این تحقیق به منظور بررسی تاثیر مصرف سوپر جاذب بر خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان روغنی در شرایط تنش کمبود آب، به صورت کرت های خرد شده (اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد ورامین (پیشوا) اجرا گردید. آبیاری به عنوان عامل اصلی (عدم تنش، تنش در مرحله چهارمین و پنجمیـن زوج برگ (مرحلـه رویشی)، تنش در مرحلـه گل دهی (مرحله زایشی)، تنش در مرحله چهارمین و پنجمین زوج برگ و گلدهی (رویشی و زایشی) و عامل غلظت پلیمر سوپر جاذب (صفر، 15 و30 کیلو گرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی بود. نتایج نشان داد که تنش کم آبی به ویژه در مرحله گل دهی سبب کاهش عملکرد دانه، میزان کلروفیل برگ، درصد روغن و محتوی آب نسبی برگ شد، با مصرف سوپر جاذب اثرات منفی تنش کم آبی کاهش یافت و میزان این صفات افزایش داشت. تنش خشکی موجب افزایش درصد پروتئین دانه گردید. نتایج نشان داد مرحله گل دهی و دو بار تنش در مرحله (رویشی و زایشی) حساس ترین مرحله به تنش خشکی و کاربرد سوپر جاذب 30 کیلو گرم در هکتار برای کاهش اثرات تنش کم آبی به عنوان بهترین تیمار می باشد Manuscript profile

به منظور بررسی تاثیرات کاربرد کود های مایکوریزا برای کاهش مصرف کود های شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت، آزمایشی در تابستان سال 1393 در منطقه رباط کریم تحقیقی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل اول شامل سطوح مختلف کود فسفره شامل، 25%، 50%، 75% و 100% کود شیمیایی فسفره بر اساس آزمون خاک و عامل دوم سطوح مختلف قارچ میکوریزا شامل عدم استفاده از قارچ میکوریزا (شاهد)، 60 کیلو گرم در هکتار،120 کیلو گرم در هکتار مصرف میکوریزا بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر سطوح مختلف کود شیمیایی فسفره و مایکوریزا بر عملکرد دانه، تعداد دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف بلال و وزن هزار دانه معنی دار شد. بالا ترین عملکرد دانه و تعداد ردیف در بلال از تیمار مصرف 50% کود شیمیایی فسفره و کاربرد 60 کیلو گرم در هکتار میکوریزا، (P2M2) و کم ترین میزان در تیمار بدون مصرف مایکوریزا و 25 درصد فسفر (P1M1) حاصل شد. بیش ترین تعداد دانه در ردیف، از تیمار120 کیلو گرم در هکتار میکوریزا و 50% کود شیمیایی فسفره حاصل شد. بنابراین توصیه می شود که برای بهره وری بهتر از عناصر معدنی خاک و کاهش مصرف کود شیمیایی فسفره، از تیمار 50 درصد کود شیمیایی فسفره توصیه شده و کاربرد 60 کیلو گرم در هکتار میکوریزا در کشت ذرت استفاده گردد. Manuscript profile

به منظور بررسی تاثیر پرایمینگ اکسین و جیبرلیک اسید بر برخی صفات کمی و کیفی گیاه لوبیا قرمز (.Phaseolus vulgaris L) در شرایط تنش شوری طرحی در آزمایشگاه خاک شناسی- فیزیولوژی و گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین- پیشوا در سال 1393 اجرا شد. طرح مورد نظر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار و 48 تیمار انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل اعمال هورمون (عدم کاربرد هورمون، 50 ppm اکسین، 50 ppm جیبرلیک اسید، 25 ppm اکسین به همراه 25 ppm جیبرلیک اسید) و تنش شوری با غلظت های (صفر، 30، 60، 90 میلی مولار NaCl) بود. در گلخانه بهترین تیمار مربوط به اثر متقابل محلول پاشی 25 ppm اکسین به همراه 25 ppm جیبرلیک اسید در شرایط عدم تنش شوری بود، به طوری که در این شرایط حداکثر عملکرد دانه با 325 گرم در متر مربع به دست آمد و از طرفی حداقل عملکرد دانه مربوط به تیمار عدم کاربرد هورمون با تنش شوری 90 میلی مولار NaCl بود، که به میزان 113 گرم در متر مربع حاصل شد. بیش ترین پرولین برگ به میزان 7/60 میکرو مول بر گرم وزن تازه برگ در تیمار 90 میلی مولار NaCl به همراه عدم محلول پاشی و کم ترین میزان پرولین برگ 5/25 میکرو مول بر گرم وزن تازه برگ مربوط به کاربرد 25 ppm اکسین و 25ppm جیبرلین در شرایط عدم تنش شوری (صفر میلی مولار NaCl) به دست آمد. بیش ترین محتوای آب نسبی به میزان 7/62 درصد در تیمار عدم تنش شوری (صفر میلی مولار NaCl) به همراه 25 ppm اکسین و 25 ppm جیبرلین و کم ترین محتوای آب 9/37 درصد مربوط به عدم کاربرد محلول پاشی هورمون در شرایط حداکثر شوری یعنی 90 میلی مولار حاصل شد. همچنین اثرات ساده و متقابل تنش شوری و هورمون های مورد پرایمینگ در سطح یک و پنج درصد بر صفات عملکرد دانه، کلروفیل کل، محتوای آب نسبی، پرولین و هدایت الکتریکی معنی دار گردید. در این آزمایش مشخص گردید که با افزایش تنش شوری صفاتی مانند عملکرد دانه، کلروفیل کل و محتوای آب نسبی کاهش پیدا کرد از طرفی اعمال محلول پاشی هورمون تا حدی سبب متحمل شدن گیاه لوبیا قرمز تحت شرایط تنش شوری گردید. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر کاربرد پلیمر سوپر جاذب بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و بیو شیمیایی گندم تحت شرایط قطع آبیاری در مراحل مختلف رشد، آزمایشی در سال 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامیـن صورت پذیرفت. این تحقیق به صورت کرت خرد شده (اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. عامل آبیاری (I) به عنوان عامل اصلی در چهار سطح، I1: آبیاری مطابق عرف منطقه (شاهد، بدون تنش)، I2:قطع آبیاری در مرحلـه ساقه دهی، I3:قطع آبیاری در مرحله گل دهی و I4:قطع آبیاری در مرحله گل دهی و پر شدن دانه و عامل فرعی شامل کاربرد پلیمر سوپر جاذب (S) در سه سطـح، S1: بدون کاربرد پلیمر سوپر جاذب، S2:کاربرد پلیمر سوپر جاذب به میزان 20 کیلو گرم در هکتار و S3:کاربرد پلیمر سوپر جاذب به میزان 40 کیلو گرم در هکتار می باشد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که توقف آبیاری در مراحل مختلف رشد میزان عملکرد دانه، درصد کربوهیدرات دانه، محتوای کلروفیل کل و هورمون جیبرلین را کاهش داد در حالی که درصد پروتئین دانه، آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز و مالون دی آلدئید را افزایش داد. کاربرد پلیمر سوپر جاذب تحت شرایط قطع آبیاری در مراحل مختلف رشد از طریق بهبود اثر تنش سبب افزایش میزان عملکرد دانه گردید. به طور کلی نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که کاربرد پلیمر های سوپر جاذب توانست سبب بهبود شرایط رشد گیاه تحت شرایط تنش خشکی شود. این بررسی نشان داد که پلیمر سوپر جاذب قادر است تا اثرات مخرب قطع آبیاری را از طریق جذب و نگهداری آب کاهش دهد و از سوی دیگر از طریق کاهش نیاز آبی گیاه سبب افزایش عملکرد و اجزای عملکرد گندم گردد. بنابراین استفاده از این مواد را از لحاظ اقتصادی قابل قبول است. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر پیش تیمار سالیسیلیک اسید بر جوانه زنی و فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز، گیاهچه ذرت شیرین در تنش شوری، آزمایشی در آزمایشگاه فیزیولوژیکی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد ورامین– پیشوا طراحی شد. بذر های ذرت شیرین، رقم Saccharata پس از خیساندن در محلول های(صفر، 5/0 و یک میلی مولار) سالیسیلیک اسید به مدت 24 ساعت، جهت جوانه زنی در شرایط تنش شوری، به کاغذ های رولری آغشته به محلول NaCl با غلظت های(صفر، 25، 50، 100 و 200 میلی مولار) منتقل شده و در محیط کشت قرار گرفت. پس از جوانه زنی درصد جوانه زنی، فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز و وزن خشک گیاهچه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد تنش شوری باعث کاهش درصد جوانه زنی در بذر های ذرت شیرین شده، به طوری که غلظت 200میلی مولار نمک سبب کاهش 33/58 درصد جوانه زنی نسبت به تیمار شاهد می شود. همچنین مشاهده شد که سالیسیلیک اسید تاثیر مثبتی بر جوانه زنی داشته و هم در شاهد و هم در تیمار های تنش دیده سبب افزایش جوانه زنی می شود. استفاده از سالیسیلیک اسید موجب افزایش وزن خشک گیاهچه می گردد. سنجش فعالیت آنزیمی نشان داد که فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در شرایط تنش شوری کاهش یافته و سالیسیلیک اسید سبب افزایش فعالیت این آنزیم یا به عبارتی کاهش اثر تنش شوری می شود. با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که پیش تیمار بذر ذرت شیرین با سالیسیلیک اسید یک میلی مولار اثر مثبتی بر جوانه زنی داشته و با تاثیر بر سیستم دفاع آنتی اکسیدانی گیاه سبب افزایش تحمل گیاهچه های ذرت شیرین تحت تنش شوری می گردد. Manuscript profile