چکیده: زمینه و هدف: ژن DDX25 بر روی کروموزوم q24 11مستقر میباشد، 14 اگزون دارد و برای عملکرد بیضه ها و اسپرماتوژنز موثر است.فراوانی آللی ژن DDX25 در هر جمعیت ممکن است متفاوت باشد.این تفاوت میتواند در اثر فشارهای عوامل محیطی و جغرافیایی مناطق گوناگون باشد. این ژن اثراتی در روند گامتوژنز ایفا می کند واز آنجا که در کشور ایران توجه کمتری به این مساله و زمینه های علمی آن شده است، این تحقیق به بررسی فراوانی ژنوتیپی ژن DDX25 در هفت قوم فارس،کرد،ترک،بلوچ،گیلکی،عرب،افغان پرداخته است. روش بررسی:در این طرح تعداد افراد بررسی شده 180 نفر می باشد. نمونه DNA افراد به روش خارج سازی نمکی انجام شده ، با استفاده از PCR قطعه ژن مورد نظر در SNP مربوطه تکثیر یافته ، سپس با استفاده از روش RFLP و آنزیم تحدیدی Ase-I،محصول PCR برش خورده و قطعات حاصله با استفاده از الکتروفورز بررسی شده اند. یافته ها: در محاسبه ی درصد فراوانی ژنوتیپ ها،22/77 درصد جمعیت دارای ژنوتیپ GG،11/6 درصد ژنوتیپ TT و 66/16 درصد از افراد ژنوتیپ GT بودند. فراوانی آلل G برابر با 0.855 و برای آلل T برابر با 0.145 بودند. نتیجه گیری:طبق محاسبات صورت گرفته توسط آزمون کای دو و p value:0.48 در جمعیت مورد مطالعه بین اقوام فارس،کرد،،ترک،بلوچ،گیلکی،عرب وافغان و ژنوتیپ ها اختلاف معناداری وجود نداشت و جمعیت نیز در تعادل هاردی واینبرگ نبود. Manuscript profile

ناباروری یک مشکل کلینیکی عمده است که حدود 10 تا 15 درصد زوج ها را در سراسر جهان درگیر می کند. 40 تا 50 درصد ناباروری زوجین مربوط به مردان است که می تواند ناشی از برهم کنش بین فاکتورهای ژنتیکی و محیطی باشد. در %58 -37 از موارد ناباروری در مردان هیچ دلیل قابل شناسایی دیده نمی شود. این گروه در جایگاه ناباروری با منشأ ناشناخته قرار می‌گیرند. ژن UBE2B و تغییرات آن به عنوان یکی از این عوامل ژنتیکی ناشناخته محسوب می گردند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط پلی مورفیسم های T293G و A20016G از ژن UBE2B با ناباروری در جمعیت مردان شمال ایران بود.در این مطالعه نمونه خون 60 مرد بارور و60 مرد نابارور گرفته شد. پس از استخراج DNA از نمونه ها، فراوانی اللی و ژنوتیپی واریانت‌های مذکور به روش PCR-RFLP تعیین گردید. نتایج مطالعه ما اختلاف معنی داری در فراورنی آللی بین افراد بیمار و سالم در پلی مورفیسم هایT293G ( P=0.66) و A20016G ( P=0.52 ) از ژن UBE2B نشان نداد. با توجه به اینکه در فراوانی آلل های مورد مطالعه در گروه بیمار و کنترل تفاوت معنیداری وجود نداشت، به نظر می‌رسد بین این پلی مورفیسم ها و ناباروری ادیوپاتیک مردان شمال ایران ارتباطی وجود نداشته باشد. Manuscript profile

مقدمه: ژن TOX3نقش مهمی در خطر بروز سرطان سینه در زنان دارد. پلی مورفیسم هایی در این ژن شناسایی شده اند که می توانند با ایجاد سرطان سینه مرتبط باشند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط سرطان سینه و پلی مورفیسم rs3803662 از ژن TOX3 در جمعیت زنان ایرانی با روش Tetra Arms PCR بود. مواد و روش ها: نمونه گیری از خون 50 نفر فرد سالم و 50 نفر بیمار مبتلا به سرطان سینه انجام شد. پس از استخراج ژنوم از نمونه ها فراوانی این پلی مورفیسم در ژن TOX3 با روش Tetra Arms PCR بررسی شد. نتایج: فراوانی ژنوتیپ های TT، TC و CC به ترتیب در افراد سالم 10% ، 88% و 2% و در بیماران 6% ، 50% و 44% بدست آمد. بین فراوانی حضور ژنوتیپ هموزیگوت مغلوب CC از پلی مورفیسم rs3803662 در ژن TOX3 بین افراد سالم و مبتلا به سرطان سینه اختلاف معنادار مشاهده شد (P<0.05). بحث: تحقیق حاضر برای اولین بار به بررسی ارتباط خطر ابتلا به سرطان پستان و حضور پلی مورفیسم rs3803662 از ژن TOX3 در جامعه زنان ایرانی انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که حضور پلی مورفیسم rs3803662 از ژن TOX3 می تواند به عنوان مارکر ژنتیکی، با سرطان سینه در زنان ایرانی مرتبط باشد. Manuscript profile

سابقه و هدف: سرطان ریه یکی از علل عمده مرگ و میر ناشی از سرطان است. فعال سازی سیگنال هایfgf از جمله fgf-9 در بیماری زایی چندین سرطان، از جمله سرطان ریه نقش دارد. همچنینfgf-9 ممکن است یک شاخص برای پیش آگهی باشد و با میزان بقا در بیماران مبتلا به NSCLC مرتبط است. بنابراین در این تحقیق میزان بیان ژن fgf-9 در سرم افراد مبتلا به سرطان ریه بررسی گردید. روش بررسی: در این تحقیق، 50 نمونه سرم افراد سالم و 50 نمونه سرم افراد مبتلا بهNSCLC از مراجعین به بیمارستان مسیح دانشوری تهران تهیه و توسط پرسشنامه هایی، اطلاعات فردی وکلینیکوپاتولوژیکی افراد مورد مطالعه جمع آوری شد. سپس جداسازی پلاسما، استخراج RNA، سنتز cDNA، طراحی پرایمرها انجام و میزان تغییرات بیان fgf-9 درسرم افراد سالم و مبتلا به سرطان ریه توسط روش Real time PCR مورد ارزیابی قرارگرفت. برای آنالیز نتایج از نرم افزار REST استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه در سرم افراد مبتلا به مراحل اول تا سوم متاستاز، بیان ژن fgf-9 اختلاف معنی داری نداشت اما در سرم افراد مبتلا به مرحله چهارم متاستاز، میزان بیان ژن fgf-9 به مقدار 46/4 برابر نسبت به نمونه های نرمال کاهش معنی دار (05/0p <) داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، در صورت تایید این نتایج در نمونه های بیشتر، احتمالاً درآینده می توان از بررسی میزان بیان ژن fgf-9 موجود در سرم افراد، برای پیش بینی مرحله متاستاز سرطان ریه استفاده نمود. Manuscript profile

مقدمه: میزان شیوع ناباروری در مردان 15- 10درصد است و برای حدود 50% موارد ناباروری مردان نمی‌توان علت خاصی یافت. این وضعیت به عنوان ناباروری ایدیوپاتیک نامیده می‌شود و یکی از علل ناباروری ادیوپاتیک در مردان عوامل ژنتیکی می باشد. بنابراین هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین دو پلی مورفیسم T886C در ژن TAS2R38 و C109869T در ژن SLC6A14 با ناباروری ادیوپاتیک مردان در جمعیتی از بیماران ایرانی بود.مواد و روش ها: در این تحقیق از 200 نمونه خون، شامل گروه بیمار که 100 مرد با نابابروری ادیوپاتیک (الیگواسپرم و ازواسپرم) و 100 نفر گروه کنترل بودند استخراج DNA، انجام گرفت. ژنوتایپینگ دو پلی مورفیسم مورد مطالعه، با استفاده از روش های مولکولی HRM-PCR Corbett ، PCR-RFLP و Sequencing انجام گرفت، سپس نتایج انالیز اماری شد.نتایج: برای پلی مورفیسم T886C در ژن TAS2R38 تفاوت معنی دار بین گروه بیماران و گروه کنترل مشاهده نشد (P=0.9) و نتایج نشان داد که بین این پلی مورفیسم با جمعیت مردان نابارور ایرانی ارتباطی وجود ندارد. فراوانی پلی مورفیسم C109869T در ژن SLC6A14 دارای تفاوت معنی دار بین گروه بیمار و کنترل بود (P=0.04) و با ناباروری آدیوپاتیک در جمعیت مردان ایرانی مورد مطالعه ارتباط معنی دار نشان داد. بحث: بنابر نتایج این مطالعه، پلی مورفیسم C109869Tدر ژن SLC6A14 در ایجاد ناباروری آدیوپاتیک در جمعیت مردان ایرانی موثر است و می تواند با ایجاد اولیگواسپرمی و آزواسپرمی، سبب ناباروری در مردان ایرانی گردد. برای تایید نتایج مطالعات در نمونه های بیشتر توصیه می گردد. Manuscript profile

در اسپرماتوژنز انسان، پروتامین ها به عنوان پروتئین های متصل شونده به DNA اسپرم جایگزین هیستون ها می شوند. برای تمایز و بلوغ اسپرم جایگزینی هیستون ها با پروتامین ها ضروری است. آسیب در ژن های کد کننده پروتامین ها می تواند منجر به تخریب اسپرماتوژنز و عدم تشکیل اسپرم کامل شده و در نتیجه سبب ناباروری مردان گردد. در این تحقیق به بررسی حضور چهار پلی مورفیسم در ژن TNP2 از ژن های خانواده پروتامین ها و ارتباط آن با ایجاد ناباروری ادیوپاتیک در مردان ازواسپرمی و الیگواسپرمی ایرانی پرداخته شده است. حضور چهار پلی مورفیسم T1019G،G1272C، G deletion at 1036 and 1046در ژن TNP2، پس از استخراج DNA از نمونه خون 96 مرد ازواسپرم و اولیگو اسپرم با ناباروری ادیوپاتیک و 100 نفر گروه کنترل با روش PCR-RFLP و PCR-SSCP بررسی شد و سپس با روش Sequencing نتایج تایید شد.فراوانی ژنوتایپ CC از پلی مورفیسم G1272C بین گروه بیمار و کنترل تفاوت نشان داد ولی با آنالیز آماری اختلاف معنی دار بین حضور این پلی مورفیسم در مقایسه گروه بیمار با کنترل مشاهده نشد (P>0/05). همچنین پلی مورفیسم های T1019G و G deletion at 1036 and 1046در هیچ یک از گروه بیمار و کنترل مشاهده نشد. مقایسه نتایج این تحقیق با مطالعات انجام شده در این زمینه نشان داد که بین حضور این چهار پلی مورفیسم بررسی شده در ایجاد ازواسپرمی و اولیگواسپرمی با ناباروری ادیوپاتیک در جمعیت مردان ایرانی ارتباط معنی داری وجود ندارد. Manuscript profile

سابقه و هدف: بیوسنتز نانوذرات با روش‌های زیستی توسط میکروارگانیسم‌ها به دلیل سازگاری بالا با محیط زیست و کاهش مصرف انرژی و هزینه‌ها از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. هدف از این پژوهش تعیین اثر نانوذرات اکسید بیسموت سنتز شده به روش سبز بر روی باکتری ایجاد کننده عفونت‌های بیمارستانی می‌باشد.مواد و روش‌ها: در این پژوهش از نمونه های زخم بیماران مبتلا به عفونت سوختگی بستری در بیمارستان سوانح سوختگی مطهری 160 نمونه جمع آوری گردید. سویه‌های مقاوم سودوموناس آئروجینوسا از نظر فنوتیپی و ژنوتیپی شناسایی شدند. سنتز نانوذرات اکسید بیسموت به کمک سویه باسیلوس سوبتیلیس وحشی انجام گرفت. تشکیل نانوذرات اکسید بیسموت سنتز شده از طریق تکنیک‌های طیف سنجی مادون قرمز، پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد تائید قرار گرفت. در نهایت، اثر ضدباکتریایی نانوذرات بر روی سویه‌های جدا شده به روش استاندارد دیسک دیفیوژن مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: نانوذرات سنتز شده با میانگین اندازه 44 نانومترتوسط باسیلوس سوبتیلیس به دست آمدند. تمامی 77 سویه 44% (71 سویه) سودوموناس آئروجینوسا جدا شده بیوفیلم تشکیل دادند. نانوذرات اکسید بیسموت با غلظت ppm 2000، بر روی 5% سویه‌های سودوموناس آئروجینوسا اثر بازدارندگی داشت.نتیجه گیری: با افزایش غلظت نانوذرات اکسید بیسموت اثر مهارکنندگی آن افزایش یافت. نتایج نشان داد که بین گروه‌های مورد مواجهه با نانوذرات و سیپروفلوکساسین تفاوت معنی داری وجود دارد. Manuscript profile

سابقه و هدف : اگزوتوکسین A یکی از توکسین هایی است که توسط استرپتوکوکوس های گروه A تولید می شود. این توکسین ماده محلول پروتئینی است که سبب ایجاد راش در تب مخملک شده و به عنوان سوپر آنتی ژن موجب بروز عفونت های منتشر می گردد. این توکسین خاصیت آنتی ژنیک داشته و آنتی توکسین اختصاصی علیه آن تولید می شود که قادر به خنثی کردن توکسین است. هدف از این تحقیق کلون و بررسی تولید پروتئین نوترکیب اگزوتوکسین A استرپتوکوکوس پایوژنز در E.Coli بود. مواد و روش ها : ابتدا ژنوم باکتری تخلیص شد و پس از انجام PCR به منظور بررسی اندازه و کیفیت قطعه تکثیر یافته الکتروفورز روی ژل آگارز صورت گرفت. طبق پروتوکل کیت TA کلونینگ، ژن مورد نظر وارد وکتور PTG19 گردید و پلاسمید نوترکیب حاصل به باکتری E.coli XL1-Blue داخل گردید. در نهایت بررسی داده های حاصل از توالی یابی قطعه کلون شده در وکتور و مقیاسه آن با توالی مرجع در بانک اطلاعاتی NCBI ، صحت کلون این ژن با توالی صحیح تایید شد. یافته ها : محصول PCR یک قطعه با طول 708 جفت باز بود. ژن اولین بار با استفاده از تکنیک TA کلونینگ در وکتور PTG19 و سلول میزبان E.coli XL1Blue کلون گردید. نتایج تعیین توالی قطعه کلون شده نشان دهنده شباهت کامل به ژن speA ، کد کننده اگزوتوکسین A بود. بحث : ژن speA از باکتری استرپتوکوکوس پایوژنز تکثیر شد و با انجام تکنیک TA کلونینگ در وکتور PTG19 و سلول میزبان E.coli XL1Blue، صحت کلونینگ مورد تایید قرار گرفت. Manuscript profile

سابقه وهدف- استرپتوکیناز به عنوان یک آنزیم ضد لخته خون درون عروق می باشد و از آن در درمان گرفتگی رگ های خونی در پیامدهای همچون سکته های قلبی، مغزی، ریوی و تشکیل لخته خون درون عروق استفاده می شود. اخیرا اهمیت استرپتوکیناز نوترکیب در درمان مشخص شده است. هدف از این تحقیق کلونینگ ژن استرپتوکیناز استرپتوکوکوس پایوژنز در E.coli بود. مواد و روش ها - ابتدا ژنوم باکتری استرپتوکوکوس پایوژنز استخراج شد و PCR برای ژن ska انجام شد. برای بررسی اندازه و کیفیت قطعه تکثیر یافته، الکتروفورز روی ژل آگارز صورت گرفت. سپس با کیت TA کلونینگ ژن مورد نظر وارد وکتور PTG19 گردید و پلاسمید نوترکیب حاصل به باکتری E.coli XL1-Blue داخل شد. بررسی داده های حاصل از توالی یابی قطعه کلون شده در وکتور و مقیاسه آن با توالی مرجع در بانک اطلاعاتی NCBI ، برای صحت کلونینگ این ژن انجام شد. یافته ها- نتایج نشان داد که محصول PCR ژن ska با طول bp 513 بود. این ژن اولین بار با استفاده از تکنیک TA کلونینگ در وکتور PTG19 و سلول میزبان E.coli XL1Blue کلون گردید. نتایج تعیین توالی قطعه کلون شده نشان دهنده حضور ژن ska کد کننده استرپتوکیناز بود. بحث – ژن skaتکثیر شد و با انجام تکنیک TA کلونینگ در وکتور PTG19 و سلول میزبان E.coli XL1Blue ، صحت کلونینگ مورد تایید قرار گرفت. Manuscript profile