رازیانه به‌طور معنی‌داری باعث افزایش وزن نهایی، افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، کارایی غذایی، فاکتور وضعیت، شاخص رشد روزانه، ضریب رشد ویژه، میزان بقاء و کاهش ضریب تبدیل غذایی و غذای خورده شده روزانه در هر دو جنس ماهی گورخری گردید که از روند وابسته به دز پیروی می‌کرد (05/0P <). نتیجه‌گیری: جیره حاوی 150 میلی‌گرم در کیلوگرم عصاره هیدروالکلی گیاه رازیانه، جیره مطلوب‌تری جهت دستیابی به شاخص‌های رشد مطلوب در ماهی گورخری می‌باشد. Manuscript profile

پژوهش حاضر با هدف برسی تاثیر سطوح مختلف عصاره بارهنگ کبیر Plantago major L. بر برخی شاخص‌های رشد و کارایی تغذیه‌ در بچه ماهی کپور معمولی Cyprinus carpio انجام شد. بدین منظور تعداد ۲۰۴ قطعه بچه ماهی کپور معمولی با میانگین وزنی (09/2±69/18گرم) در ۴ تیمار و هر تیمار با 3 تکرار شامل:، شاهد(بدون عصاره بارهنگ کبیر(، ۱/۰ ، ۵/۰ و ۱ درصد عصاره بارهنگ کبیر در کیلوگرم غذا، توزیع گردید تغذیه بچه ماهیان ۲ بار در روز و به میزان ۳ درصد وزن بدن و دوره آزمایشی ۴۵ روز به طول انجامید. زیست سنجی بچه ماهیان هر ۲ هفته یکبار انجام شد. نتایج پژوهش در پایان دوره آزمایش نشان داد شاخص‌های رشد (افزایش وزن، درصد افزایش وزن، ضریب چاقی، ضریب رشد ویژه، افزایش وزن روزانه و درصد افزایش وزن روزانه) و برخی شاخص‌های تغذیه‌ای ( ضریب تبدیل غذایی و ضریب بازده غذایی)در تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشتند (۰۵/۰< p.). بیش ترین و کم ترین افزایش وزن، درصد افزایش وزن و ضریب چاقی بترتیب در تیمار ۱/۰ درصد عصاره بارهنگ و شاهد مشاهد شد. بیش ترین و کم ترین ضریب رشد ویژه بترتیب در تیمار های ۱/۰ و ۵/۰ درصد عصاره بارهنگ و شاهد مشاهده گردید. کم ترین ضریب تبدیل غذائی در تیمار ۱ درصد عصاره و کم ترین ضریب بازده غذایی در شاهد مشاهد گردیده است. با توجه به نتایج سطوح مختلف عصاره بارهنگ بر عملکرد رشد و کارایی تغذیه تاثیری قابل توجهی نداشت است. Manuscript profile

زمینه و هدف: افزایش روز افزون مقاومت های باکتریایی نسبت به آنتی بیوتیک های تجاری، گرایش به استفاده از گیاهان را به منظور تحریک سیستم ایمنی ذاتی افزایش داده است. هدف از این تحقیق ارزیابی اثرات عصاره هیدرو الکلی گیاه آنغوزه(Ferula assafoetida) بر بیان ژن های مرتبط با ایمنی(TNF-alpha و IL-1β) در ماهی گور خری بود. روش کار: بدین منظور ماهیان با میانگین وزنی 01/0±3/0 گرم با غذای حاوی سه سطح مختلف 5/0، 1، و 2 درصد عصاره فرولا و یک گروه شاهد با جیره پایه به مدت 8 هفته تغذیه شدند. در پایان دوره از بافت روده نمونه برداری و RNA از نمونه های روده استخراج و cDNA سنتز گردید، بررسی با روش Real Time PCR و استفاده از آغازگرهای اختصاصی TNF-alpha و IL-1β صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج افزایش میزان بیان ژن هر دو ژن در تیمار تغذیه‌شده با جیره حاوی عصاره آنغوزه در سطح 2% را نشان داد که این افزایش ازنظر آماری در ژن TNF-alpha با تیمارهای 5/0% و 1% معنی دار بود(05/0P<). در بررسی بیان ژن IL-1β، هرچند در تیمار ازنظر آماری اختلاف معنی داری بین تیمارهای تغذیه شده با آنغوزه مشاهده نشد(05/0P>)، اما تیمار تغذیه‌شده با جیره حاوی 2% عصاره آنغوزه میزان بیان بالاتری را نشان داد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به نظر می رسد استفاده از عصاره هیدرو الکلی گیاهی آنغوزه می تواند به‌واسطه افزایش بیان نسبی سایتوکین های التهابی به بهبود وضعیت ایمنی در ماهی گور خری کمک نماید. Manuscript profile