نقش حفاظتی آستاگزانتین بر سلامتی انسان، از جمله پیشگیری از بیماری‌های قلبی- عروقی و جلوگیری از روند پیرشدن سلول‌ها، اشاره به خاصیت آنتی‌اکسیدانی بسیار قوی این ماده دارد. کادمیوم یکی از آلاینده‌های موجود در اکوسیستم ها است. این فلز سنگین به عنوان یک توکسین بر سیستم تولیدمثل اثر گذاشته و سبب تخریب روند اسپرماتوژنز در بافت بیضه می شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر آستاگزانتین بر آسیب بیضه ای القاءشده توسط کلرید کادمیوم در موش صحرایی بود. بدین منظور، تعداد ۴۵ سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی به ۹ گروه تقسیم شدند. گروه کنترل سالم هیچ گونه تیماری دریافت نکرد. گروه شاهد، سرم فیزیولوژی، گروه کنترل نابارور، کلرید کادمیوم (به میزان 1 میلی گرم بر کیلوگرم وزن) به صورت تزریق درون صفاقی، 3 گروه‌ آستاگزانتین را با دوزهای 5، ۱۰ و ۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن و 3 گروه‌ هم همزمان کلرید‌ کادمیوم و آستاگزانتین را با دوزهای 5، ۱۰ و ۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم به صورت گاواژ دریافت کردند. از هموژنات بافت بیضه جهت سنجش پارامترهای استرس ‌اکسیداتیو، به عنوان نمونه‌های آزمون استفاده شد. پارامترهای مورد نظر به روش فتومتریک با دستگاه الایزا‌ ریدر و میکروپلیت ریدر بررسی شد. آستاگزانتین با مقادیر 10 و 20 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن، موجب افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون‌ پراکسیداز و کاتالاز و همچنین کاهش میزان مالون‌دی‌آلدئید شد (001/0p). بنابراین، آستاگزانتین احتمالاً به عنوان یک آنتی اکسیدان در محافظت از بیضه موش صحرایی در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از کلرید کادمیوم عمل می کند. Manuscript profile