به منظور بررسی تاثیر پرایمینگ اکسین و جیبرلیک اسید بر برخی صفات کمی و کیفی گیاه لوبیا قرمز (.Phaseolus vulgaris L) در شرایط تنش شوری طرحی در آزمایشگاه خاک شناسی- فیزیولوژی و گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین- پیشوا در سال 1393 اجرا شد. طرح مورد نظر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار و 48 تیمار انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل اعمال هورمون (عدم کاربرد هورمون، 50 ppm اکسین، 50 ppm جیبرلیک اسید، 25 ppm اکسین به همراه 25 ppm جیبرلیک اسید) و تنش شوری با غلظت های (صفر، 30، 60، 90 میلی مولار NaCl) بود. در گلخانه بهترین تیمار مربوط به اثر متقابل محلول پاشی 25 ppm اکسین به همراه 25 ppm جیبرلیک اسید در شرایط عدم تنش شوری بود، به طوری که در این شرایط حداکثر عملکرد دانه با 325 گرم در متر مربع به دست آمد و از طرفی حداقل عملکرد دانه مربوط به تیمار عدم کاربرد هورمون با تنش شوری 90 میلی مولار NaCl بود، که به میزان 113 گرم در متر مربع حاصل شد. بیش ترین پرولین برگ به میزان 7/60 میکرو مول بر گرم وزن تازه برگ در تیمار 90 میلی مولار NaCl به همراه عدم محلول پاشی و کم ترین میزان پرولین برگ 5/25 میکرو مول بر گرم وزن تازه برگ مربوط به کاربرد 25 ppm اکسین و 25ppm جیبرلین در شرایط عدم تنش شوری (صفر میلی مولار NaCl) به دست آمد. بیش ترین محتوای آب نسبی به میزان 7/62 درصد در تیمار عدم تنش شوری (صفر میلی مولار NaCl) به همراه 25 ppm اکسین و 25 ppm جیبرلین و کم ترین محتوای آب 9/37 درصد مربوط به عدم کاربرد محلول پاشی هورمون در شرایط حداکثر شوری یعنی 90 میلی مولار حاصل شد. همچنین اثرات ساده و متقابل تنش شوری و هورمون های مورد پرایمینگ در سطح یک و پنج درصد بر صفات عملکرد دانه، کلروفیل کل، محتوای آب نسبی، پرولین و هدایت الکتریکی معنی دار گردید. در این آزمایش مشخص گردید که با افزایش تنش شوری صفاتی مانند عملکرد دانه، کلروفیل کل و محتوای آب نسبی کاهش پیدا کرد از طرفی اعمال محلول پاشی هورمون تا حدی سبب متحمل شدن گیاه لوبیا قرمز تحت شرایط تنش شوری گردید. Manuscript profile