اگرچه امروزه مساله ی کمبود آب مانع از افزایش سطح زیر کشت شده است اما رشد جمعیت افزایش تقاضای تولید را در پی داشته است. از سوی دیگر، پدیده‌ای به نام "علف های هرز مقاوم" موجب نگرانی از کم‌رنگ شدن کنترل شیمیایی و در نتیجه کاهش تولید شده است. این موضوع لزوم هرچه بیشتر توجه به معضل مقاومت را دوچندان می‌نماید. در سال 2011، 372 گونه‌ی بیوتیپ مقاوم به علف‌کش‌ها در سراسر جهان تأیید شد که این آمار در سال 2017 به 479 گونه رسید. ایران با داشتن 7 و 5 بیوتیپ مقاوم نسبت به گروهای ACCase و ALS به ترتیب در رده‌های چهارم و دهم جهان قرار می‌گیرد. امروزه می توان مهم‌ترین علل افزایش بیوتیپ‌های مقاوم در ایران را توجه خاص به علف‌کش‌های خانواده سولفونیل اوره (ALS)، نبود آموزش های صحیح به منظور آگاه‌سازی کشاورزان از عواقب گسترش گیاهان مقاوم به علف کش ها و نحوه ی مدیریت کاربردی آنها دانست. در همین راستا اولین و مهمترین اقدام در جهت مدیریت گیاهان مقاوم به علف کش، شناسایی و تأیید گونه مقاوم است. از مهمترین جنبه های مثبت این اقدام می توان به عدم تحمیل هزینه‌ های مازاد بر کشاورزان، ارائه راهکارهای مدیریتی مناسب به منظور جلوگیری از تولید و انتشار علف‌های هرز مقاوم و همچنین بهره‌مندی از این استراتژی طبیعی برای تولید گیاهان مقاوم به علف‌کش در آینده اشاره نمود. Manuscript profile

به‌ منظور بررسی کارایی نوع پوشش پلاستیکی، مدت زمان آفتاب‌دهی و عمق دفن غده در مدیریت اویارسلام ارغوانی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه جیرفت انجام شد. عامل اول عمق قرار گیری غده‌های اویارسلام در سه سطح 5، 15 و 25 سانتی‌متری، عامل دوم نوع پوشش پلاستیکی (پلاستیک یک‌لایه شفاف، یک‌لایه شفاف + کود-مرغی، دولایه شفاف، یک‌لایه مشکی و شاهد (بدون پوشش) و عامل سوم مدت زمان در سه سطح 20، 40 و 60 روز بود. در پایان تعداد و وزن ساقه‌ها و غده‌ها اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که کاربرد مالچ دولایه شفاف در مدت‌زمان 60 روز آفتاب‌دهی در شرایط جیرفت به خوبی قوه‌نامیه غده‌های اویارسلام ارغوانی را در تمامی اعماق دفن (cm 5، 15 و 25) از بین می‌برد. همچنین مالچ یک‌لایه شفاف در زمان 60 روز در عمق 5 سانتیمتر و مالچ یک‌لایه شفاف + کود مرغی در زمان 60 روز در اعماق 5 و 15 سانتیمتر توانستند غده‌های اویارسلام را به‌خوبی از بین ببرد. اما بقیه تیمارها قادر به کاهش تعداد و وزن غده‌ها و ساقه‌های تولیدی نبودند. نتایج نشان داد که دو عامل پوشش پلاستیکی و مدت زمان آفتاب‌دهی تاثیر مستقیم در کنترل اویارسلام دارند. Manuscript profile

اویارسلام ارغوانی (Cyperus rotundus L.) یکی از علف های هرز خسارت زا در مزارع پیاز (Allium cepa L.) می باشد که سالیانه خسارت جبران ناپذیری در کشت طرح استمرار پیاز به کشاورزان وارد می کند. کاربرد ﻣﻮاد اﻓﺰودنی یکی از ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ راهکارﻫﺎی موثر بر اﻓﺰاﯾﺶ کارایی و کاﻫﺶ ﻣﻘﺪار کارﺑﺮد ﻋﻠﻒکش ﻫﺎ اﺳﺖ. این پژوهش به منظور بررسی کارآیی علف کش های اکسی فلورفن، ستوکسیدیم، بنتازون و پنوکسولام به همراه کاربرد مواد افزودنی در کنترل علف هرز اویارسلام ارغوانی در محصول پیاز، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در کشت و صنعت جیرفت، در سال زراعی 1400 انجام شد. نتایج این آزمایش نشان داد که تاثیر علفکش‌های مختلف بر صفات اویارسلام ارغوانی معنی‌دار بود و به طور قابل ملاحظه ای تعداد ساقه، تعداد غده، وزن تر و خشک اندام هوایی و زیر زمینی اویارسلام ارغوانی را کاهش داد. موثرترین تیمار کاربرد بنتازون + روغن و ستوکسیدیم + بنتازون بدست آمد که تفاوت معنی داری با تیمار شاهد (عاری از علف هرز) نداشت. لذا کاربرد پس رویشی ترکیب علفکش بنتازون + روغن و ستوکسیدیم + بنتازون، پس از تیمار وجین دستی (272/47 تن در هکتار) با بالاترین عملکرد پیاز (636/43 تن در هکتار) بدست آمد. Manuscript profile

نخود زراعی (Cicer arietinum L.) یکی از مهم ترین بقولات به شمار می رود. به منظور بررسی تاثیر علف¬کش های مختلف بر کنترل علف های هرز در مزرعه نخود، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 8 تیمار و چهار تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی جنوب کرمان در سال 1400 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد علف¬کش های بنتازون (بازاگران ام® 3 لیتر در هکتار)، بن سولفورون متیل (لونداکس® 3 لیتر در هکتار)، بنتازون (بازاگران ام® 3 لیتر در هکتار)+یکبار وجین دستی ، پنوکسالام (ریزلان® 5/1 لیتر در هکتار)، اگزادیازون+اکسی فلورفن (رونستار® + گل® 5 /1 + 2 لیتر در هکتار)، ایمازاتاپیر (پرسوئیت® 5/1 لیتر در هکتار)، شاهد عاری از علف هرز و شاهد آلوده به علف هرز صورت گرفت. چهار هفته پس کاربرد علف¬کش ها تراکم علف¬های هرز، وزن تر و خشک علف های هرز و در پایان برداشت تعداد غلاف در بوته، وزن هزار دانه و عملکرد نخود در واحد سطح اندازه گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد بین تیمارهای علف¬کش مورد مقایسه اختلاف معنی داری مشاهده شد. به گونه ای که بیشترین میزان عملکرد دانه نخود (2690 کیلوگرم در هکتار) درتیمار شاهد عاری از علف هرز و پس از آن، در تیمار علف¬کشی اگزادیازون+ اکسی فلورفن (2660کیلوگرم در هکتار) و تیمار بن سولفورون متیل (2216کیلوگرم در هکتار) مشاهده شد، کمترین عملکرد نخود در تیمار شاهد آلوده به علف هرز با (540 کیلوگرم در هکتار) مشاهده شد. با توجه به نتایج کاربرد علف¬کش اگزادیازون+ اکسی فلورفن و علف¬کش بن سولفورون متیل به صورت پس‌رویشی، مناسب ترین تیمار برای کنترل علف‌های‌هرز مزارع نخود زمستانه در جنوب کرمان است. Manuscript profile