در این تحقیق تغییرات فاکتورهای خونی ومقایسه رشد ماهیان قزل آلا در آب لب شوربا شوری برابر 9/8گرم بر لیتر و آب شیرین مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام این تحقیق، تعداد 180 قطعه بچه ماهی قزل آلا با وزن 1/0 ± 1/47 گرم در 6 حوضچه پلی اتیلنی با ظرفیت 5/1 مترمکعب آب رها سازی گردید . هر تیمار (آب لب شور و آب شیرین)در 3 تکرار انجام گردید . در طول دوره آزمایش کلیه شرایط محیط زیست دیگرثابت نگهداشته شد. غذادهی در طول دوره پرورش به طور یکسان برای هر دو تیمار و با توجه به دمای آب و بیوماس ماهی ها صورت گرفت. هر 15 روز یکبار از ماهیان زیست سنجی انجام و ثبت گردید. پس از 126 روز ماهیان به صورت زنده به آزمایشگاه انتقال و پس از توزین (گرم) و طول سنجی(سانتی متر) ،خونگیری مستقیم از قلب انجام گردید، وفاکتورهای خونی موردنظر اندازه گیری شد . نتایج نشان داد رشد ماهیان در آب لب شور بعد از مرحله سوم بیومتری افزایش معنی داری نسبت به تیمار دیگر نشان داد. ( 05/0 p< ). میزان WBC, RBC, Hb ,Hct ,MCV ,MCH ,MCHC ,Lymph ,Throm و یون پتاسیم درخون ماهیان در آب لب شور افزایش معنی داری نسبت به آب شیرین نشان داد(05/0 > P). Mono و Neut و Eos و یون سدیم درخون ماهیان آب لب شور و آب شیرین نسبت به هم اختلاف معنی داری نداشتند (05/0 p<). Manuscript profile

این تحقیق به منظور شناسایی و بررسی تنوع زیستی سخت پوستان در سازه های زیستگاه مصنوعی منگفت صورت پذیرفت. ابتدا 3 ایستگاه در نظر گرفته شد. نمونه برداری ها دو بار در فصول بهار و تابستان 1388 و با 3 تکرار توسط عملیات غواصی و با استفاده از کوادرات به ابعاد 35 × 35 سانتی متر ، از هر ایستگاه صورت گرفت. در مجموع 10 گونه از سخت پوستان وابسته به دو راسته ده پایان و بارناکل ها شناسایی شد ، راسته بارناکل ها با تعداد 1508 عدد در متر مربع ( 8/52 درصد ) بیشترین فراوانی را داشت. حداکثر فراوانی سخت پوستان 768 عدد در متر مربع در فصل بهار و حداقل آن 211 عدد در متر مربع در فصل تابستان ثبت گردید . نتایج نشان داد که خانواده Palaemonidae از راسته ده پایان با فراوانی 761 عدد در متر مربع ( 6/26 درصد ) در فصول و ایستگاههای نمونه برداری شده نسبت به سایر گونه ها از تراکم بیشتری برخوردار است. نتایج حاصل از آنالیز واریانس یکطرفه مشخص نمود که بین دو فصل از نظر تعداد سخت پوستان اختلاف معنی دار وجود دارد (05/0> P). در بررسی شاخص های زیستی بالاترین میزان شاخص تنوع شانون مربوط به ایستگاه (1) در فصل بهار برابر با 80/1 و کمترین میزان شاخص تنوع شانون برابر با 99/0 مربوط به ایستگاه (3) در فصل تابستان بود. در بررسی شاخص ها مشخص گردید که فصل بهار دارای تنوع گونه ای بیشتری نسبت به فصل تابستان می باشد. با توجه به نتایج شاخص های زیستی مشخص گردید که منطقه در معرض استرس قرار دارد . استرس می تواند بر روی تنوع جمعیت های بسترزی تاثیرگذار باشد. Manuscript profile

در این تحقیق، تأثیر هورمون LHRH-A2 به تنهایی و همراه با آنتاگونیست دوپامین (پیموزاید) بر القای رسیدگی نهایی در ماهی گورامی سه خال مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور 80 قطعه ماهی ماده بالغ به وزن 5/3-5/2 گرم در 8 گروه تیماری مورد ارزیابی قرار گرفتند.ماهیان در گروه های مختلف تیماری تحت درمان با LHRH-A2(دوزهای 2 و 8 میکروگرم در هرکیلو گرم وزن ماهی)، پیموزاید (دوز 50 میکروگرم در هر کیلو گرم وزن ماهی) و ترکیبی از LHRH-A2 و پیموزاید با دوزهای ذکر شده قرار گرفتند. 2 گروه به عنوان کنترل و 1 گروه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. کنترل های 1و2 به ترتیب دریافت کننده DMSO/PG به نسبت 1به 9و FIA/Saline به نسبت1 به 1 بودند. 7 روز پس از انجام تزریقات، میانگین درصد شاخص گنادی و ساختار بافت شناسی تخمدان ماهیان تحت تیمار با گروه شاهد مقایسه گردید. بررسی نتایج حاصل از مقایسه میانگین درصد شاخص گنادی، اختلاف معنی داری را در تیمارهای دوم با درصد GSI (477/4) و پنجم با درصد GSI (027/5) که دریافت کننده دوز 8 میکروگرم LHRH-A2 به تنهایی و همراه با پیموزاید بودند، در مقایسه با گروه شاهد با درصدGSI(92/2 ) نشان داد (P<0.05). این امر در بررسی مقاطع بافتی نیز مورد تأیید قرار گرفت. نتایج بافتی، حاکی از تأثیرگذاری بیشتر تیمار پنجم بر تسریع رسیدگی نهایی در ماهی گورامی سه خال بود. Manuscript profile

در تحقیق حاضر بررسی درصد وشدت آلودگی انگی ماهیان غالب رودخانه نکا برای اولین بار گزارش می گردد. در این بررسی تعداد 200 عدد ماهی در زمستان 1387 و بهار و تابستان 1388 در 2 ایستگاه مختلف توسط تور پرتابی صید شدند که شامل ماهی سفید رودخانه ای(Leuciscus cephalus) (96عدد) و سیاه ماهی (Capoeta capoeta gracilis) (104عدد) بودند. ماهیان به صورت زنده به آزمایشگاه دانشگاه آزاد اسلامی قائم شهر منتقل شدند و قبل از بررسی، نمونه ها با روش قطع نخاع کشته، توزین و اندازه گیری طولی می شدند. یک گونه انگل تک یاخته ای ایکتیوفتیریوس مولتی فیلیئیس (Ichthyophthirius multifiliis) از آبشش هر دو ماهی سفید رودخانه ای سیاه ماهی جدا شد.انگل های پریاخته شامل : انگل های منوژن، گونه داکتیلوژیروس (Dactylgyrus sp.)و گونه دیپلوزئون(Diplozoon sp.) از آبشش؛ گونه ژیروداکتیلوس (Gyrodactylus sp.) از پوست و نماتود رافید آسکاریس آکوس(Raphidascaris acus) از روده ماهیان یاد شده جدا گردید. در این پژوهش 58/39 درصد از ماهیان سفید رودخانه ای و 19/45 درصد از سیاه ماهی ها به انگل های تک یاخته و پریاخته آلوده بودند که بیشترین درصد و شدت آلودگی به انگل گونه داکتیلوژیروس (Dactylogyrus sp.) اختصاص دارد. طبق بررسی های کتابخانه ای، انگل گونه دیپلوزئون (Diplozoon sp.)برای اولین بار از ماهی سفید رودخانه ای در ایران گزارش می گردد. Manuscript profile

محیط های آبی اغلب در معرض آلاینده های مختلف از جمله فلزات سنگین هستند که انتشار آنها به داخل آب ها می تواند مشکلات مخلتفی برای گیاهان بوجود آورد. در این بررسی اثر فلز سنگین مس (Cu+2) بر تراکم و میزان کلروفیل a در جلبک Scenedesmus obliquusمورد مطالعه قرار گرفت. پرورش در غلظت های مختلف ( 2،4،6،8) میلی گرم در لیتر مس و یک شاهد با استفاده از محیط کشت زاندر (z8) در دمای ˚c2 ± 23 و شدت نور 3000 لوکس به مدت 5 روز انجام شد. سپس فراوانی جلبک ها در زمان های صفر ،24، 48، 72و 96 ساعت با استفاده از لام هموسیتومتر توسط میکروسکوپ نوری شمارش شده و میزان کلروفیل a آنها اندازه گیری گردید. در غلظت کلروفیل a جلبک S.obliquus بین زمان های مختلف و تیمار های آزمایشی و در میزان تراکم سلولی بین تیمار شاهد و غلظت های متفاوت مس ، بین غلظت های 4/2با 8/6 mgl-1اختلاف معنی دار بود (05/0 p<). در تیمار شاهد با گذشت زمان میزان تراکم سلولی و غلظت کلروفیل a افزایش نشان داد. در تیمار های فلز مس با افزایش زمان در میزان کلروفیل aو تراکم جلبک سندسموس کاهش دیده شد، بطوریکه با افزایش غلظت مس از 2 تا 8 mgl-1میزان کاهش تراکم سلولی از 09/72% ( در mgl-12 در ساعت 96 ) به 33/92% ( در mgl-18 در ساعت 96) نسبت به ساعت صفر رسید. در این غلظت ها از ساعت 24 مرگ سلولی روی داد. در تیمار شاهد سلول ها در ساعت 96 هنوز در فاز رشد قرار داشتند و افزایش 4/28% نسبت به ساعت 72 دیده شد. Manuscript profile

استفاده از پروبیوتیکها را می توان یکی از دستاوردهای مثبت پژوهشگران دانست که به صورت بیولوژیک و طبیعی باعث افزایش تولید در واحد سطح می شود. طی 50 سال گذشته پروبیوتیکها در محدوده وسیعی از گونه ها به منظور ارتقاء تعادل میکروبی روده جهت ارتقاء رشد ، جذب نوترینتها ، افزایش ایمنی و نیز بالا بردن بقاء به کار برده شده اند. در تحقیق حاضر که در زمستان سال 1386 در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان سردابی شهید مطهری یاسوج انجام شد اثر مخمر Saccharomyces cerevisiae PTCC 5052 به طور خالص به عنوان پروبیوتیک در کاهش نرخ تلفات و افزایش در صد بقائ لاروهای قزل آلای رنگین کمانOnchorhyncus mykiss)) مورد بررسی قرار گرفت . برای انجام این تحقیق 8400 لارو دارای کیسه زرده در 4 تیمار و 3 تکرار تقسیم شدند.نسبت مخمر موجود در 3 تیمار آزمایش به ترتیب 6^10 ، 7^10 ، 8^10 مخمر در هر گرم غذای ماهی برای تیمارهای C B,A بود. نتایج نشان داد که میانگین ماندگاری تیمارها برای تیمار شاهد %87.8 ، تیمار A %92.8 ، تیمار B %93 و تیمار C %95.4 می باشد .پس از آنالیز آماری داده ها تنها بین تیمار شاهد و تیمار C اختلاف معنی دار مشاهده شد.(P<0.05) .به کار گیری مخمر Saccharomyces cerevisiae PTCC 5052 به مقدار 8^10 مخمر در هر گرم غذای ماهی اثر مثبت و معنی داری بر درصد بقا بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان دارد . Manuscript profile

این تحقیق به منظور شناسایی و بررسی تنوع زیستی کرم‌های پرتار در سازه‌های زیستگاه مصنوعی منگفت صورت‌پذیرفت. ابتدا 3 ایستگاه در نظر گرفته شد. نمونه‌برداری‌ها دو بار در فصول بهار و تابستان 1388 و با 3 تکرار توسط عملیات غواصی و با استفاده از کوادرات، از هر ایستگاه صورت گرفت. در مجموع 7 گونه از پرتاران شناسایی گردید. حداکثر فراوانی پرتاران 64/644 عدد در متر مربع در فصل بهار و حداقل آن 204 عدد در متر مربع در فصل تابستان ثبت گردید. نتایج نشان دادند که گونه Nereis sp. با فراوانی 44/277 عدد در متر مربع (69/32 درصد) در فصول و ایستگاههای نمونه‌برداری شده نسبت به سایر گونه‌ها از تراکم بیشتری برخوردار بوده است. نتایج حاصل از آنالیز واریانس یکطرفه مشخص نمود که بین دو فصل از نظر تعداد پرتاران اختلاف معنی‌دار وجود دارد (05/0> P). در بررسی شاخصهای زیستی بالاترین مقدار عددی شاخص تنوع شانون مربوط به ایستگاه (1) در فصل بهار با مقدار 83/1 و کمترین مقدار عددی شاخص تنوع شانون 50/0 مربوط به ایستگاه (1) در فصل تابستان بوده است. در بررسی شاخص‌ها مشخص گردید که فصل بهار دارای تنوع گونه‌ای بیشتری نسبت به فصل تابستان می‌باشد. با توجه به مقادیر به دست آمده شاخص‌های زیستی می‌توان به این نتیجه رسید که منطقه در معرض استرس قرار دارد که وجود استرس می‌تواند بر روی تنوع جمعیتهای بسترزی تاثیرگذار باشد. Manuscript profile

در این تحقیق، اثر سیلی مارین (silymarin) و 17ـ بتا استرادیول (E2) بر میزان شاخص گنادی و تغییرات بافتی تخمک‌ها در جنس ماده‌ی ماهی گورامی سه خال مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 100 قطعه ماهی ماده‌ی نابالغ با میانگین وزنی 5/0±5/2 گرم در 8 گروه تیمار و2گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. ماهیان در گروه‌های مختلف تیماری با سیلی مارین و E2 بطورجداگانه (دوزهای 10، 20، 30 و50 میلی گرم در هر کیلوگرم وزن ماهی) و نیز دو گروه به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. کنترل 1 دریافت کننده 20 میکرولیتر متانول و کنترل 2 بدون تزریق بودند. 20 روز پس از پایان آزمایش بافت تخمدان ماهیان خارج و توزین گردید. سپس ساختار بافت شناسی تخمدان و میانگین شاخص گنادی آنها با گروه کنترل مقایسه گردید. بررسی حاصل از مقایسه شاخص گنادی اختلاف معنی داری را در تیمارهای 1 و 2 با GSI (2/1درصد)تیمارهای3 و 4 با GSI (8/1 درصد)، تیمار 5 با GSI (7/0 درصد)، تیمار 6 با GSI (2/1 درصد)، تیمارهای 7 و 8 با GSI (75/1 درصد) که به ترتیب دریافت کننده دوزهای 10،20،30و50 میلی گرم در هر کیلوگرم سیلی مارین و 10،20،30و50 میلی گرم در هر کیلوگرم E2 بودند، در مقایسه با گروه شاهد با GSI (5/0 درصد) نشان داد (05/ 0 P<). این امر در بررسی مقاطع بافتی نیز مورد تایید قرار گرفت. نتایج بافتی حاکی از تاثیرگذاری بیشتر تیمارهای با دوز 50 mg/kg سیلی مارین و 17 ـ بتا استرادیول به علت شروع حرکت وزیکول زایا بر رشد و رسیدگی اووسیت‌ها در مقایسه با سایر تیمارها و نیز گروه کنترل در ماهی گورامی سه خال ماده بود. Manuscript profile

در این تحقیق اثر داروی لترازول بعنوان مهار کننده آروماتاز بر تغییرات میزان استروئیدهای جنسی ماهی ماده زبرا بالغ و نا بالغ بررسی گردید. بدین منظور پس از کلر زدایی آب آکواریوم ها، ماهیان ماده بالغ با متوسط وزن(0.5 ±0.32 ) و نا بالغ( 0.5±0.15 ) رها سازی شدند، آزمایش ها در 8 گروه (2گروه تحت کنترل و 6 گروه تحت تیمار)انجام شد. دوزهای مختلف لترازول 10،20و30میکروگرم برکیلوگرم وزن ماهی به صورت IM و به مقدار001/0 میلی لیتر تزریق شد. تزریقات به مدت 10 روز هر یکروز در میان انجام گرفت .هورمون های استرادیول و تستوسترون در گروه های آزمایشی اندازه گیری شد.بررسی نتایج حاصل از مقایسه سطح استروئیدها بین تیمار های مختلف نشان داد که در ماهیانبالغ تحت تیمار، میزان تستوسترون در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته و این افزایش در تیمار سوم بسیار بیشتر از دو تیمار دیگر بود g/kg)µ 0.82 ،0.62 ،0.63 ،0.04 ) . مقدار استرادیول در تیمارها کاهش یافت g/kg)µ 2.05، 1.85، 1.6 ، 2.7) که نشان دهنده عمل مهاری داروی لترازول بود(P<0/05). Manuscript profile