The brick ornamentation in Islamic architecture represents the unique skill of the architectural artists and we have seen the perfection of this kind of art during the Seljuk period. There is little information about the process of developing brick art in the architecture of Islamic mosque in Iran, and it has not yet been dealt with as it is worthy of this precious art. Therefore, it is necessary to carry out further research in this regard due to its importance in Iranian architecture. In this research, through library studies and with a descriptive-analytical approach, the trend of development of bricks ornament in the architecture of the Islamic mosques of Iran from the beginning to the end of the Ilkhan era, as well as the causes of importance and development to the bricks of the Seljuk period were studied. The brickwork decoration in the Islamic architecture of Iran gradually begins from the third century A.H. Generally speaking, the early Islamic centuries can be considered as the formation and development of brickwork ornamentation, which reaches its peak in the Seljuk era, thus the richest brick-making projects develops in this era, because during this period, artists managed to create numerous works and structures with the element due to the calm and stability of the Seljuk territory. After this period, bricklaying works continued during the Kharazmshahi era in the Khorasan area, and in the course of the Ilkhani period, its development was reduced and other techniques such as acrography and tiling were popularized. Manuscript profile

به منظور بررسی آمیخته دو علف‌کش ریم‌سولفورون (تیتوس) و متری‌بوزین (سنکور) بر کنترل علف‌های ‌هرز، عملکرد سیب‌زمینی (Solanum tuberosum L.)، آزمایشی مزرعه‌ای به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار و با استفاده از رقم آگریا در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی، در سال 1395 انجام شد. تیمارها شامل علف‌کش‌‌های ریم‌سولفورن با مقادیر 0، 5/12، 25، 5/37 و50 گرم ماده مؤثره در هکتار و متری‌بوزین با مقادیر 0، 25/153، 50/306، 75/459 و 613 گرم ماده‌ی مؤثره در هکتار برای 5 نسبت آمیخته دو به دو (به‌صورت 0: 613، 5/12: 75/459، 25: 50/306، 5/37: 25/153و50: 0) و فاکتور دوم زمان‌های مختلف کاربرد علف‌کش‌ها شامل (پیش‌کاشت و سبز شدن غده سیب‌زمینی) بودند. براساس نتایج این تحقیق، کاربرد آمیخته علف‌کش‌های ریم‌سولفورون + متری‌بوزین، باعث بهبود کارایی آنها در کنترل علف‌های هرز از طریق کاهش تراکم علف‌های هرز شد. نتـایج عملکرد تک بوته و عملکرد کل سیب‌زمینی نشان داد کـه تیمـار کاربرد 50/306 گرم متری‌بوزین + 25 گرم ریم‌سولفورون در زمان سبز شدن به‌ترتیب با 53/10 و 83/61 درصد افزایش عملکرد تک بوته و عملکرد کل، نسبت به شاهد، برترین تیمار آزمایش بود. Manuscript profile

اگرچه امروزه مساله ی کمبود آب مانع از افزایش سطح زیر کشت شده است اما رشد جمعیت افزایش تقاضای تولید را در پی داشته است. از سوی دیگر، پدیده‌ای به نام "علف های هرز مقاوم" موجب نگرانی از کم‌رنگ شدن کنترل شیمیایی و در نتیجه کاهش تولید شده است. این موضوع لزوم هرچه بیشتر توجه به معضل مقاومت را دوچندان می‌نماید. در سال 2011، 372 گونه‌ی بیوتیپ مقاوم به علف‌کش‌ها در سراسر جهان تأیید شد که این آمار در سال 2017 به 479 گونه رسید. ایران با داشتن 7 و 5 بیوتیپ مقاوم نسبت به گروهای ACCase و ALS به ترتیب در رده‌های چهارم و دهم جهان قرار می‌گیرد. امروزه می توان مهم‌ترین علل افزایش بیوتیپ‌های مقاوم در ایران را توجه خاص به علف‌کش‌های خانواده سولفونیل اوره (ALS)، نبود آموزش های صحیح به منظور آگاه‌سازی کشاورزان از عواقب گسترش گیاهان مقاوم به علف کش ها و نحوه ی مدیریت کاربردی آنها دانست. در همین راستا اولین و مهمترین اقدام در جهت مدیریت گیاهان مقاوم به علف کش، شناسایی و تأیید گونه مقاوم است. از مهمترین جنبه های مثبت این اقدام می توان به عدم تحمیل هزینه‌ های مازاد بر کشاورزان، ارائه راهکارهای مدیریتی مناسب به منظور جلوگیری از تولید و انتشار علف‌های هرز مقاوم و همچنین بهره‌مندی از این استراتژی طبیعی برای تولید گیاهان مقاوم به علف‌کش در آینده اشاره نمود. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر کشت گیاه پوششی و مصرف تقسیطی نیتروژن در مراحل مختلف رشد ذرت بر میزان تولید علوفه و زیست توده علف‌های هرز، آزمایشی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار و 3 فاکتور انجام شد. فاکتور اول شامل چاودار، ماشک گل خوشه ای، شبدر برسیم به صورت گیاه پوششی همراه با دو شاهد (بدون وجین و با وجین)، فاکتور دوم شامل تقسیط کود نیتروژن از منبع اوره به میزان 225 کیلوگرم در هکتار با 2 سطح (سطح اول مصرف50 درصد نیتروژن در زمان کاشت و 50 درصد در مرحله 8 تا 10 برگی ذرت و سطح دوم مصرف 33.3 درصد نیتروژن در زمان کاشت، 33.3 درصد در مرحله 8 تا 10 برگی و 33.3 درصد یک هفته قبل از ظهور گل تاجی ذرت) و فاکتور سوم شامل مراحل نمونه برداری از علف های هرز در دو مرحله هشت برگی و یک هفته قبل از ظهور گل تاجی بودند. نتایج آزمایش نشان داد که گیاهان پوششی چاودار، ماشک گل خوشه ای و شبدر برسیم نقش موثری در کاهش زیست توده علف های هرز داشته و زیست توده کل علف های هرز را به ترتیب 87%، 82% و 65% نسبت به شاهد (بدون وجین) کاهش دادند. همچنین، اثر گیاه پوششی و مصرف تقسیطی نیتروژن بر مجموع عملکرد علوفه تر ذرت و گیاه پوششی معنی دار بود. به طوری که، تیمار شاهد (با وجین) با تیمار ذرت + ماشک گل خوشه ای دارای بیشترین میزان تولید علوفه بود. به طور کلی، با در نظر گرفتن منافع کنترل موثر علف های هرز و تولید علوفه بیشتر، تیمار ماشک گل خوشه ای از گیاهان پوششی مناسب به شمار می رود. Manuscript profile

این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1396 در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. گیاهان دارویی شامل درمنه، بومادران، مریم گلی، بابونه و شاهد (آب مقطر) بودند. نتایج نشان داد که عصاره گیاهان دارویی درصد جوانه زنی، طول و وزن خشک گیاهچه علف هرز تاتوره را به طور معنی داری نسبت به شاهد (آب مقطر) کاهش داد. در بین گیاهان دارویی، عصاره ی درمنه و مریم گلی نسبت به سایر عصاره ها درصد جوانه زنی را به ترتیب 32 و 24 درصد نسبت به شاهد (آب مقطر) کاهش دادند. در عصاره های درمنه و بابونه نسبت به سایر عصاره های گیاهان دارویی وزن خشک گیاهچه تاتوره کاهش یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که می‌توان از این گیاهان، به خصوص درمنه و مریم گلی در برنامه های تناوب جهت کاهش حضور علف های هرز استفاده کرد. Manuscript profile

شوری یک عامل محیطی است که تمام مراحل رشد و نمو گیاه از جوانه زنی تا تولید میوه و دانه را کم و بیش تحت تأثیر قرار میدهد. جوانه زنی یکی از بحرانی ترین مراحل رشد گیاه در شرایط تنش شوری می باشد. به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید بر جوانه زنی و خصوصیات رشدی گیاهچه های گیاه دارویی شنبلیله تحت تنش شوری، آزمایشی در آزمایشگاه زراعت و تکنولوژی بذر دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1396 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل غلظت های (صفر، 5/0 و 1 میلی مولار) سالیسیلیکاسید و سطوح شوری شامل صفر (شاهد)، 50، 100 و 200 میلی مولار کلرید سدیم بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری درصد و سرعت جوانه زنی، طول گیاهچه، وزن خشک گیاهچه و بنیه وزنی شنبلیله کاهش یافت. کاهش درصد جوانه زنی (50 درصد)، سرعت جوانه زنی (35 درصد)، طول گیاهچه (40 درصد) و وزن خشک گیاهچه (45 درصد) در سطح شوری 200 میلی مولار نسبت به شاهد (بدون شوری) بدست آمد. کاربرد 1 میلی مولار سالیسیلیک اسید توانست صفات مورد بررسی را نسبت به شاهد به طور معنی داری بهبود بخشید. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از سالیسیلیک اسید می تواند در شرایط تنش گیاه دارویی شنبلیله را تا حدود زیادی متحمل کند. Manuscript profile

به‌منظور بررسی اثرات انبارداری بر روی جوانه‌زنی، استقرار و رشد گیاهچه ارقام مختلف گندم، پس از تهیه 27 رقم اقدام به انجام آزمون‌های آزمایشگاهی (آزمون هدایت‌الکتریکی، جوانه‌زنی و فرسودگی بذر) در قالب طرح کاملاً تصادفی گردید. به این صورت که پس از تعیین هدایت‌الکتریکی، بذور هر رقم در پتریدیش کشت گردید. همزمان آزمایش دیگری به‌صورت فاکتوریل که تیمارهای آزمایش شامل ارقام مختلف گندم و تنش فرسودگی بذر در سه سطح (2، 4 و 6 روز) بودند انجام شده و بذور پس از اعمال تنش در گلدان‌های پلاستیکی کشت گردیدند. نتایج تجزیه واریانس میزان هدایت‌الکتریکی محلول الکترولیت ارقام مختلف بذر گندم تفاوت معنی‌داری داشت. به‌طوری‌که بیشترین هدایت‌الکتریکی برای رقم آرتا و کمترین میزان برای رقم گاسبارد مشاهده شد. نتایج تجزیه واریانس برای صفات مورد بررسی در کشت پتریدیش و گلدانی معنی‌دار بدست آمد. در شرایط معمولی (کشت پتری‌دیش) بیشترین درصد جوانه‌زنی برای ارقام توس، گاسبارد، آذر 2، MV-17 و اروم و کمترین میزان درصد جوانه‌زنی برای ارقام آرتا و چمران بود. بررسی وزن خشک گیاهچه‌ها برای ارقام مختلف نشان داد ارقام توس و گاسبارد بیشترین و ارقام فلات و دریا کمترین وزن خشک گیاهچه را داشتند. ولی در آزمون فرسودگی نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل رقم × فرسودگی نشان داد بیشترین درصد سبز شدن و وزن خشک گیاهچه به‌ترتیب مربوط به رقم دریا و گاسبارد در شرایط 2 روز فرسودگی و کمترین درصد سبز و وزن خشک گیاهچه مربوط به رقم چمران و شیرودی در شرایط فرسودگی 6 روز فرسودگی بود. به‌عبارت دیگر افزایش دوره زوال بذر بر روی جوانه‌زنی، استقرار و رشد گیاهچه‌های گندم تاثیر منفی می‌گذارد. به‌طورکلی می‌توان اظهار داشت رقم گاسبارد نسبت به دیگر ارقام مقاوم‌ترین رقم به تنش فرسودگی بوده که احتمالا می‌تواند ناشی از بیشتر بودن قوه زیست بذری این رقم به خاطر دارا بودن ذخایر ژنتیکی بذری و همچنین خصوصیت این رقم در برابر تحمل در شرایط ناسازگار محیطی باشد. Manuscript profile

این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1396 در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. گیاهان دارویی شامل درمنه، بومادران، مریم گلی، بابونه و شاهد (آب مقطر) بودند. نتایج نشان داد که عصاره گیاهان دارویی درصد جوانه زنی، طول و وزن خشک گیاهچه علف هرز تاتوره را به طور معنی داری نسبت به شاهد (آب مقطر) کاهش داد. در بین گیاهان دارویی، عصاره ی درمنه و مریم گلی نسبت به سایر عصاره ها درصد جوانه زنی را به ترتیب 32 و 24 درصد نسبت به شاهد (آب مقطر) کاهش دادند. در عصاره های درمنه و بابونه نسبت به سایر عصاره های گیاهان دارویی وزن خشک گیاهچه تاتوره کاهش یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که می‌توان از این گیاهان، به خصوص درمنه و مریم گلی در برنامه های تناوب جهت کاهش حضور علف های هرز استفاده کرد. Manuscript profile

شوری یک عامل محیطی است که تمام مراحل رشد و نمو گیاه از جوانه زنی تا تولید میوه و دانه را کم و بیش تحت تأثیر قرار میدهد. جوانه زنی یکی از بحرانی ترین مراحل رشد گیاه در شرایط تنش شوری می باشد. به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید بر جوانه زنی و خصوصیات رشدی گیاهچه های گیاه دارویی شنبلیله تحت تنش شوری، آزمایشی در آزمایشگاه زراعت و تکنولوژی بذر دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1396 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل غلظت های (صفر، 5/0 و 1 میلی مولار) سالیسیلیکاسید و سطوح شوری شامل صفر (شاهد)، 50، 100 و 200 میلی مولار کلرید سدیم بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری درصد و سرعت جوانه زنی، طول گیاهچه، وزن خشک گیاهچه و بنیه وزنی شنبلیله کاهش یافت. کاهش درصد جوانه زنی (50 درصد)، سرعت جوانه زنی (35 درصد)، طول گیاهچه (40 درصد) و وزن خشک گیاهچه (45 درصد) در سطح شوری 200 میلی مولار نسبت به شاهد (بدون شوری) بدست آمد. کاربرد 1 میلی مولار سالیسیلیک اسید توانست صفات مورد بررسی را نسبت به شاهد به طور معنی داری بهبود بخشید. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از سالیسیلیک اسید می تواند در شرایط تنش گیاه دارویی شنبلیله را تا حدود زیادی متحمل کند. Manuscript profile

به‌منظور بررسی اثرات انبارداری بر روی جوانه‌زنی، استقرار و رشد گیاهچه ارقام مختلف گندم، پس از تهیه 27 رقم اقدام به انجام آزمون‌های آزمایشگاهی (آزمون هدایت‌الکتریکی، جوانه‌زنی و فرسودگی بذر) در قالب طرح کاملاً تصادفی گردید. به این صورت که پس از تعیین هدایت‌الکتریکی، بذور هر رقم در پتریدیش کشت گردید. همزمان آزمایش دیگری به‌صورت فاکتوریل که تیمارهای آزمایش شامل ارقام مختلف گندم و تنش فرسودگی بذر در سه سطح (2، 4 و 6 روز) بودند انجام شده و بذور پس از اعمال تنش در گلدان‌های پلاستیکی کشت گردیدند. نتایج تجزیه واریانس میزان هدایت‌الکتریکی محلول الکترولیت ارقام مختلف بذر گندم تفاوت معنی‌داری داشت. به‌طوری‌که بیشترین هدایت‌الکتریکی برای رقم آرتا و کمترین میزان برای رقم گاسبارد مشاهده شد. نتایج تجزیه واریانس برای صفات مورد بررسی در کشت پتریدیش و گلدانی معنی‌دار بدست آمد. در شرایط معمولی (کشت پتری‌دیش) بیشترین درصد جوانه‌زنی برای ارقام توس، گاسبارد، آذر 2، MV-17 و اروم و کمترین میزان درصد جوانه‌زنی برای ارقام آرتا و چمران بود. بررسی وزن خشک گیاهچه‌ها برای ارقام مختلف نشان داد ارقام توس و گاسبارد بیشترین و ارقام فلات و دریا کمترین وزن خشک گیاهچه را داشتند. ولی در آزمون فرسودگی نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل رقم × فرسودگی نشان داد بیشترین درصد سبز شدن و وزن خشک گیاهچه به‌ترتیب مربوط به رقم دریا و گاسبارد در شرایط 2 روز فرسودگی و کمترین درصد سبز و وزن خشک گیاهچه مربوط به رقم چمران و شیرودی در شرایط فرسودگی 6 روز فرسودگی بود. به‌عبارت دیگر افزایش دوره زوال بذر بر روی جوانه‌زنی، استقرار و رشد گیاهچه‌های گندم تاثیر منفی می‌گذارد. به‌طورکلی می‌توان اظهار داشت رقم گاسبارد نسبت به دیگر ارقام مقاوم‌ترین رقم به تنش فرسودگی بوده که احتمالا می‌تواند ناشی از بیشتر بودن قوه زیست بذری این رقم به خاطر دارا بودن ذخایر ژنتیکی بذری و همچنین خصوصیت این رقم در برابر تحمل در شرایط ناسازگار محیطی باشد. Manuscript profile

 Ali Vahedi1*, Zohre Bakhshai2, Rasoul  Fakhari3 1-Department of Agronomy and Crop Breeding, Astara Branch, Islamic Azad University, Astara, Iran 2-Department of Agronomy and Crop Breeding, Rasht Branch, Islamic Azad University, Rasht, Iran  3-Weed Science M.Sc. Student,University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran   *Corresponding author E-mail: Dr.Alivahedi@yahoo.com       Received: 12 March 2013 Accepted: 12 November 2013     Abstract   In order to study the effect of increasing density of red root pigweed on leaf area index (LAI) of corn, and also on pigweed in different levels of nitrogen application, two field experiments were conducted during 2010 and 2011 crop years in Research Field of Azad Islamic University of Astara (north west of Gilan, Iran). The experimental design in each year was split plot based on randomized complete block design with 3 replications. The main factor was nitrogen amount in four different levels including zero (control), 100 (recommended nitrogen amount in the region), 160 and 220 kg nitrogen per hectare. The secondary factor was intensity of red root pigweed in four levels including zero (corn pure culture), 5, 10 and 20 plants per square meter. Results demonstrated that 25-35 days after growth of two plants, leaf area index of corn crop was more than red root pigweed in all levels of nitrogen and all intensities of pigweed. After this period, leaf area index increased in pigweed more than corn. The highest leaf area index of corn was observed in nitrogen application level of 160 kg per hectare and increasing nitrogen level and pigweed intensity resulted its decrease and increase in the corn and pigweed, respectively. The most grain yield of corn was acquired using 160 and 220 kg nitrogen per hectare, respectively with zero weed intensity and their values were 15.9 and 12.3 tons per hectare, respectively that their values decreased severely by increasing weed intensity in the farm.            21          Manuscript profile