سابقه و هدف: امروزه با مقاوم‌تر شدن پاتوژن های فرصت طلب انسانی از جمله باکتری‌های عامل عفونت‌های ادراری در برابر گستره وسیعی از آنتی‌بیوتیک‌ها، درمان آنها دشوارتر شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه رنگدانه پرودی جیوسین از باکتری سراشیا مارسسنس استخراج گردید و اثر ضد میکروبی آن بر روی تعدادی از باکتری‌های عامل عفونت ادراری جمع آوری شده از آزمایشگاه‌های تشخیص طبی تهران بررسی گردید. یافته‌ها: نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که این رنگدانه بیشترین قطر هاله عدم رشد را برای باکتری استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس و سپس جنس انتروکوکوس در هر سه روش دیسک گذاری، چاهک‌گذاری و MIC داشته است. بحث: این مطالعه نشان داد که با توجه به اثر ضد میکروبی رنگدانه پرودی جیوسین، این رنگدانه میکروبی می‌تواند در آینده جایگزین مناسبی برای داروهای شیمیایی گردد. نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان داد که رنگدانه پرودی جیوسین روی باکتری‌های گرم مثبت اثر ضد میکروبی بیشتری نسبت به باکتری‌های گرم منفی داشته است. Manuscript profile

پوسیدگی دندان از مهم ترین معضلات سلامت عمومی در جوامع مختلف می باشد. فعالیت باکتری های تولید کننده اسید به ویژه بیوفیلم های استرپتوکوکوس موتانس اصلی ترین عامل ایجاد کننده این عارضه محسوب می شود. ایجاد بیوفیلم های باکتری مذکور منوط به حضور آنزیم گلوکوزیل ترانسفراز است که توسط ژن gtf کدگذاری می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی تأثیر نانوکامپوزیت پلی ساکاریدی کیتوزان/کربوکسی متیل نشاسته/گرافن اکسید/سیلیسیوم دی اکسید (Cs-CMS-RGO-SiO2)،بر میزان بیان ژن‌های gtfD, gtfC, gtfB در استرپتوکوکوس موتانس با استفاده از روش RT-PCRدر تشکیل بیوفیلم دندانی است. گرافن اکسید به روش هامرز سنتز شد، سپس ترکیب دوگانه گرافن اکسید/سیلیسیوم دی اکسید و ترکیب چهارگانه کیتوزان/کربوکسی متیل نشاسته/گرافن اکسید/سیلیسیوم دی اکسید تهیه شدند و اثر ضدمیکروبی آن ها روی باکتری استرپتوکوکوس موتانس ATCC 35668و با روش میکرودایلوشن بررسی گردید. مورفولوژی و خصوصیات ساختاری نانوکامپوزیت توسط FTIR،SEM و DLS مورد بررسی قرار گرفت. بیان ژن‌های gtfD, gtfC, gtfBبا تکنیک RT-PCR بررسی شد. تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS22و مقایسه میانگین ها براساسANOVAدر سطح 05/0 انجام شد. اندازۀ ذرات نانوکامپوزیت کیتوزان/کربوکسی متیل نشاسته/گرافن اکسید/سیلیسیوم دی اکسید در محدوده 3/25 - 19/21 نانومتربه دست آمد. نتایج طیف FTIRنشان دهنده تشکیل پیوند بین گرافن اکسید و سیلیسیوم دی اکسید، در نانوکامپوزیت می باشد. اثر ضدمیکروبی نانوکامپوزیت (203/0 میلی گرم برمیلی لیتر) به دست آمد. نتایج RT-PCRنشان داد، بیان ژن gtfCبه طور معناداری (049/0P=) درسلول های باکتری استرپتوکوکوس موتانس تحت درمان با کیتوزان/کربوکسی متیل نشاسته/گرافن اکسید/سیلیسیوم دی اکسید کاهش داشته، که نشان دهنده اثر قوی این نانوکامپوزیت در سرکوب ژن gtfC و کاهش تشکیل بیوفیلم است. ارتباط معناداری در بیان ژن های gtfB وgtfD، در سلول های تیمار شده با نانوکامپوزیت نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد (067/0, P=187/0P=). طبق نتایج میزان بیان ژن gftCدر سلول های تحت درمان با نانوکامپوزیت کاهش داشته و این نانوکامپوزیت داری اثر قوی در سرکوب ژن gtfC و کاهش تشکیل بیوفیلم میکروبی دندان است. Manuscript profile

لیستریا مونوسایتوجنز عامل لیستریوزیس منتقله از طریق غذا است و بقای طولانی از طریق تشکیل بیوفیلم دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر رقت IU/ml 102 نایسین و نایسین میکروکپسوله شده با کیتوزان و سدیم آلژینات بر تشکیل بیوفیلم و تغییر سطح بیان ژن‌های مرتبط با بیوفیلم در لیستریا مونوسایتوجنز بود. لیستریا مونوسایتوجنز ATCC 19115، سروتایپ b4 به‌وسیله نایسین IU/ml 102 و نایسین میکروکپسوله با کیتوزان و سدیم آلژینات تیمار شد. اثربخشی نایسین بر بقای سلولی از طریق محاسبه جذب نوری برآورد شد. پس از اثبات وجود ژن‌های prfA، sigB و agrA، اثر نایسین IU/ml 102 بر روی بیوفیلم لیستریا مونوسایتوجنز به روش میکروتیتر پلیت بررسی شد. تغییر بیان ژن‌های prfA، sigB و agrA با استفاده از روش ریل تایم (qRT-PCR) واکاوی شد. میزان مهار بیوفیلم لیستریا مونوسایتوجنز در دمای 37 درجه سلسیوس و 5/5 pHتوسط نایسین 57 درصد بود. بیشترین مهار بیوفیلم مربوط به استفاده هم‌زمان نایسین IU/ml 102 با کیتوزان و سدیم آلژینات در دمای 37 درجه سلسیوس و 5/5 pHبود. ریزپوشانی با کیتوزان و سدیم آلژینات توانست اثرگذاری نایسین در مهار بیوفیلم را به 76 درصد برساند (0001/0p<). نایسین IU/ml 102 موجب کاهش بیان ژن‌های prfA، sigB و agrA به‌ترتیب به میزان 313/2-، 808/2- و 453/1- برابر نسبت به کنترل شد (p<0.0001). نایسین فعالیت مهاری قابل‌توجهی در برابر بیوفیلم لیستریا مونوسایتوجنز داشت. نایسین میکروکپسوله شده با کیتوزان و سدیم آلژینات دارای یک اثربخشی فوق‌العاده در مهار بیوفیلم لیستریا مونوسایتوجنز بود. نایسین IU/ml 102 می‌تواند موجب کاهش بیان برخی ژن‌های درگیر در تشکیل بیوفیلم لیستریا مونوسایتوجنز شود. Manuscript profile

سابقه و هدف: بیوسنتز نانوذرات با روش‌های زیستی توسط میکروارگانیسم‌ها به دلیل سازگاری بالا با محیط زیست و کاهش مصرف انرژی و هزینه‌ها از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. هدف از این پژوهش تعیین اثر نانوذرات اکسید بیسموت سنتز شده به روش سبز بر روی باکتری ایجاد کننده عفونت‌های بیمارستانی می‌باشد.مواد و روش‌ها: در این پژوهش از نمونه های زخم بیماران مبتلا به عفونت سوختگی بستری در بیمارستان سوانح سوختگی مطهری 160 نمونه جمع آوری گردید. سویه‌های مقاوم سودوموناس آئروجینوسا از نظر فنوتیپی و ژنوتیپی شناسایی شدند. سنتز نانوذرات اکسید بیسموت به کمک سویه باسیلوس سوبتیلیس وحشی انجام گرفت. تشکیل نانوذرات اکسید بیسموت سنتز شده از طریق تکنیک‌های طیف سنجی مادون قرمز، پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد تائید قرار گرفت. در نهایت، اثر ضدباکتریایی نانوذرات بر روی سویه‌های جدا شده به روش استاندارد دیسک دیفیوژن مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: نانوذرات سنتز شده با میانگین اندازه 44 نانومترتوسط باسیلوس سوبتیلیس به دست آمدند. تمامی 77 سویه 44% (71 سویه) سودوموناس آئروجینوسا جدا شده بیوفیلم تشکیل دادند. نانوذرات اکسید بیسموت با غلظت ppm 2000، بر روی 5% سویه‌های سودوموناس آئروجینوسا اثر بازدارندگی داشت.نتیجه گیری: با افزایش غلظت نانوذرات اکسید بیسموت اثر مهارکنندگی آن افزایش یافت. نتایج نشان داد که بین گروه‌های مورد مواجهه با نانوذرات و سیپروفلوکساسین تفاوت معنی داری وجود دارد. Manuscript profile

سابقه و هدف: آنزیم سیالیداز با تجزیه گلیکوپروتئین و گانگلیوزیدهای سطح سلول موجب تغییرات فیزیولوژی سلول و در نتیجه افزایش بیماری‌زایی می‌گردد. امروزه سیالیدازها در میکروارگانیسم‌های مختلفی مانند باکتری‌ها، پروتوزوآها و غیره جداسازی شده‌اند. بنابراین یافتن منابع ارزان و در دسترس جهت تولید آنزیم‌ها از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. این مطالعه با هدف جداسازی باکتری‌های مولد سیالیداز از فلور طبیعی دهان انجام گرفت. مواد و روش‌‌ها: این پژوهش به صورت مقطعی – توصیفی بر روی 94 نمونه سواب تهیه شده از دهان از افراد مراجعه کننده به واحد دندانپزشکی شهریار انجام شد. برای جداسازی و تعیین هویت باکتری ها از محیط کشت ها وآزمون های اختصاصی استفاده گردید. با استفاده از آزمون حساس فلورومتریک '2-(4-متیل‌آمبلیفریل)- α-DN-استیل نورامینیک اسید به عنوان سوبسترا، باکتری‌های مولد سیالیداز شناسایی شدند. همچنین میزان پایداری آنزیم در pH و دماهای متفاوت مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: در مطالعه حاضر باکتری‌های جداسازی شده به جنس‌های استرپتوکوکوس، باکتریوئیدس، فوزوباکتریوم، کاپنوسیتوفاگا و اکتینوباسیلوس تعلق داشتند. استرپتوکوک‌های جدا شده با 98% تشابه متعلق به گونه‌های استرپتوکوکوس نمونیه، استرپتوکوکوس میوتانس، استرپتوکوکوس سانگوئیس، استرپتوکوکوس سالیواریوس و استرپتوکوکوس ارالیس بودند. بیشترین فعالیت آنزیم سیالیداز در استرپتوکوک‌ها و باکتریوئیدس‌ها در pH بهینه 6 و دمای 35 درجه مشاهده گردید. همچنین تولید آنزیم به موازات رشد باکتری انجام پذیرفت. نتیجه گیری: میکروفلور طبیعی دهان افراد سالم حاوی تعداد زیادی از باکتری مولد آنزیم سیالیداز می‌باشد که می‌تواند به عنوان منبعی ارزان و در دسترس در تولید آنزیم در مصارف صنعتی و پزشکی بکار گرفته شود. Manuscript profile